Blog “ΙΔΕΟπολις”
Ηλία Γιαννακόπουλου
Φ ι λ ο λ ό γ ο υ
O Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο και μπάσκετ) αλλάζει τις βασικές αρχές της “Πολιτικής Οικονομίας”.
*Απορίες και ενστάσεις για κάποιες αρχές και αξιώματα της “Πολιτικής Οικονομίας “.
** Μία απόπειρα εφαρμογής των αρχών της “Θεωρίας του Ωφελιμισμού” στον παράξενο χώρο των Οικονομικών δεδομένων του Παναθηναϊκού (ΠΑΕ και Μπάσκετ).
***Η περίπτωση των Αλόνσο και Ναν
Ένα σύνθημα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα “Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Αλόνσο και ο Ναν”. Λιγότερη δουλειά, περισσότερα χρήματα και δώρα…
Μία χώρα με χρέος 400 δις πώς μπορεί και ξοδεύει τόσα πολλά για μισθούς και δώρα ξένων “εργαζομένων”; Σε τι έγινε καλύτερη η ζωή των Ελλήνων και σε τι ωφελήθηκε η Ελληνική Οικονομία από την εργασία του Αλόνσο και του Ναν;
Σύμφωνα με την αρχή του Ωφελιμισμού μία πράξη θεωρείται Ηθική όταν προκαλεί το μεγαλύτερο Όφελος στο μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Άρα;
Εκ των πραγμάτων τίθεται και θέμα Ηθικής στους παχυλούς μισθούς και στα εξωφρενικά δώρα προς προπονητές και παίκτες-εργαζόμενους. Χάριν ποιας σκοπιμότητας;
Ποια είναι η “προστιθέμενη αξία” του Αλόνσο και του Ναν για τον ΠΑΟ και την Ελληνική Οικονομία;
Επένδυση ενός ιδιώτη ή μιας επιχείρησης ή μία ακόμη περίπτωση πρόκλησης στο γλίσχρο εισόδημα του Έλληνα εργαζόμενου;
Αλήθεια γιατί αν κάποιος μεταφέρει κάποιο μικροποσό αδήλωτο (εξαγωγή συναλλάγματος) στο εξωτερικό τιμωρείται, ενώ όταν η ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ φανερά και νόμιμα(;) εξάγει εκατομμύρια Ευρω-συνάλλαγμα ως μισθούς ενός ομολογουμένως αποτυχημένου προπονητή είναι όλα αποδεκτά; Θα λογοδοτήσει στις αρμόδιες αρχές που εκ του νόμου προστατεύει το ελληνικό χρήμα; Και μην πει κάποιος πως έτσι λειτουργεί η ιδιωτική οικονομία και η ελεύθερη αγορά.
Αν κάνει κάποιος το ισοζύγιο ανάμεσα στα όσα έδωσε ο ΠΑΟ στον Αλόνσο και στο τι εισέπραξε από τις υπηρεσίες του ίσως ανιχνεύσει κάποιο σκάνδαλο μαύρου χρήματος. Δεν νομίζω κάποιος να ξοδεύει τόσα πολλά για ένα τίποτα. Κάτι άλλο συμβαίνει…Η σιωπή του προπονητή μετά την απόλυσή του κάτι σημαίνει.
Πώς θα πείσει ο αρμόδιος Υπουργός τον Έλληνα φορολογούμενο να περιορίσει τις ανάγκες του χάριν της διαφύλαξης των αποθεμάτων του δημοσίου χρήματος, όταν κάποιοι οικονομικοί κολοσσοί ξοδεύουν άκριτα μυθώδη ποσά για μισθούς και δώρα!!!
Με οικονομικούς όρους πώς θα δικαιολογήσει η ΠΑΕ ΠΑΟ τα διαφυγόντα ποσά (μισθοί Αλόνσο) στο βαθμό που αυτός δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα και πουθενά; Ποιος ήταν ο παραχθείς πλούτος από την ολιγόμηνη εργασία του Αλόνσο για να δικαιολογεί τα ποσά που εισέπραξε;
Τι λιγότερο (από τον Αλόνσο) θα έκανε ένας Έλληνας Προπονητής; Θα έμειναν στην Ελλάδα, όμως, κάποια εκατομμύρια Ευρώ. Ας παραβλέψω το φαινόμενο να μην υπάρχουν στην ενδεκάδα ή πεντάδα Έλληνες παίκτες. Τέτοια ομολογία ανικανότητας του Έλληνα!!!
Πώς οι υπεύθυνοι της Πολιτείας θα πείσουν τον Έλληνα εργαζόμενο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας όταν σε έναν ξένο δίνονται μυθώδη ποσά χωρίς ίχνος εργασίας;
Πώς μπορεί ο μπασκετικός ΠΑΟ να δωρίζει σε παίκτη του μία Πόρσε των 300.000 χιλιάδων γιατί κάποιος είναι εύστοχος στα καλάθια; Για το μισθό ας μη μιλάμε….Αλήθεια αυτός δεν έφθανε για την αξιοπρεπή διαβίωση του παίκτη, όταν η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τον μισθό των 900 Ευρώ;
Αλήθεια πόσα bonus έχει ένας γιατρός του ΕΣΥ (καρδιοχειρουργός) μετά μία πεντάωρη εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς; Αλήθεια πόσα bonus έχει ένας πιλότος της πολεμικής μας αεροπορίας μετά τους πετυχημένους και λεπτούς χειρισμούς στην αναχαίτιση των τουρκικών αεροπλάνων που συχνά παραβιάζουν τοη ελληνικό εναέριο χώρο της χώρας μας; Αλήθεια πόσα bonus έχει ένας αγρότης ελαιοπαραγωγός μετά την εξαγωγή χιλιάδων τόνων ελαίου και την απότοκη εισαγωγή συναλλάγματος;
Πόσα ερωτήματα και πόσες λίγες οι απαντήσεις!!!
Εν τω μεταξύ οι κυβερνώντες επαίρονται για την δοθείσα αύξηση των 3%…Ήμαρτον…
Ένας λαός διαπαιδαγωγείται κι από τέτοια φαινόμενα που προκαλούν.
Και μην πει κανείς πως οι εργαζόμενοι στον αθλητισμό (προπονητές και παίκτες) παράγουν πέραν του υλικού και άυλο πλούτο!!!
Αχ! Καημένε ΜΑΡΞ πόσα λάθη έκανες για την έννοια “εργαζόμενος”. Το κακό και αδηφάγο κεφάλαιο(ΠΑΟ) ρουφά το αίμα του εργαζόμενου(Ναν) με αντίτιμο μία Πόρσε. Μήπως πρέπει να ξαναγραφεί η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;
Πώς γίνεται στον υγιή Καπιταλισμό ο εργαζόμενος (Αλόνσο, Ναν) να κερδίζει περισσότερα από τον σκληρό ιδιοκτήτη-Κεφάλαιο(ΠΑΕ ΠΑΟ…);
Να που η Ιστορία εκδικείται και ο εργαζόμενος δικαιώνεται…
Όλες οι παραπάνω σκέψεις και ενστάσεις δεν αισθητοποιούν μόνον την βάναυση παραβίαση των βασικών αρχών του “Ωφελιμισμού” ( μία πράξη θεωρείται Ηθική όταν προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος στον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων), αλλά και την υπέρβαση του μέτρου που συνιστά “ΥΒΡΙΝ” με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου.
Άραγε σε κάθε ανθρώπινη πράξη-συμπεριφορά ή μιας ιδιωτικής εταιρίας εκείνο που πρέπει να αξιολογείται είναι το παραγόμενο αποτέλεσμα (συνέπεια-συνεπειοκρατία) ή η πρόθεση;
Να, λοιπόν, που η απόλυση ενός προπονητή(Αλόνσο) και μία Πόρσε-δώρο σε παίκτη του μπάσκετ (Ναν) δοκιμάζουν όχι μόνον το κύρος της παραδοσιακής Πολιτικής Οικονομίας και μιας Φιλοσοφικής Θεωρίας (Ωφελιμισμός), αλλά ζητούν και τη συνδρομή της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας για την ερμηνεία κάποιων φαινομένων του sui generis ελληνικού καπιταλισμού.
Αλλιώς πως να ερμηνεύσεις το φαινόμενο της αποθεωτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο των ξένων αθλητών star (Μαρσέλο, Φουρνιέ, Μαρσιάλ) που οι ετήσιες απολαβές τους ξεπερνούν το εισόδημα μιας ζωής όλων εκείνων που τους αποθεώνουν. Κάπως έτσι επωάζεται το αυγό της Βίας και της κοινωνικής Ανομίας όταν οι οπαδοί αντιλαμβάνονται αργότερα πώς η διαφορά ανάμεσα στο Φαντασιακό (μισθοί των αθλητών ινδαλμάτων τους) και στη δική τους Πραγματικότητα (μισθοί πείνας) είναι χαώδης…
*ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η προσφορά του Αλόνσο συνίσταται στο ότι λειτούργησε ως αποχετευτικός αγωγός της οργής χιλιάδων Ελλήνων-φίλων του Παναθηναϊκού ενώ ο Ναν του ενθουσιασμού τους. Έτσι επήλθε μία ισορροπία στον ψυχικό κόσμο των φίλων του Παναθηναϊκού και όχι μόνον…
**Κάθε ένσταση δεκτή αρκεί να συνοδεύεται από επιχειρήματα…
*ΠΗΓΗ: Blog “ΙΔΕΟπολις”, Ηλία Γιαννακόπουλου
