Η ομάδα της πόλης μας δεν είχε από τα πρώτα της βήματα τον ύμνο που όλοι σήμερα οι φίλαθλοι γνωρίζουν. Μετά την ιστορική συγχώνευση της Α.Ε.Τ. και του Αχιλλέως Τρικάλων το 1963 και για μία χρονιά η εκπρόσωπος της πόλης μας στερούνταν ύμνου που να αντιπροσωπεύει το ενωμένο πλέον Τρικαλινό ποδόσφαιρο.
Ευθύς με την άνοδο της ομάδας στην Α’ Εθνική κατηγορία το 1964, ο μεγάλος Βασίλης Τσιτσάνης (ένθερμος φίλαθλος του Α.Ο.Τ. ο ίδιος) συνέθεσε έναν ύμνο σε λαϊκό ρυθμό μέσα στο κλίμα ενθουσιασμού που επικρατούσε στις τάξεις των φιλάθλων οι στοίχοι του οποίου ήταν:
Τρίκαλα, Τρίκαλα!
Η ομαδάρα των Τρικάλων
με τα αλύγιστα παιδιά
της Θεσσαλίας μας λιοντάρια
γεμάτα δόξα, λεβεντιά!
Τρίκαλα, ομάδα δοξασμένη
που πάντα όπου πήγαινες ήλθες κερδισμένη.
Τώρα στην Α’ Εθνική
εμείς θα σε χαρούμε
και θα γιορτάσουμε μαζί
τις νίκες που θα δούμε.
Τρίκαλα, ομάδα δοξασμένη
που πάντα όπου πήγαινες ήλθες κερδισμένη.
Ο ύμνος αυτός ακούγονταν για περίπου δύο χρόνια, όταν ο Α.Ο. Τρίκαλα σταδιοδρομούσε επιτυχώς στα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Την περίοδο όμως 1965-66 τα δεδομένα άλλαξαν προς το καλύτερο.
Και αυτό γιατί ο Α.Ο.Τ. όχι μόνο είχε καθιερωθεί στην Α’ Εθνική, αλλά και επιπλέον φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα!
Στα πλαίσια της 8ης αγωνιστικής λοιπόν του πρωταθλήματος, στις 16 Ιανουαρίου 1966, τα Τρίκαλα αγωνίζονταν στον Βόλο με αντίπαλο την Νίκη Βόλου που κυριολεκτικά «καίγονταν» για βαθμούς, καθώς κινδύνευε άμεσα με υποβιβασμό.
Αντίθετα Ο Α.Ο.Τ. προέρχονταν από μεγάλη νίκη επί του Π.Α.Ο.Κ. με 1-0 στο Εθνικό Στάδιο της πόλης μας και σε συνδυασμό με τα καλά αποτελέσματα που είχε πετύχει μέχρι τότε βρίσκονταν πολύ ψηλά στην βαθμολογία.
Στον αγώνα βρέθηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ 1.500 Τρικαλινοί φίλαθλοι μεταξύ των οποίων και ο μέγας στιχουργός Κώστας Βίρβος, ένθερμος επίσης οπαδός του Α.Ο. Τρίκαλα.
Ο προπονητής Αλεξάντερ Πέτροβιτς παρέταξε τους: Μιχαηλίδη, Ζυγολίκα, Μπρουζούκη Δ., Τόσκα, Κόκκαλη, Κλαπανάρα, Μαυρίκο Κ., Ραχαβέλια, Ζαφειρόπουλο, Ζάχο, Καλαντζή, ενώ να σημειώσουμε ότι τότε δεν επιτρέπονταν αλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα.
Στην αναμέτρηση τα Τρίκαλα όχι μόνο δεν «χαρίστηκαν», αλλά απαντώντας με τεχνική κατάρτιση στο εξαιρετικά σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων, προηγήθηκαν σχετικά νωρίς με τον Ζαφειρόπουλο (στο 11') και στη συνέχεια άντεξαν στην (εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου) πίεση, που έφθανε σε αντιαθλητικά επίπεδα.
Ο Αυστριακός διαιτητής του αγώνα Αμί, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εποχής «… δεν πρόφταινε να σημειώσει τους αγωνιζόμενους σκληρά Βολιώτες, αλλά και δεν μπορούσε να έχει ιδίαν αντίληψη για τα εσκεμμένα κτυπήματα, γιατί σ’αυτά προέβαιναν οι ξένοι όταν το παιχνίδι επαίζετο σε άλλο τμήμα του γηπέδου».
Παρά το ιδιαιτέρως σκληρό και αντιαθλητικό παιχνίδι των παικτών της Νίκης Βόλου (τραυματίστηκαν από κλωτσιές οι Ζαφειρόπουλος, Ζάχος, Ζυγολίκας και Καλαντζής) πέτυχαν περιφανή εκτός έδρας νίκη που τον εδραίωσε στις κορυφαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.
Ο… αγώνας όμως δεν είχε τελειώσει με το σφύριγμα του διαιτητή. «Μετά το πέρας του αγώνος σημειώθηκαν θλιβερά επεισόδια και ξυλοδαρμοί σε βάρος των Τρικαλινών φιλάθλων, τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και έξω από αυτό. Σε πολλές περιπτώσεις Τρικαλινοί εδάρησαν ανηλεώς από μαινόμενους Βολιώτες, ενώ σε άλλες εθραύθησαν υαλοπίνακες Ι.Χ. συμπολιτών μας» διαβάζουμε σε ρεπορτάζ της επομένης του αγώνα.
Μετά και αυτή τη νίκη τα Τρίκαλα βρέθηκαν στην 3η θέση (!) του βαθμολογικού πίνακα της Α’ Εθνικής καθώς με την συμπλήρωση 8 αγωνιστικών η κορυφή είχε διαμορφωθεί ως εξής:
1. Παναθηναϊκός 21
-. Ολυμπιακός Πειραιώς 21
3. Α.Ο. Τρίκαλα 19
– Απόλλων Αθηνών 19
5. Α.Ε.Κ. 18
6. Π.Α.Ο.Κ. 17, κ.λπ.
Από αυτήν την περήφανη και παλικαρίσια νίκη ο αείμνηστος Κώστας Βίρβος εμπνεύστηκε το ποίημα που συνέχεια αποτέλεσε τον νέο ύμνο του Α.Ο. Τρίκαλα. Οι στοίχοι του, αν τους προσέξουμε, έχουν ευθείς αναφορές στο αγωνιστικό ήθος αλλά και την παλληκαριά των Τρικαλινών παικτών, ενώ ο στιχουργός δεν παραλείπει να τονίσει και την βαθμολογική άνοδο της ομάδας, μοναδικής μέχρι τότε (και τώρα) στην ιστορία της.
Με την εμπνευσμένη ενορχήστρωση του Θόδωρου Δερβενιώτη (παρόλο που ήταν Πηλιορείτης) και την χορωδιακή συνοδεία λαϊκής ορχήστρας, ο ύμνος του Α.Ο. Τρίκαλα πήρε σάρκα και οστά και ήδη από εκείνη την σεζόν μπήκε στις καρδιές όλων των Τρικαλινών φιλάθλων:
Σταυραετοί της Πίνδου,
του κάμπου λιοντάρια
έντεκα λεβέντες, γερά παλικάρια.
Πείσμα, δύναμη και τέχνη
και ατσάλινη καρδιά
να γιατί νικούνε πάντα
των Τρικάλων τα παιδιά.
Τρίκαλα, Τρίκαλα τα γήπεδα αντηχούν
Τρίκαλα, Τρίκαλα που ξέρουν και νικούν.
Καθαρό παιχνίδι, σε όλα ιππότες
κι έγινε η ομάδα η πρώτη απ’ τις πρώτες.
Άξιοι στον κάθε στίβο,
άξιοι και στην ζωή
να ποιον έχουν για σκοπό τους
των Τρικάλων οι αετοί.
Τρίκαλα, Τρίκαλα τα γήπεδα αντηχούν
Τρίκαλα, Τρίκαλα που ξέρουν και νικούν.
Υ.Γ.: Μετά το πέρας του πρωταθλήματος ο Α.Ο. Τρίκαλα παρέμεινε άνετα στην Α’ Εθνική, παρά το γεγονός ότι στον δεύτερο γύρο οπισθοχώρησε βαθμολογικά, ενώ η Νίκη Βόλου υποβιβάστηκε.
