Οργισμένες αντιδράσεις από την εκκλησία – Πιέσεις στον Δήμο για ακύρωση της παράστασης
Η θρησκευτική κοινότητα των Τρικάλων φαίνεται πως έχει… σηκώσει τα λάβαρα της «Ιεράς Εξέτασης» ενάντια στην παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου «Κι εγώ υπάλληλος είμαι», που έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του trikalanews.gr, η αντίδραση των ιερέων ήταν άμεση, έντονη και οργανωμένη. Η τοπική εκκλησία, ενοχλημένη από το περιεχόμενο και την αφίσα της παράστασης, ενεργοποίησε κάθε δυναμική που διαθέτει, ενοχλώντας από τον Δήμαρχο μέχρι τη Διεύθυνση Πολιτισμού, απαιτώντας την ακύρωση της εκδήλωσης. Ορισμένοι μάλιστα Ιερείς απειλούν ανοιχτά ότι δεν θα επιτρέψουν την είσοδο του κοινού στην παράσταση, εάν αυτή πραγματοποιηθεί.
Η εκκλησία αποφασίζει για το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου;
Το ερώτημα που τίθεται είναι σαφές: Σε ποιον ανήκει η εξουσία επιλογής των πολιτιστικών εκδηλώσεων στα Τρίκαλα; Είναι ο Δήμος μια θεσμική αρχή που στηρίζει την ελευθερία της έκφρασης ή μήπως τελικά λογοδοτεί σε συγκεκριμένους θρησκευτικούς κύκλους που ασκούν πίεση κατά το δοκούν;
Η κωμική και σατιρική φύση της παράστασης του Ζαραλίκου είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Η σάτιρα, από την εποχή του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα, δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε στην εξουσία, ούτε στο χρήμα, ούτε στη θρησκεία. Το να θεωρείται «βλάσφημη» μια καλλιτεχνική εκδήλωση ή αφίσα, απλώς επειδή ενοχλεί κάποιους οδηγεί σε σκοτεινές εποχές όπου ο φόβος της αντίδρασης όριζε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να ειπωθεί.
Αν ο Δήμος υποκύψει στις πιέσεις και ακυρώσει την εκδήλωση, θα πρόκειται για μια ξεκάθαρη πράξη λογοκρισίας, που θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για κάθε πολιτιστική δράση στα Τρίκαλα. Σήμερα είναι η σάτιρα, αύριο ποιος ξέρει; Μια θεατρική παράσταση, μια μουσική συναυλία, μια κινηματογραφική ταινία;
Η κοινωνία της πόλης, αλλά και ολόκληρη η χώρα, θα πρέπει να αποφασίσουν αν ζουν σε ένα δημοκρατικό κράτος όπου ο πολιτισμός και η τέχνη έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα, ή αν επιστρέφουμε σε εποχές όπου η εκκλησία καθόριζε τι επιτρέπεται να δει και να ακούσει ο κόσμος.
Η συνέχεια, επί της… σκηνής. Αν φυσικά επιτραπεί να ανέβει.
