Στον απόηχο των πρόσφατων αναταραχών, ο Δήμος Τρικκαίων βιώνει ένα περίπλοκο πολιτικό τοπίο που, αν και δείχνει να έχει έναν ξεκάθαρο στόχο, υποκρύπτει βαθύτερες συγκρούσεις συμφερόντων. Ο Νίκος Σακκάς, με τη σύντομη θητεία του, βρίσκεται τώρα στην πιο δεινή θέση, όχι εξαιτίας των δικών του επιλογών, αλλά λόγω της εμπιστοσύνης που έδειξε σε συνεργάτες που κληρονόμησε από την προηγούμενη διοίκηση. Συνεργάτες, οι οποίοι, αντί να τον στηρίξουν, φαίνεται πως στήνουν ένα σκηνικό αποσταθεροποίησης, μεταφέροντας όλες τις ευθύνες στον ίδιο, ενώ εκείνοι παρουσιάζονται αθώοι παρατηρητές των εξελίξεων.
Ο Σακκάς ανέλαβε τα ηνία του Δήμου υπό συνθήκες που απαιτούσαν άμεσα αντανακλαστικά και αποφασιστικότητα. Ωστόσο, επέλεξε να ακολουθήσει μια πιο ήπια προσέγγιση, δίνοντας χώρο και χρόνο στους συνεργάτες του πρώην δημάρχου και νυν Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρη Παπαστεργίου. Με την εμπιστοσύνη αυτή, ήλπιζε να διασφαλίσει τη συνέχεια και τη συνοχή της διοίκησης. Αυτή η απόφαση, όμως, φαίνεται να έχει γυρίσει εναντίον του, καθώς πρόσωπα όπως ο πρώην Πρόεδρος της e–Trikala, κ. Κωτούλας, διαχωρίζουν τη θέση τους και αποποιούνται κάθε εμπλοκή στις πρόσφατες κρίσεις.
Χαρακτηριστική είναι η στάση του κ. Κωτούλα, ο οποίος δηλώνει άγνοια για την επίμαχη απευθείας ανάθεση στον κ. Φόρη Ρόμπο, υποστηρίζοντας πως δεν έχει υπογράψει καμία τέτοια απόφαση, όπως και κανένα άλλο μέλος του ΔΣ. Έτσι, μετατίθεται η ευθύνη στον ίδιο τον Ρόμπο, που παρουσιάζεται ουσιαστικά ως ο μοναδικός υπαίτιος. Παράλληλα, ο κ. Παπαστεργίου, με την επιρροή του πλέον σε κεντρικό επίπεδο, δηλώνει δημόσια πως εάν ήταν αυτός στη θέση του Σακκά, θα προχωρούσε την υπόθεση δικαστικά, εμπλέκοντας ακόμη και τις εισαγγελικές αρχές. Αυτές οι τοποθετήσεις θέτουν τον Σακκά σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, καθώς καλείται να αποδείξει αν γνώριζε ή όχι τα γεγονότα και αν είχε την πρόθεση να καλύψει πρόσωπα ή καταστάσεις.
Η απόλυση του Ρόμπου από την προεδρία της e–Trikala και η μετέπειτα παραίτησή του από τη θέση του δημοτικού συμβούλου παρουσιάζονται ως κινήσεις αποκατάστασης της τάξης, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν προπέτασμα καπνού για να αποσείσουν την ευθύνη οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι. Το πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει: αν ο Σακκάς δεν είχε την πλήρη εικόνα της υπόθεσης, τότε ποιος κινούσε τα νήματα πίσω από την πλάτη του;
Η απομάκρυνση του Ρόμπου λειτούργησε ως «ασφαλιστική δικλείδα» για την προστασία της ευρύτερης πολιτικής ομάδας. Ένα εξιλαστήριο θύμα που προσφέρθηκε για να κλείσει, προσωρινά έστω, το ζήτημα και να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τις ευθύνες της προηγούμενης διοίκησης. Τώρα, όμως, οι ίδιες δυνάμεις που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του κλίματος, εμφανίζονται πρόθυμες να θυσιάσουν τον Νίκο Σακκά, ώστε να παρουσιαστούν ως οι σωτήρες της παράταξης.
Αν και δύσκολα μπορεί να ειπωθεί ξεκάθαρα, η συζήτηση για την επάνοδο παλαιότερων ηγετικών προσώπων αρχίζει ήδη να αναδύεται στο παρασκήνιο. Το αφήγημα της «κάθαρσης» και της «επανεκκίνησης» της παράταξης εξυπηρετεί την ανάγκη κάποιων να παραμείνουν αλώβητοι και να διατηρήσουν την πολιτική τους επιρροή. Ίσως, λοιπόν, να μην είναι τόσο απίθανο να δούμε έναν κύκλο πολιτικών γεγονότων που θα δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για να επιστρέψει η «παλιά φρουρά» ως από μηχανής θεός για να «σώσει» την κατάσταση.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αποκαλύπτεται είναι η προσπάθεια κάποιων να παρουσιάσουν τη θυσία ενός νέου ηγέτη, όπως ο Σακκάς, ως το τίμημα για την επαναφορά της ισορροπίας. Αν τελικά καταφέρουν να επιτύχουν την αποπομπή του, το μόνο σίγουρο είναι πως θα δοθεί η εντύπωση μιας παράταξης που βγαίνει «καθαρή» και ανανεωμένη. Ωστόσο, τα ίδια πρόσωπα που κινούν τις πολιτικές πιέσεις θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλώβητα και έτοιμα να ξαναπαίξουν το ρόλο τους στις μελλοντικές εξελίξεις του Δήμου.
Η κρίση αυτή είναι ένα μάθημα για το πώς η πολιτική εμπιστοσύνη μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική, όταν δίνεται σε ανθρώπους που κινούνται με βάση το προσωπικό τους συμφέρον. Και είναι ένα ακόμη σημάδι ότι η σταθερότητα και η ενότητα μιας παράταξης δεν μπορούν να στηριχθούν μόνο σε άτομα, αλλά απαιτούν συνολική, συλλογική ευθύνη και διαφάνεια.
