Τί επισκέπτηκαν στο πλαίσιο της εκδρομής
Στις 16 Μαΐου 2024 η ομάδα μαθητών (Β και Γ τάξη) του περιβαλλοντικού προγράμματος «Νερό το πιο πολύτιμο αγαθό» και η ομάδα μαθητών (Α τάξη) του πολιτιστικού προγράμματος «Εικονική περιήγηση στο Βαρούσι», επισκέφτηκαν την πόλη της Θεσσαλονίκης, με συνοδούς τον Διευθυντή του σχολείου κ. Γεώργιο Γίδα και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου κ. Παναγιώτα Κατή και κ. Σωτήριο Παπαζήση.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης περιηγήθηκαν αρχικά στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος έχει
χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Ο Ι. Ναός του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα (413), πάνω στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου Δημητρίου. Ολόκληρο το ισόγειο συγκρότημα του αρχαίου λουτρού, όπου ήταν φυλακισμένος ο Άγιος, διατηρήθηκε και διασκευάσθηκε σε κρύπτη του ναού, η οποία έγινε για αιώνες και παραμένει κέντρο λατρείας. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του ναού είναι πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο (κάθετο) κλίτος. Στην πορεία του χρόνου υπέστη δύο φορές καταστροφή, σε μεγάλο μέρος, από πυρκαγιά τον 7ο αιώνα (μεταξύ 629 και 639) και στις 5 και 6 Αυγούστου το 1917. Οι αναστηλωτικές εργασίες τον αποκατέστησαν στην αρχική του μορφή, διήρκησαν έως το 1948. Από τότε λειτουργεί κανονικά και αποτελεί τόπο λατρείας και μνημείο τέχνης.
Στη συνέχεια επισκέφθηκαν τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές περιηγήθηκαν στους έξι ορόφους του κτιρίου-σύμβολο της πόλης. Ο Πύργος χτίστηκε το 15 ο αιώνα μετά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς. Στο πέρασμα του χρόνου έγινε φυλακή και τόπος εκτέλεσης καταδίκων. Το 1883 με διαταγή του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ ασπρίζεται από έναν κατάδικο με αντάλλαγμα την ελευθερία του και παίρνει το όνομα Λευκός Πύργος.
Τέλος επισκεφτήκαν το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης. Κατά την επίσκεψη στο μουσείο αναδείχθηκε η τεχνική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης στον τομέα της υδροδότησης. Το κτίριο το μουσείου κατασκευάστηκε από τούβλα και μέταλλο το 1890-1894, είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της Θεσσαλονίκης του 19 ου αιώνα και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1987. Οι μαθητές είδαν τον μηχανολογικό εξοπλισμό του κεντρικού αντλιοστασίου της Θεσσαλονίκης που λειτουργούσε μέχρι το 1978. Έγινε πλήρης ενημέρωση από τους υπεύθυνους του μουσείου για τις διαδοχικές φάσεις από τις οποίες πέρασε η υδροδότηση της πόλης: του ατμού (ατμολέβητας), του πετρελαίου (πετρελαιοκίνητη μηχανή) και του ηλεκτρισμού (ηλεκτρομηχανές). Οι μαθητές ενημερώθηκαν για τον τρόπο που λειτουργεί μια αντλία νερού, ώστε το νερό να αποκτήσει την κατάλληλη πίεση για να φτάσει σε κάθε σημείο της πόλης (σε μεγάλη απόσταση και σε υψηλότερα σημεία). Τέλος στον υπαίθριο χώρο του συγκροτήματος οι μαθητές είδαν και χρησιμοποίησαν διάφορα αντλητικά συγκροτήματα, μυήθηκαν σε θέματα εξοικονόμησης νερού και προστασίας του περιβάλλοντος. Ήταν μια εποικοδομητική επίσκεψη που άφησε σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις.
