Οι ψηφοφόροι προτίμησαν τη σιγουριά του παλιού ηγέτη, αποφεύγοντας ριζικές αλλαγές και νέους πειραματισμούς στο κόμμα.
Η νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ αποκαλύπτει δύο βασικά πολιτικά μηνύματα. Αρχικά, οι ψηφοφόροι του κόμματος φαίνεται πως αναζητούν σταθερότητα και αποφεύγουν απότομες αλλαγές στην ηγεσία, όπως υποδεικνύει η ευρεία διαφορά υπέρ του Ανδρουλάκη. Παρά τις όποιες αμφισβητήσεις της ηγετικής του ικανότητας, θεωρείται πως μπορεί να διασφαλίσει την εσωκομματική συνοχή και την ενότητα του κόμματος, τόσο κεντρικά όσο και περιφερειακά.
Η επιλογή του Ανδρουλάκη αντανακλά την αίσθηση ότι η διατήρηση της υπάρχουσας πορείας είναι προτιμότερη από νέους πειραματισμούς. Αν και οι επιδόσεις του στο παρελθόν δεν έφεραν θεαματικές αλλαγές, κατόρθωσε να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ ενεργό στο πολιτικό σκηνικό, γεγονός που εκτιμήθηκε από το εκλογικό σώμα.
Αναλυτές σημειώνουν ότι ο Ανδρουλάκης δεν είναι υποψήφιος ανατροπής ή ριζικής αλλαγής, αλλά περισσότερο μια «λύση ανάγκης» για το κόμμα, που επικεντρώνεται στη διατήρηση της συσπείρωσης και της ενότητας. Ένα επιπλέον πλεονέκτημά του είναι η θέση του ως βουλευτής, που του επιτρέπει να εκπροσωπεί το κόμμα μέσα στη Βουλή, αντίθετα με τον Χάρη Δούκα που θα χρειαζόταν να κινηθεί εκτός κοινοβουλίου.
Παρ’ όλα αυτά, το μεγάλο στοίχημα του Ανδρουλάκη δεν τελειώνει εδώ. Η πρόκληση της επόμενης ημέρας περιλαμβάνει την ανασύνταξη των οργάνων του ΠΑΣΟΚ και την αναζήτηση της ενότητας, όχι μόνο με τους αντιπάλους του, αλλά και με τα ανώτερα στελέχη του κόμματος που αμφισβήτησαν την ηγεσία του. Το ζήτημα της εσωτερικής συνοχής και η διαχείριση των διαφωνιών θα καθορίσουν το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ως κόμμα εξουσίας
