Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Δυο υπαίθρια καταστήματα που πουλάνε εποχιακά φρούτα και παραδοσιακά προϊόντα έξω από την Καλαμπάκα – προς Μουργκάνι, Γρεβενά, Ιωάννινα κ.τλ λίγο πριν ο δρόμος περάσει ανάμεσα από το γραφικό δάσος με τα πλατάνια – είναι ανοιχτά.
Η μια πλευρά τους έχει θέα τα Μετέωρα και η άλλη τον δρόμο που στις επόμενες στροφές του θα παρουσιάσει μπροστά στα μάτια των ταξιδιωτών, ένα μοναδικό θέαμα, αφού το αυτοκίνητο θα περάσει αναγκαστικά ανάμεσα από το πλατανόδασος και δίπλα από τον Πηνειό. Όλες οι εποχές του χρόνου στο σημείο αυτό, είναι μαγευτικές.
Λόγω της ομορφιάς του, αλλά και λόγω της κίνησης που παρουσιάζει ο δρόμος, το σημείο έχει επιλεγεί εδώ και δεκαετίες από ντόπιους παραγωγούς που βγαίνουν χειμώνα-καλοκαίρι και πουλάνε σε παράγκες τα προϊόντα τους. Οι εναλλαγές των χρωμάτων που δίνουν τα εποχιακά φρούτα σε συνδυασμό με άλλα εποχιακά προϊόντα, κάθε εποχή του χρόνου, κάνουν τις παράγκες να μοιάζουν με αυτοσχέδια έργα Τέχνης, απαράμιλλης απλότητας και σημαίνουσας σημασίας…
Το trikalanews.gr πραγματοποίησε ρεπορτάζ στα δυο ανοιχτά υπαίθρια καταστήματα, το μεσημέρι της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων. Αν και είχε ήλιο η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή και η κίνηση στο δρόμο, μεγάλη.
Στην κάθε παράγκα που σταματήσαμε, μέσα στα πέντε πρώτα λεπτά, σταμάτησε και από ένα αυτοκίνητο. Οι πελάτες που κατέβηκαν, έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αγοράσουν παραδοσιακά προϊόντα και όχι φρούτα, ήταν ξένοι-περαστικοί και έκαναν όλοι τους… παζάρια!
• Η κ. Φανή Κρίτσα απ΄το Καστράκι, με τα σουτζούκια της!
Τι κάνεις εδώ Χριστουγεννιάτικα, ρωτήσαμε την κυρία που ήρθε προς το μέρος μας μόλις κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο.
«Τι να κάνω; Δουλεύω. Έχουμε έξοδα. Ακόμα σύνταξη δεν πήραμε. Αγρότες είμαστε. 20 χρόνια κάνουμε αυτή τη δουλειά εδώ. Πουλάμε ότι καλλιεργούμε και ότι γλυκά κουταλιού και σουτζούκια, φτιάχνω με τα χέρια μου».
Ρωτάμε το μυστικό της συνταγής για ένα καλό σουτζούκι και η κ. Φανή αρνούμενη να απαντήσει, λέει: «Καθένας με την δουλειά του και καθένας δεν μαρτυράει τα μυστικά της, έτσι δεν είναι;» Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ένας άντρας. Μας τον συστήνει. Είναι ο άντρας της.
«Έλα να πιάσεις τα χέρια μας να δεις πόσο κρύα είναι. Εδώ κάναμε Χριστούγεννα χθες. Έχουμε και μια σόμπα. Για δες τον καπνό που βγάζει! Ψήσαμε γουρουνοπούλα χθες όπως κάνουν στα μέρη μας. Εδώ φάγαμε. Έμεινε. Έλα να πάρεις ένα μεζέ. Έχουμε και κουραμπιέδες. Έλα να σε κεράσουμε και δεις πώς περνάμε εδώ που καθόμαστε» λέει.
«Το καλοκαίρι βγαίνουμε από τις 7 το πρωί, τον χειμώνα από τις 8 και καθόμαστε μέχρι τις 10-11 το βράδυ. Τα χέρια γίνονται ξύλα από το κρύο. Αν δεν είναι γιορτή, στα πενήντα αυτοκίνητα ζήτημα είναι να σταματήσει ένα, τώρα το χειμώνα. Κι αυτοί που σταματάνε, δεν έχουν λεφτά. Οι ξένοι ξετρελαίνονται με τα παραδοσιακά προϊόντα. Φασόλια, γλυκά, σουτζούκια, καρύδια. Όλος ο κόσμος είναι στριμωγμένος. Μια καλή κουβέντα θέλει ο κόσμος και καλές τιμές» συμπληρώνει η κ. Φανή.
• Ο κ. Παναγιώτης Κουβελάς απ΄την Κρανιά Γρεβενών, με τα μήλα του!
Λίγο πιο κάτω, στο επόμενο υπαίθριο κατάστημα παραδοσιακών προϊόντων, συναντήσαμε τον κ. Παναγιώτη Κουβελά με την συζυγό του.
«40 χρόνια κάνουμε αυτή τη δουλειά. Βρέξει – χιονίσει. Όλες τις μέρες. Δεν έχει γιορτή και σκόλη. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλιώς δεν βγαίνει η δουλειά.
Σταματάει ο κόσμος και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Περαστικοί και ντόπιοι. Τα μήλα είναι δική μας παραγωγή. Αλλά δεν υπάρχει χρήμα στον κόσμο για να αγοράσει» λέει ο κ. Παναγιώτης Κουβελάς και βγάζει μέσα από το τελάρο με τα μήλα που κουβάλαγε από το αυτοκίνητο προς την παράγκα, ένα κομπολόι και ένα ξύλινο καλόγουστο εικονισματάκι – αντίγραφο της εικόνας Παναγία των Ρόδων-Ρόδο το Αμάραντο, που φυλάσσεται στο Μοναστήρι του Μεγάλου Μετεώρου στα Μετέωρα και μας τα δίνει. «Πάρτε τα» λέει.
Η σύζυγός του, συμπληρώνει: «Πηγαίνει σε όλα τα Μοναστήρια ο άντρας μου και έχει πάντα εικονισματάκια πάνω του. Όσο για το κομπολόι, είναι καινούργιο, του αρέσουν και έχει πολλά για να τα δίνει δώρα».
Ρωτάμε το ζευγάρι για τους τουρίστες, για τον εκκλησιαστικό τουρισμό των Μετεώρων. «Οι τουρίστες σταματάνε και τους φαίνεται περίεργο το θέαμα. Παίρνουν φωτογραφίες λες και είμαστε μουσείο! Σε όλα τα πέρατα της γης φτάνει η αφεντιά μας!» λέει ο κ. Παναγιώτης.
Η συζυγός του, που δεν θέλει ούτε να φωτογραφηθεί ούτε να μας πει το όνομά της, σημειώνει: «Όσοι δεν ξέρουν το τοπίο εδώ, χαίρονται με τα αγνά προϊόντα που βλέπουν ότι έχουμε, χαίρονται με τα Μετέωρα. Μα είναι και ωραία. Δεν είναι;»
«Δουλεύουμε σε ωραίο τοπίο. Αυτό μας ισορροπεί την κούραση» καταλήγει ο κ. Παναγιώτης και πριν φύγουμε, μας δείχνει τα γίδια που βοσκάνε λίγο πιο πάνω από την παράγκα του και τα πρόβατα που βόσκουν απ΄την άλλη μεριά του δρόμου.
Ακούγονται τα κουδουνάκια τους… «Εδώ είμαστε Ελλάδα, όπως ήταν τον παλιό καιρό. Αυτή είναι η ομορφιά μας», λέει πριν τον χαιρετίσουμε.
Φεύγοντας, παρατηρούμε ότι η Ελληνική σημαία κυματίζει πάνω απ΄την παράγκα του…
Τα μεγέθη των κουδουνιών που είναι κρεμασμένα στους λαιμούς των γιδιών και προβάτων, «διακρίνονται» μέσα από τους ήχους που συνεχίζουν να βγαίνουν στον αέρα από το συνεχές κουδούνισμά τους. Τα χέρια μας έχουν γίνει πάγος από το κρύο. Τα Μετέωρα διακρίνονται ανάμεσα απ΄ τα δέντρα που είναι γυμνά απ΄τα φύλλα τους.
Δεκέμβρης. Καρδιά του χειμώνα… σκεφτόμαστε και την ίδια στιγμή θυμόμαστε τον κυρ Αλέξανδρο τον Παπαδιαμάντη και τον σεβασμό που έδειχνε στην απλότητα του εορτασμού των Χριστουγέννων.
