Ο Κόζιακας είναι η αυλή του σπιτιού μας, η μπροστινή και περίοπτη. Το καλημέρισμα του ήλιου και η δόξα του φθινοπώρου. Στα χέρια του ακρόπρωρο η βροχή που άλλοτε σαν κατακλυσμός κι άλλοτε σαν σιγανό ψιχάλισμα εισβάλλει στον κάμπο. Είναι οι ομίχλες του Νοέμβρη, το σκίρτημα του χειμώνα. Τα δάση με τις καστανιές και τις φιλύρες, το τραγούδι του νερού.
Κόζιακας. Πεδίο των πρώτων ορειβατικών μας εξορμήσεων. Το μονοπάτι από τα Περτουλιώτικα Λιβάδια που έσμιγε με τα πατήματα των ζώων άλλες φορές οδηγούσε στο καταφύγιο και άλλες όχι. Και η κορυφή -Αστραπή ή Χατζηπέτρος; Ένα μέτρο πάνω από τα χίλια εννιακόσια. Από εδώ τα φώτα της πόλης στις νύχτες του καλοκαιριού, τα γαλάζια νερά της λίμνης του Μέγδοβα στα χειμωνιάτικα πρωινά.
Ο μύθος του Ασκληπιού και τα βοτάνια. Η δυτική και η ανατολική πλευρά, δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, αλλά τόσο διαφορετικές. Από την Πύλη ως την Κορομηλιά και από την Ελάτη ως την Πιαλεία. Ποιός μπορεί να βεβαιώσει ότι γνωρίζει τον Κόζιακα; Ποιός τολμάει μόνος του να πορευτεί στις ράχες και στις ρεματιές του;
Ο εύπλαστος ασβεστόλιθος και της φύσης το κέφι ή το γινάτι δημιούργησαν έναν λαβύρινθο. Σαν σύνολο του Μάντελμπροτ, δομές αέναα επαναλαμβανόμενες, αποικίζονται από πληθώρα οργανισμών – ένα εργαστήριο ζωής που θάλλει όλες τις εποχές του χρόνου.
Μα πιο σπουδαία είναι η βροχερή εποχή με τις ομίχλες ως τις άκρες των παπουτσιών μας. Τότε που γίνονται αχνά τα περιγράμματα και η ανάσα του δάσους κρέμεται από τα δάχτυλά μας. Τα πατήματα ζώων κάθε λογής στη λάσπη, οι νεροσυρμές στα βράχια, οι κόκκινοι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς με τις σταγόνες να ισορροπούν στις άκρες τους, τα φύλλα στρώματα – στρώματα στο χώμα, ο άνεμος που τραγουδά ψηλά στις κορυφές των ελάτων. Μια φύση πάλλουσα λίγο πριν την εισβολή του χειμώνα και την επιβολή του λευκού από τους πρόποδες έως τις κορυφές.
Προτελευταία Κυριακή του χρόνου, κατά το έθιμο ανηφορίζουμε στη ράχη του βουνού. Από τα Λιβάδια στο καταφύγιο και πάλι πίσω. Αγώνας με τη λάσπη και το νερό. Προφυλαγμένοι από τον άνεμο, με μια ανάσα ανεβοκατεβαίνουμε την πλαγιά προλαβαίνοντας στο όριο το ξέσπασμα της μπόρας.
Την Κυριακή 29/12/2019 θα ανεβούμε στην Μπουντούρα (υψ. 2074 μ.) ξεκινώντας από το Περτούλι.
