Όταν ο ήλιος αρχίζει να καίει των κάμπο, προβάλει η μνήμη δύο ξεχωριστών Αγίων, όπου τα Ιερά τους Λείψανα θησαυρίζονται στον Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου, στο χωριό που άλλαξε το όνομά του σε Άγιοι Ανάργυροι από τα πολλά θαύματα των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, που κατάγονταν από την Ρώμη και ήταν αδέλφια κατά σάρκα.
Έζησαν στα χρόνια του Βασιλέως Καρίνου (284 μ.Χ.) και σπούδασαν και οι δύο την ιατρική επιστήμη, καθώς είχαν κοινές κλίσεις και ικανότητες, κάτι που τους έκανε να συσφίξουν ακόμη περισσότερο την μεταξύ τους αδελφική αγάπη. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι, καθώς αναφέρεται, τα χρόνια των σπουδών τους, οι νεαροί Κοσμάς και Δαμιανός γνώρισαν μόνο δύο δρόμους, έναν που πήγαινε στην Εκκλησία και έναν που οδηγούσε στο Πανεπιστήμιο, όπως ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Αποτέλεσμα αυτού του τρόπου ζωής, ήταν να γίνουν καλοί επιστήμονες και προ παντός αληθινοί Χριστιανοί.
Γι’ αυτό επιδόθηκαν στην εξάσκηση της επιστήμης τους όχι σαν επικερδές επάγγελμα, αλλά σαν φιλανθρωπική διακονία. Χρήματα δεν δεχόντουσαν ούτε από τους πτωχούς ούτε και από τους πλουσίους. Εφάρμοζαν την εντολή του Κυρίου προς τους Αποστόλους και δι’ αυτών προς όλους τους μαθητές Του «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. 10,9). Έτσι οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, θεράπευαν τους ανθρώπους, μαζί δε με την σωματική θεραπεία, θεράπευαν και τις ψυχές τους, διδάσκοντας σ’ αυτούς την πίστη στον αληθινό Θεό, σύμφωνα πάντα με την εντολή που έδωσε ο Κύριος στους μαθητές Του «πορευόμενοι δε, κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η Βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 10,7).
Σε αυτό λοιπόν το μικρό χωριό των Αγίων Αναργύρων, στην καρδιά της Θεσσαλικής γης, προβάλλει αυτός ο Ιερός Ναός σαν μία όαση στην ασθένεια του κόσμου. Γίνεται ένα μικρό πνευματικό Νοσοκομείο όπου ο Εφημέριος π. Νικόλαος, αγωνίζεται για να δωρίζει την πνευματική βακτηρία στους πονεμένους, στους καρκινοπαθής, στους έχοντας ανάγκη, οι οποίοι καταφεύγουν στους Αγίους Αναργύρους για να ανακουφιστούν από τους πόνους και τις δυσκολίες αυτής της ζωής.
«-Είναι μεγάλη ευθύνη να οδηγείς τους ανθρώπους στο Χριστό» τόνισε ο π. Νικόλαος.
«-Συνήθως οι άνθρωποι έρχονται στους Αγίους όταν όλα τα υπόλοιπα καταρρέουν. Θυμάμαι έναν κύριο όπου θα πήγαινε στην Κρήτη για εγχείρηση στο μάτι. Τον παρακαλούσα διαρκώς να έρθει να του διαβάσω ευχή,
αλλά εκείνος αρνούνταν πεισματικά. Το αποτέλεσμα η εγχείρηση απέτυχε και ο άνθρωπος υποφέρει. Όπως και μία Κα η οποία είχε καρκίνο στο στήθος, δεν ήρθε για ευχή, έψαξε, βρήκε τους καλύτερους γιατρούς, έκανε μαστεκτομή και πέτυχε. Όμως ένα χρόνο μετά έκανε μετάσταση… «-Τώρα, μου λέει, πες μου που αλλού να τρέξω να προσκυνήσω, για να σωθώ!»
«-Ο Θεός δεν ξέρουμε πως εργάζεται για την σωτηρία μας. Εμείς ως ενσυνείδητοι Χριστιανοί, πρέπει να εκμεταλευόμαστε κάθε πνευματικό εφόδιο που δίνει η Αγιοτόκος Εκκλησία μας και έχοντας δεδομένη την αγάπη μας για τον Χριστό, να περιμένουμε το Έλεος Του Κυρίου μας. Και θα συμβεί το θαύμα όταν πραγματικά πιστεύουμε… ενθυμούμε έναν Κο με Καρκίνο, θα πήγαινε στην Λάρισα να δει τι θεραπεία θα ακολουθήσει. Πρίν πάει ήθελε την βοήθεια των Αγίων Αναργύρων. Ήρθε έκανε Λειτουργία, πρόσφερε τα δώρα Του στον Χριστό, κοινώνησε γεμίζοντας με δύναμη και ξεκίνησε για τον Γολγοθά. Όμως τα αποτελέσματα στο Νοσοκομείο ήταν
Αρνητικά…. ο Καρκίνος είχε εξαλειφθεί! Όπως επίσης και μία Κα η οποία «εκαθαρίσθει» μπροστά στα λείψανα των Αγίων Αναργύρων με τα δάκρυα της μετανοίας. Όταν χειρουργήθηκε για αφαίρεση του καρκίνου, μας είπε «-Τέσσερις ώρες χειρουργείο, και οι Γιατροί δεν έβλεπαν τον καρκίνο διότι ήδη εκαθαρίσθη».
Γι’ αυτό η πίστη παίζει μεγάλο ρόλο στην Θεϊκή επέμβαση της θεραπείας. Θυμάστε την αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου και την απάντηση Του Κυρίου «θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε- πορεύου εις είρήνην» (Λουκ. Ζ΄-50) . Είναι κάτι που βρίσκουμε συχνά στο Ευαγγέλιο και ζητά από εμάς ο ίδιος ο Κύριος, την πίστη, η οποία όταν είναι δεδομένη μετακινεί όρους και βουνά ολόκληρα. Βέβαια η Αγάπη του Θεού και η Ευσπλαχνία Του δεν έχουν όρια. Γι’ αυτό βρέχει επί δικαίους και αδίκους, και επεμβαίνει πολλές φορές από Αγάπη, κάτι το οποίο συναντούμε πολλές φορές στην Αγία Γραφή στην θεραπεία πολλών ασθενών ανθρώπων ακόμα και της αναστάσεως του μονάκριβου υιού της χήρας της Ναΐν, όπου βλέπουμε να θεραπεύει ο θεός με κριτήριο την αγάπη προς τον άνθρωπο. Κι αυτός ο κανόνας επιβεβαιώνεται με τον Στέλιο που έμεινε παράλυτος από την μέση και κάτω, συνεπεία τροχαίου με μηχανή, και μετά από αλλεπάλληλα χειρουργεία δεν κατάφεραν οι Γιατροί να θεραπεύσουν την παραλυσία.
Εκεί ο Καλός Θεός με κριτήρια Θεϊκής αγάπης στέλνει τους Αγίους Αναργύρους. Και όπως λέγει ο Συναξαριστής, εκεί που οι Άγιοι Ανάργυροι έκαναν το χρέος ως γιατροί, συνέχιζαν την θεραπεία με την βοήθεια του Θεού.
Έτσι ο Στέλιος είδε τους Αγίους Αναργύρους να τον χειρουργούν και ήρθε με τις πατερίτσες στο Ναό να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα, περπατώντας, και να αφήσει στην Χάρη τους παπούτσια από βελούδο
για να θυμίζουν το θαύμα. Ο Καλός Θεός βραβεύει την καλή διάθεση των πιστών δούλων Του, τους ευλογεί και τους θεραπεύει, μόνον όταν ο άνθρωπος ΜΕΤΑΝΟΕΙ και αλλάζει ζωή. Η κατά Χριστόν ζωή δεν δόθηκε από τον Χριστό μόνον ως πρότυπον, αλλά όσοι ακολουθήσουν αυτήν την πνευματική ζωή, θα αποκαλούν τον Θεό και Πατέρα και Μητέρα και Φίλο και Αδελφό και τα πάντα, αφού ο Χριστός γίνετε ότι εμείς έχουμε ανάγκη, όπως μας πληροφορεί ο Ιερός Χρυσόστομος .
Γι’ αυτό έρχονται εδώ άνθρωποι, η ζωή των οποίων είναι άστατη και ζητούν την ευλογία των Αγίων μας. Πρώτα τους διδάσκουμε να διορθώσουν την ζωή τους, από την αμαρτία, και τους παροτρύνουμε στην πνευματική ζωή, ώστε η Χάρις των Ιερών Λειψάνων από τις ευχές που διαβάζουμε, να ενεργούν πάνω τους.»
Τα Ιερά Λείψανα των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων είναι τεθησαυρισμένα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο χωριό Άγιοι Ανάργυροι Κρανιάς Μουζακίου, όπου μαζί με την Θαυματουργή Ιερά Εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας, σκορπούν την άφθονη Χάρη και Ευλογία στους Προσκυνητές που Ελπίζουν στο Έλεος του Θεού και στην Αγάπη των Ιατρών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Καλό κι Ευλογημένο Προσκύνημα!
