Συχνά στο πρόγραμμά μας περιλαμβάνουμε πεζοπορίες, εύκολες ώστε να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το βουνό. Είναι ένα πρώτο στάδιο προσέγγισης της ορειβασίας, η πρώτη τάξη του σχολείου θα λέγαμε. Υπάρχουν αρκετές τέτοιες στο φετινό μας πρόγραμμα, αρχής γενομένης από αυτή της προπερασμένης Κυριακής προς την Παλαιοπαναγιά. Ακολούθησε η πορεία στα Άγραφα με αρχή το μοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής και κατάληξη το χωριό Μπελοκομίτη μέσω του ορειβατικού καταφυγίου Αγράφων.
Στα 1400 μέτρα, επάνω στο χείλος της απόκρημνης πλαγιάς των Αγράφων, ένα χιλιόμετρο βορειοδυτικά του χωριού Καρίτσα του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα, το μοναστήρι της Παναγιάς Πελεκητής αποτελεί ένα μεγάλο αρχιτεκτονικό δημιούργημα του 15ου αιώνα.Το εσωτερικό της, γεμάτο με πύλες και φυσικούς θόλους από το βράχο μέσα στον οποίο πελεκήθηκε, βρίσκεται ο μονόχωρος ναός της Ανάληψης του Σωτήρος με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο και της σπάνιας τέχνης αγιογραφίες. Καμαροσκέπαστοι διάδρομοι και στοές μας οδηγούν στο δεύτερο ναό της μονής την Παναγιά Φανερωμένη. Είναι αθωνικού τύπου με αγιογραφίες του 1666 και εικόνες κρητικής τέχνης. Στο ισόγειο το μικρό, ζεστό αρχονταρίκι και στο δεύτερο όροφο το παλιό Ηγουμενείο με το περίεργο ανοιχτό τζάκι, τα παλιά αντικείμενα και τον αποστακτήρα. Οι ξύλινες σκάλες, τα κελιά, η μυστική καταπακτή, τα μικρά παράθυρα κι οι πολεμίστρες σε υποβάλουν σε μια Βυζαντινή ατμόσφαιρα, απόλυτα κατανυκτική.
Η χρονολογία ίδρυσης της Ιεράς Μονής «χάνεται» κάπου ανάμεσα στην ιστορία και την παράδοση. Η παράδοση αναφέρει ότι το όνομα «Πελεκητή» οφείλει στο βράχο επάνω στον οποίο είναι κτισμένη, που κατά την παράδοση «πελεκίσθηκε» με ξύλινα εργαλεία, ύστερα από υπόδειξη της Παναγίας, που παρουσιάστηκε στο όνειρο των μαστόρων. (πηγή πληροφοριών https://plastiras-ota.gr/building/iera-moni-panagias-pelekitis/).
Δεξιά του μοναστηριού ακολουθεί χωματόδρομος μεγάλου υψομέτρου με κατεύθυνση βόρεια και κατάληξη το χωριό Νεράιδα Καρδίτσας. Εύκολη η πορεία μας αφού δεν υπάρχει ίχνος χιονιού. Αντίθετα, η ζεστή και ηλιόλουστη μέρα θυμίζει άνοιξη. Δεν παραλείπουμε να ανεβούμε στην κορυφή Καραμανώλη(υψ. 1628 μ.) για να απολαύσουμε τη θέα προς τις μεγάλες αγραφιώτικες κορυφές Μπορλέρο, Σβώνη, Νιάλα, Βουτσικάκι – λευκές και παγωμένες.
Μέχρι το ορειβατικό καταφύγιο είχαμε ήδη διανύσει το μισό της διαδρομής, άρα ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε πίνοντας τον καφέ μας. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε το μονοπάτι για τη Νεράιδα μέσα στο δάσος, μέχρι το σημείο που διακλαδίζεται με αυτό που κατηφορίζει προς Νεοχώρι και Μπελοκομίτη. Είναι και το απολαυστικότερο κομμάτι αφού σχεδόν ολόκληρο κινείται σε πυκνότατο ελατόδασος. Στα αυτιά μας των τραγούδι των πουλιών, κρυμμένων στα φυλλώματα.
Συνολικά η πορεία των 14 περίπου χλμ απαίτησε 5 ώρες μαζί με τις απαραίτητες στάσεις και τις αναμονές για τη συγκέντρωση ης πολυμελούς ομάδας μας.
