Το «ασανσέρ» της Αθήνας

277 μέτρα ύψος, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, ένα καφέ-εστιατόριο και πρόσβαση από ένα γραφικό μονοπάτι αλλά και από το τελεφερίκ, που μπήκε στην ζωή της Αθήνας πριν από 54 ακριβώς χρόνια, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του λόφου του Λυκαβηττού.

Το τελεφερίκ του Λυκαβηττού, το οποίο κατασκευάστηκε από τον ΕΟΤ, εγκαινιάστηκε στις 18 Απριλίου 1965 και τέθηκε σε λειτουργία μια μέρα αργότερα, ενώνοντας το Κολωνάκι με την κορυφή του λόφου, που αποτελεί το υψηλότερο σημείο στο κέντρο της Αθήνας.

Χιλιάδες τουρίστες, αλλά και Αθηναίοι ανεβαίνουν κάθε χρόνο με το τελεφερίκ στην κορυφή του λόφου του Λυκαβηττού για να θαυμάσουν την θέα από το ύψος των 277 μέτρων κι ας αντικρίζουν όχι μια Αθήνα όπως εκείνη που εξύμνησε με τόσο πάθος ο Κωστής Παλαμάς γράφοντας τον περίφημο εκείνο στίχο: «Αθήνα διαμαντόπετρα  στης γης το δαχτυλίδι», αλλά μια τσιμεντούπολη.
 

• 2.000 οι πρώτοι επιβάτες, της πρώτης μέρας λειτουργίας του τελεφερίκ
   

Στην Αθήνα του 1965, μια μέρα μετά την έναρξη λειτουργίας του τελεφερίκ του Λυκαβηττού,  η εφημερίδα "Ελευθερία", έγραψε στο φύλλο της 20^ης Απριλίου 1965 (στην σελίδα 4) για το τελεφερίκ ή αλλιώς τον «σχοινιοκίνητο σιδηρόδρομο Λυκαβηττού»:

«Το ασανσέρ του Λυκαβηττού άρχισε χθες το πρωί να λειτουργεί.

Τέλειο…! Αυτή είναι η λέξις που αρμόζει για το ασανσέρ της Αθήνας, όπως βάφτισαν αμέσως οι Αθηναίοι το τελεφερίκ του Λυκαβηττού και που παραδόθηκε από χθες το μεσημέρι στο κοινό. Οι ταξιδεμένοι μιλούσαν για Κάρπι και για Τζένοβα, οι έμπειροι της ντόπιας τσαπατσουλιάς για θαύμα και όλοι μαζί τρίβανε τα μάτια τους.

Κατευθείαν από τα αυστριακά εργοστάσια, τα ολοκαίνουργια δίδυμα τραινάκια ανεβοκατεβαίνουν τον λόφο μέσα σε ένα λεπτό.

Αφετηρία το τέρμα της οδού Πλουτάρχου και τέρμα η κορυφή, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, όπου εκεί επάνω, ένας μικρός χώρος – ταράτσα με παγκάκια και αναψυκτήριο, προσφέρει ιδίως τα βράδια – μια μαγευτική άποψη της Αθήνας. Οι σταθμοί είναι πολυτελέστατοι και η τάξη στην επιβίβαση και αποβίβαση απόλυτη.

Από τις 10 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα τα δυο τραινάκια λειτουργούν συνεχώς. Κάθε πέντε λεπτά φεύγουν ταυτόχρονα και τα δύο ύστερα από σχετική ειδοποίηση από τηλέφωνο που υπάρχει στο εσωτερικό. Κάθε βαγονάκι χωράει 30 άτομα. Κάθε ώρα γίνονται δέκα διαδρομές. Το εισιτήριο με επιστροφή έχει 5 δραχμές και τα Σαββατόβραδα, Κυριακές και τις γιορτές 3 δραχμές για τα παιδιά.
 

 

Χθες, όλη την ημέρα 2.000 άτομα μέσα στα οποία και πολλοί ξένοι ανέβηκαν με το τελεφερίκ στον Λυκαβηττό και επέστρεψαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Κατά τα εγκαίνια έγινε αγιασμός από τον Μητροπολίτη κ. Πολύκαρπο […]

[…] Όλα καλά, αλλά… Υπάρχει και ένα "αλλά" που ωστόσο δεν κατορθώνει να μειώσει την αξία του έργου: Στα πλάγια του τούνελ υπάρχουν 550 μικρά σκαλοπάτια για τους τεχνικούς. Από την αρχή της οδού Πλουτάρχου μέχρι το τέρμα της που ξεκινάει το τελεφερίκ για τον Λυκαβηττό, για να φτάσει κανείς πρέπει να ανέβει 150 σκαλοπάτια! Αλλά, στο κάτω-κάτω οι "αναβάτες" ας πούν (με τα έξοδα του ταξί) ότι το εισιτήριο είχε… 20 δραχμές. Ο τουρισμός πληρώνεται, όταν μάλιστα πληρώνει πολλά, όπως στην περίπτωση του τελεφερίκ και ο ίδιος».
 

• 300.000 επιβάτες ετησίως μεταφέρονται με το τελεφερίκ του Λυκαβηττού
   

 

Το μήκος της γραμμής είναι 210 μέτρα και για το σύνολο της διαδρομής, εξ ολοκλήρου μέσα σε σήραγγα, απαιτούνται περίπου 3 λεπτά. Τα δύο βαγόνια, χωρητικότητας 34 ατόμων το καθένα, ξεκινούν ταυτόχρονα από τα δύο άκρα της διαδρομής, κινούνται σε μονή τροχιά και διασταυρώνονται στο μέσον της διαδρομής. Κατά μέσο όρο, με το τελεφερίκ του Λυκαβηττού μεταφέρονται  ετησίως 300.000 επιβάτες.
 

Author: Λέλα Κατεχάκη