Ο ορεινός χώρος διαμόρφωσε ιδιαίτερους πολιτισμούς προσαρμοσμένους στο τοπικό φυσικό χώρο, μακριά από τον πολιτισμό των πόλεων, απομονωμένους σχεδόν λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ιδιαίτερες και δύσκολες.
Οι κάτοικοι αυτών των ορεινών περιοχών ήταν αναγκασμένοι να ζουν αυτόνομα και να παράγουν μόνοι τους όλους τους απαραίτητους πόρους για τη διαβίωσή τους. Το έκαναν, προσαρμόζοντας τις ανάγκες τους στους περιορισμούς του φυσικού περιβάλλοντος και αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες που αυτό προσέφερε.
Έτσι μέσα σε αυτές τις ορεινές κοινότητες που ζουν σε αυτό το περίκλειστο τοπίο των βουνών, η πρόσβαση ήταν και είναι εξαιρετικά δύσκολη και γίνεται μόνο μέσα από δύσβατα ορεινά μονοπάτια. Οι χειροποίητοι βουνίσιοι δρόμοι αποτελούν ένα παράδειγμα αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τη φύση και χαράσσονται έτσι ώστε να πετυχαίνουν ταυτόχρονα ελαχιστοποίηση του χρόνου μετακίνησης, περιορισμό των κινδύνων της μετακίνησης μέσα στα βουνά (κατολισθήσεις, απότομες κλίσεις κ.α.) και αξιοποίηση του χώρου για την εξυπηρέτηση πολλών περιοχών με μικρότερο αριθμό μονοπατιών.
Μέσα σε αυτόν τον παλαιό σχεδιασμό ενός μεγάλου και αξιόλογου βουνίσιου δρόμου που ενώνει την Πίνδο με τον κάμπο της Θεσσαλίας περπατήσαμε και διασχίσαμε ένα τμήμα λίγων ωρών.
Αυτό το τμήμα είναι από τον αυχένα της ΛΕΟΥΣΑΣ με τον οικισμό Σπίτια Μεσοχώρας, με λίγη ξεκούραση και επιστροφή από τους οικισμούς που βρίσκονται στην περιοχή του Μοσχόφυτου.
Αυτοί οι οικισμοί είναι κάτω από το ορεινό συγκρότημα του Χατζή με τις εντυπωσιακές κορφές του Ξηροβουνίου του κάστρου και του ψηλότερου σε ύψος το Χατζή με 2038 μ.
Οι οικισμοί είναι η Ορεινή (Καψιωχαίϊκα) που τον συναντήσαμε στο πιο ψηλό σημείο στα δεξιά της κοιλάδας που σχηματίζεται. Πιο χαμηλά και μέσα από μικρές χωραφιές εγκαταλειμμένες από χρόνια βρίσκεται ο οικισμός Πλατανάκια στα αριστερά της κοιλάδας.
Τους δύο οικισμούς τους χωρίζει το μεγάλο ρέμα του Αρέντα που αυτή την εποχή τα πολλά νερά κατεβαίνουν αφρισμένα και απειλητικά κάνοντας μεγάλο θόρυβο, για να φτάσουν μετά από λίγα χιλιόμετρα στον Αχελώο αφού περάσουν κάτω από το Κορακογέφυρο.
Εμείς περπατάμε ξένοιαστοι στον χαλικοστρωμένο δρόμο που ενώνεται με την άσφαλτο με πορεία προς το Μοσχόφυτο. Απέναντί μας ορθώνεται το κόκκινο στεφάνι με τους πολλούς εποχικούς καταρράκτες. Από εδώ και κάτω είναι ορατή όλη η πορεία μας που από το πρωί στην ορεινή βουνήσια στράτα περπατούσαμε. Διακρίνεται χαρακτηριστικά πάνω από πεντακόσια μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας η κορυφογραμμή μέσα στο μπλε χρώμα του ουρανού.
Κατηφορίζουμε και περνάμε στο πιο στενό σημείο τον Αρέντα με την τσιμεντένια γέφυρα, προς το Μοσχόφυτο. Εκεί το πρωί αφήσαμε τα μισά αυτοκίνητά μας που σε λίγο θα μας μεταφέρουν στον Αυχένα της Λέουσας από όπου ξεκινήσαμε περπατώντας το ορεινό βουνήσιο μονοπάτι Λέουσα – Σπίτια – Μοσχόφυτο.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
