Ανοιχτή επιστολή στον Υπουργό Πάνο Σκουρλέτη από την Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Μελισσοχωρίου Καρδίτσας.
Στην πρόκληση να καταργήσετε την πρώτη γραμμή Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον θεσμό των Προέδρων Τοπικών Κοινοτήτων και τα Τοπικά Συμβούλια, νιώθω την ανάγκη να απαντήσω πριν την οριστική σας απόφαση.
Ας συστηθούμε κ. Υπουργέ.
Είμαι Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας, για 2η φορά εκλεγμένη σε ένα χωριό της Καρδίτσας. Έχω την πολυτέλεια να εργάζομαι με οικογένεια και 3 παιδιά. Το χωριό έχει γίνει η ευρύτερη οικογένεια μου. Στις Υπηρεσίες του Νομού που συναλλάσσομαι με ξέρουν με το μικρό μου όνομα και το τηλέφωνό μου είναι ανοιχτό όλες τις ώρες για να απαντάει, όταν πλημμυρίσουμε, όταν φαίνεται καπνός και ψάχνουμε την εστία της Φωτιάς να γλιτώσουν περιουσίες, όταν οι χωματόδρομοι θέλουν στρώσιμο, όταν μία λακκούβα στην άσφαλτο γίνεται επικίνδυνη, όταν τα σκουπίδια μυρίζουν, όταν κόβεται το ρεύμα και έχουμε ασθενείς με υποστηρικτικά μηχανήματα, όταν το σύστημα ύδρευσης έχει για άλλη μία φορά βλάβη, όταν υπερασπιζόμαστε τις φωλιές των πελαργών όταν οι αλλοδαποί εργάτες για ορισμένο διάστημα γίνονται περισσότεροι από τους ντόπιους, όταν καλούμαστε στις κηδείες που είναι 3 φορές πάνω από τις γεννήσεις…
Και προσπαθώ να κρατήσω τις ισορροπίες μεταξύ των χωριανών, με τους αντιδημάρχους και τους δημοτικούς υπαλλήλους ώστε να βρω τον πιο σύντομο και αποτελεσματικό τρόπο να νοικοκυρέψω το χωριό μου.
Είμαι στην πρώτη γραμμή Τοπικής Αυτοδιοίκησης μάχιμη, κάθε μέρα, σε ένα κλίμα γενικότερης απαξίωσης για τα κοινά. Προσπαθώ να παρακινήσω τους συνανθρώπους μου να ασχοληθούν με τους Συλλόγους, την εθελοντική αιμοδοσία, να αποδεχτούν την διαφορετικότητα, να κάνουν συνεταιρισμούς, με στόχο την βελτίωση και την εξομάλυνση της καθημερινότητας.
Δίνω μικρές ανάσες πολιτισμού κατά καιρούς με τις εκδηλώσεις που γίνονται στο χωριό, το θέατρο, τις προβολές παιδικής ταινίας στην πλατεία που παίρνει ζωή για λίγο από γιαγιάδες μαμάδες και μικρά παιδιά, τις δεντροφύτευσεις, τα χορευτικά που φιλοξενούμε, τις ενημερωτικές ημερίδες για επίκαιρα θέματα και ότι άλλο μπορώ να καταφέρω μέσα από συντονισμένες κινήσεις, αυστηρό προγραμματισμό και έχοντας τις κεραίες μου ανοιχτές.
Το χωριό μου κ. Υπουργέ είναι μικρογραφία του Δήμου και ο Πρόεδρος μπαίνει σε πάρα πολλούς ρόλους για να καταφέρει να το υπηρετήσει σωστά. Χρειάζεται περίσσευμα ψυχής και λόγος!
Σε μία κρίσιμη καμπή στην ιστορία της Ελλάδας με πολλά ανοιχτά μέτωπα σήμερα και τεράστιο ποσοστό φτωχοποίησης του λαού μας, θα σας πρότεινα να το ξανασκεφτείτε και να ενισχύσετε το ρόλο του Προέδρου στον βωμό του πατριωτισμού και της ενσυναίσθησης! Ναι, το κάνουμε ασυνείδητα και αυτό όταν παρηγορούμε και εμψυχώνουμε, όταν γινόμαστε το σκαλί, ο σύνδεσμος με το πολύπλοκο, απρόσωπο και δυσκοίλιο κράτος των τελευταίων δεκαετιών και του σήμερα..
Ετούτη η κουκίδα στο χάρτη είναι η αφετηρία εκατοντάδων ανθρώπων ανά την Ελλάδα και ανά τον κόσμο που όταν σκέφτονται τον τόπο τους, το σπίτι τους, το πατρικό στο χωριό και ψάχνουν επαφή, στην άλλη άκρη του ακουστικού, ελλείψει συγγενών, είναι ο Πρόεδρος. Το έζησα και το ζω με πολύ συγκίνηση όταν εδώ και χρόνια προσπαθούμε να φτιάξουμε το γενεαλογικό δέντρο κάθε οικογένειας του χωριού για να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας και ταυτόχρονα να βλέπουμε τη διασπορά μας!
Δεν σας κρύβω πως πριν αποφασίσω να σας γράψω δοκίμασα με τηλεφωνικές κλήσεις και γραπτά μηνύματα να έρθω σ επαφή με κυβερνητικό βουλευτή του Νομού μας αλλά μάταια…
Με αφορμή αυτό λοιπόν, σας θυμίζω ότι ο Πρόεδρος εκπροσωπεί την βάση και την καθημερινότητα και οι Βουλευτές σας προσπαθώντας να γίνουν οι μεταπτυχιακοί, γλωσσομαθείς, ειδήμονες που έχετε ανάγκη ως κυβέρνηση άθελά τους κινδυνεύουν να χάσουν την επαφή με την βάση.
Πριν γίνω ως θεσμός βορά στα αδηφάγα μνημόνια σας, ως σύγχρονη Μαντώ μπροστά στους δικαστές της, απαντώ:
Τι έκανα για την πατρίδα εγώ; ΤΙΠΟΤΑ!
