Το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος και οι εκδόσεις Κουκκίδα παρουσιάζουν την Τρίτη 16 Απριλίου 2019, στις 8.00μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Έρευνας του Μουσείου Τσιτσάνη (Καρδίτσης 1, Τρίκαλα) το βιβλίο «Πνεύμα Αντιλογίας» του Νίκου Λάζαρη.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
- Αγαθοκλής Αζέλης, ποιητής και μεταφραστής
- Φανή Μπαλαμώτη, φιλόλογος και πεζογράφος
Γιατί ο Κ.Π. Καβάφης διαβάζεται σήμερα ως ένας σύγχρονός μας ποιητής; Ποιο είναι το ειδικό βάρος του Ζήσιμου Λορεντζάτου στα Νεότερα Ελληνικά Γράμματα; Για ποιους λόγους ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης θεωρείται ένας καινοτόμος συγγραφέας; Γιατί η ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου αποδεικνύεται σήμερα πιο δυναμική και πιο ανθεκτική στον χρόνο απ΄ότι η ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου; Έχει δίκιο ο Ουμπέρτο Έκο όταν ισχυρίζεται ότι είμαστε νάνοι στους ώμους γιγάντων; Γιατί αξίζει να διαβάζουμε τον Γιώργο Ιωάννου; Πώς σχετίζεται το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου με το «Κόκκινο Ιππικό» του Ισαάκ Μπάμπελ και το ποίημα «Ελένη» του Γιώργου Σεφέρη; Πότε αρχίζει η κάμψη του σπουδαίου ποιητή Μίλτου Σαχτούρη; Γιατί πρέπει να καταργηθούν τα Κρατικά Λογοτεχνικά βραβεία; Γιατί είναι τόσο κακή και ανεπαρκής η δίγλωσση Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών που επιμελήθηκε η Κάρεν Βαν Ντάικ;
Σε αυτά και σε αρκετά άλλα παρόμοια ερωτήματα επιχειρεί να δώσει πειστικές απαντήσεις το καινούργιο βιβλίο του ποιητή και κριτικού λογοτεχνίας Νίκου Λάζαρη υπό τον τίτλο «Πνεύμα Αντιλογίας», το οποίο κυκλοφόρησε σε μια καλαίσθητη έκδοση από τις εκδόσεις «Κουκκίδα» που διευθύνει ο Δημήτρης Δημόπουλος. Το «Πνεύμα Αντιλογίας» (που ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του ίδιου συγγραφέα με τον τίτλο «Η Αιχμή του δόρατος» το οποίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις FUTURA) , αρθρώνεται σε τέσσερις ενότητες. 1. Δοκίμια και ομιλίες. 2. Κριτικά κείμενα για την ποίηση και την πεζογραφία. 3.Άρθρα. 4.Συνεντεύξεις. Για να πάρουν όμως οι αναγνώστες μια ουσιαστική γεύση από το «Πνεύμα Αντιλογίας», ας δώσουμε τον λόγο στον ίδιο τον συγγραφέα , ο οποίος γράφει, μεταξύ άλλων στον πρόλογο του βιβλίου του:
«Ορισμένα κείμενα του ανά χείρας βιβλίου διέπονται από ένα πνεύμα αντιλογίας. Ή για να το εκφράσω με ένα διαφορετικό και εμφατικότερο τρόπο. Είναι κείμενα μιας πολεμικής απέναντι στην προχειρότητα, την ευτέλεια, την επιπολαιότητα, τη ρηχότητα, την υποκρισία, τη φαυλότητα (που εκφράζεται κυρίως με το παιχνίδι μιας ανέντιμης συναλλαγής), οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηρίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό την πνευματική ζωή αυτού του τόπου. Χρειάζεται όμως ευθύς αμέσως να διευκρινίσω ότι ο σκοπός αυτής της πολεμικής δεν είναι να εξαγγείλει και πολύ περισσότερο να διδάξει νέες κριτικές αρχές και νέα κριτικά ήθη ∙ ούτε ακόμη να παίξει εκ του ασφαλούς, τον ρόλο του κήνσορα ή του τιμητή των πολιτισμικών μας τεκταινομένων ∙ αλλά να ταράξει (στο μέτρο του δυνατού ) τα λιμνάζοντα ύδατα, να υποβάλει ερωτήματα , να αμφισβητήσει ορισμένες βεβαιότητες και το κυριότερο: να προτείνει μιαν εναργέστερη και απαιτητικότερη εξέταση κάποιων παγιωμένων θέσεων ή εννοιών που σχετίζονται με τα λογοτεχνικά και τα πολιτισμικά μας πράγματα».
