Χαμένες στη λάσπη οι ελπίδες για την επόμενη μέρα σε κάθε γειτονιά – Η επόμενη μέρα στον φακό του Trikalanews.gr
Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου στην περιοχή των Τρικάλων το μόνο που αντικρίζεις είναι καταστροφή. Μια εικόνα μαχαίρι στην καρδιά με αμέτρητα σπίτια να έχουν καταστραφεί, επιχειρήσεις, εκτάσεις, κτηνοτροφικές μονάδες. Τίποτα δεν γλύτωσε από το πέρασμα των φονικών πλημμυρών με τον κόσμο να υπομένει χωρίς καν σχεδόν αγανάκτηση, το κακό που τους βρήκε.
Ο φακός του Τrikalanews.gr έφτασε στα Αμπελάκια και σε άλλες περιοχές της πόλης, λίγες ώρες αφού έπεσαν τα νερά και αποκαλύφθηκε το μέγεθος της καταστροφής.
Τα σπίτια δίπλα στον κεντρικό δρόμο, θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο. ΟΙ νοικοκυραίοι έχουν βγάλει τα πάντα να στεγνώσουν και να πλυθούν. Μόνο οι τοίχοι έχουν μείνει στα σπίτια.
Συναντήσαμε τον Σωτήρη Καρατάσιο που με την οικογένειά του και τους γείτονες δίνουν τη μάχη με τις λάσπες. Ούτε στρώμα να κοιμηθούν, ούτε λαμπαντέρ να ανάψουν δεν έχει μείνει. Στις αυλές μικρά παιδιά με γαλότσες και τα ρούχα τους απλωμένα να περιμένουν να στεγνώσουν στα κάγκελα.
Όπως μας είπε ο κ. Καρατάσιος η απόλυτη καταστροφή είναι η ελάχιστη φράση που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Ο ίδιος δεν έχασε μόνο το σπίτι του αλλά και την επιχείρησή του. Το γραφείο κηδειών επίσης καταστράφηκε ολοσχερώς.
Τι θα γίνει με όλο αυτό τον κόσμο κανείς δεν γνωρίζει. Όλοι περίμεναν κλιμάκια για να δούνε το μέγεθος της καταστροφής. Πώς να κοστολογηθεί η αξία των κόπων μιας ζωής που μηδενίστηκαν μέσα σε μια στιγμή όμως;
Λίγα μέτρα πιο πάνω το φυτώριο του κ. Καραούλα δεν θυμίζει επίσης τίποτα από το ανθισμένο τοπίο που γνωρίζαμε. Νυχθημερόν βγάζουν λάσπες και προσπαθούν να περισώσουν οτιδήποτε.
Τα ίδια σε κάθε γειτονιά της πόλης… Δυστυχώς, το πρόβλημα έχει ξεπεράσει τη συνήθη τακτική μιας ελάχιστης αποζημίωσης. Ο κόσμος πλέον θέλει να διαμένει σε ασφαλείς πόλεις και χωριά, θέλει να εργάζεται χωρίς τον κίνδυνο να χαθούν τα πάντα σε μια στιγμή, θέλουν το αυτονόητο: να ζούνε όχι από τύχη.
Την ίδια ώρα η ίδια η κοινωνία είναι παγωμένη αλλά και πολλές φορές αποσυνδεδεμένη από το πρόβλημα του διπλανού.
Ενδεικτική η εικόνα που αντικρύσαμε στα Κουτσομύλια. Ο κόσμος να απλώνει το βιος του για να στεγνώσει. Απέναντι, δεκάδες να κάνουν τζόκινγκ σε μια διαδρομή που μόλις είχε υποχωρήσει το νερό. Στο κέντρο καφετέριες λειτουργούσαν με διαπασών τη μουσική ενώ ένα τετράγωνο πιο εκεί, δεν είχαν ρεύμα για πάνω από 48ωρο.
Όλα αυτά σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι μας συμβαίνει και πλέον όλα αυτά μας μοιάζουν κανονικά;
