Οι δηλώσεις του Σωκράτη Φάμελλου, «Το μαζί είναι εδώ και ξεκινάμε. Ξεκινάμε από απόψε», υποτίθεται ότι σηματοδοτούν μια νέα εποχή για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκοτεινή και η πορεία που οδήγησε σε αυτή τη «νέα αρχή» αποκαλύπτει τα βαθιά προβλήματα του κόμματος αλλά και τις επιπτώσεις τους στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ο εσωτερικός πόλεμος που κατέληξε στη νίκη του Φάμελλου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ακόμη επεισόδιο σε μια ατελείωτη αλυσίδα εσωστρέφειας, διαφωνιών και ίντριγκας. Αντί το κόμμα να επικεντρωθεί στο να επιτελέσει τον ρόλο του ως κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, χάθηκε σε μάχες εξουσίας και προσωπικές ατζέντες. Το αποτέλεσμα; Μια χώρα που μένει εκτεθειμένη μπροστά σε μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να λεηλατεί πόρους, δικαιώματα και θεσμούς.
Αυτές οι “νίκες” στις εσωκομματικές κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν περισσότερο με αυτοθαυμασμό, παρά με ουσιαστική προσπάθεια ανασυγκρότησης. Η ίδια η φράση «ξεκινάμε από απόψε» αποκαλύπτει το παράδοξο, πώς μπορεί να υπάρχει «αρχή» όταν το κόμμα έχει ήδη υποστεί ανυπολόγιστη ζημιά από τις δικές του ενέργειες; Αν δεν τελειώσεις κάτι, δεν μπορείς να ξεκινήσεις. Και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τελείωσε τις εσωκομματικές του διαφωνίες, αλλά τις άφησε να δηλητηριάσουν τον ρόλο του στην πολιτική σκηνή.
Η παρακμή του κόμματος ως αντιπολίτευση ήταν εμφανής. Ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρούσε ακάθεκτη στην εφαρμογή πολιτικών που συχνά ευνοούσαν συμφέροντα εις βάρος της κοινωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνταν με την εσωτερική του διάλυση. Η έλλειψη συγκροτημένης, μαχητικής αντιπολίτευσης άφησε τη χώρα ευάλωτη σε πολιτικές που πλήττουν τη δημόσια περιουσία, τα εργασιακά δικαιώματα και τη δημοκρατία.
Η εκλογική νίκη του Σωκράτη Φάμελλου μπορεί να αποτελεί μια ανάσα για το εσωκομματικό τοπίο, αλλά δεν είναι λύση. Είναι το αποτέλεσμα ενός πολιτικού θεάτρου που, αντί να αντιμετωπίσει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, παρασύρθηκε σε έναν φαύλο κύκλο διαφωνιών και κατηγοριών. Και αυτό το θέατρο κόστισε στη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί ως αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη εξουσίας. Όμως, για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει ότι τα καραγκιοζιλίκια των εσωκομματικών του μαχών έβλαψαν όχι μόνο την εικόνα του, αλλά και την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα. Χρειάζεται άμεσα μια στροφή προς την ουσία, στην ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, στην υπεράσπιση των αδυνάτων και στην προστασία των δημοκρατικών θεσμών.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να «ξεκινήσει», πρέπει πρώτα να απολογηθεί. Όχι μόνο στα μέλη του, αλλά σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία που άφησε ανυπεράσπιστη μπροστά σε μια κυβέρνηση που δρα ανεξέλεγκτα. Και μόνο τότε, ίσως, να μπορέσει να χτίσει μια νέα πορεία που θα αξίζει τον κόπο.
