Ήταν 30 χρόνια πριν, στις 22 Αυγούστου του 1993, όταν όπως αυτές οι μέρες που διανύουμε, η Ελλάδα υπέφερε από πυρκαγιές. Συγκεκριμένα σε μια μεγάλη φωτιά στη Ροδινή Αχαΐας οι πυροσβέστες και οι χειριστές πυροσβεστικών αεροσκαφών έδιναν μάχη με τις φλόγες. Κάπου εκεί δύο άνδρες έπεσαν στο καθήκον, ο Αθηναίος σμηναγός Στέλιος Κελετσέκης και ο Λαρισαίος ανθυποσμηναγός Κώστας Παλαμιώτης.
Ο Θωμάς Κυριάκος, μέλος της Φωτοθήκης Λάρισας δεν ξέχασε ποτέ τον παιδικό του φίλο Κώστα και αυτές τις ημέρες που η χώρας μας ζει ξανά τον πύρινο εφιάλτη, τον θυμήθηκε ξανά και μοιράστηκε μαζί μας μέσα από την ανάρτησή του άρθρο του δημοσιογράφου Διονύση Ζακυνθινού στην «Πελοπόννησο» στις 19/7/2015 για τους δυο πιλότους που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή. Δύο ακόμη ήρωες που δεν είναι ανάμεσά μας.
«Για έναν παιδικό μου φίλο τον Κωστή, που σκοτώθηκε εν ώρα καθήκοντος #σανσήμερα πριν 30 χρόνια, στις 22 Αυγούστου 1993 στην προσπάθεια κατάσβεσης μιας πυρκαγιάς στη Ροδινή Αχαΐας…» έγραψε ο Θωμάς Κυριάκος παραθέτοντας το άρθρο, μνεία σε όλους αυτούς τους ήρωες που χάθηκαν κατά καιρούς πέφτοντας στο καθήκον. Ανάμεσά τους και ο Λαρισαίος Κώστας Παλαμιώτης:
“Σεβασμός σε όσους παλεύουν με τις φλόγες.
Όταν κάθε καλοκαίρι ξεσπούν πυρκαγιές και ολόκληρες περιοχές της χώρας παραδίνονται στις φλόγες, το πιο εύκολο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να ασκεί κριτική εκ του ασφαλούς, από τον καναπέ του σπιτιού του, για παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού και για ελλείψεις στον συντονισμό του έργου της πυρόσβεσης. Το ίδιο στον υπέρτατο βαθμό, ισχύει και για τους πάσης φύσεως τηλεοπτικούς «εισαγγελείς».
Όποιος έχει βρεθεί σε πύρινο μέτωπο κι έχει ζήσει την ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται η φωτιά, σε δύσβατες μάλιστα περιοχές, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τον… έξυπνο.
Κυρίως, από σεβασμό σ’ αυτούς που δίνουν με αυταπάρνηση μεγάλη μάχη με τις φλόγες, φτάνοντας πολλές φορές στο σημείο να θυσιάσουν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.
Έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά μεγάλες φωτιές που έχουν πλήξει (και) την Αχαϊα στο παρελθόν, και βλέποντας την αναγκαστική προσγείωση πυροσβεστικού αεροπλάνου στη Λακωνία, θυμήθηκα ένα ανάλογο συμβάν, με τραγική κατάληξη, που έζησα εκ του σύνεγγυς.
Ήταν 22 Αυγούστου του 1993 όταν δύο χειριστές πυροσβεστικού αεροσκάφους, ο σμηναγός Στέλιος Κελετσέκης και ο ανθυποσμηναγός Κώστας Παλαμιώτης, έπεσαν εν ώρα καθήκοντος στο έργο της κατάσβεσης της μεγάλης φωτιάς στην Άνω Ροδινή, στην περιοχή Χρούτσα.
Συγκεκριμένα, ο Στέλιος Κελετσέκης από την Αθήνα και ο Κώστας Παλαμιώτης από τη Λάρισα, ήταν αντίστοιχα ο κυβερνήτης και συγκυβερνήτης του μοιραίου αεροπλάνου CL-215 που απογειώθηκε από την 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης στην Ελευσίνας, με προορισμό την Άνω Ροδινή, όπου θα συνέδραμε στο έργο της κατάσβεσης.
Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το αεροσκάφος κατέπεσε, παρασύροντας στο θάνατο τους δύο αεροπόρους και βυθίζοντας στη θλίψη το πανελλήνιο. Αργότερα το δυστύχημα αποδόθηκε επίσημα σε απώλεια στήριξης λόγω κακού χειρισμού, αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσω μια προτροπή που άκουσα εκείνη τη μέρα από άνδρα των σωστικών συνεργείων:
«Εμπρός παιδιά, πάμε να βγάλουμε τα παλικάρια, να μην μείνουν θαμμένα στο βουνό».
Και δεν είναι οι μόνοι που έχουν χάσει τη ζωή τους πολεμώντας τις φωτιές.
Στα δικά μου μάτια οι πιλότοι των πυροσβεστικών αεροπλάνων είναι ήρωες, και όχι μόνο αυτοί. Ήρωες είναι και οι άνδρες των επίγειων δυνάμεων πυρόσβεσης, ουκ ολίγοι από τους οποίους έχουν χάσει, επίσης, τη ζωή τους στο βωμό του καθήκοντος.
Τα πυροσβεστικά αεροπλάνα τύπου Καναντέρ CL-215 είναι ηλικίας 40 χρόνων, ωστόσο παρά την παλαιότητα τους παραμένουν σε άρτια κατάσταση επιχειρησιακής ετοιμότητας, χάρη στον υψηλό επαγγελματισμό των μηχανικών της Πολεμικής Αεροπορίας που ρίχνονται με τα μούτρα όλη τη νύχτα στη δουλειά ώστε να είναι τα αεροσκάφη έτοιμα να επιχειρήσουν με το πρώτο φως της ημέρας.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε τον βαθύτατο σεβασμό μας. Πριν κάνουμε, την επόμενη φορά, την οποιαδήποτε κριτική από την ασφάλεια του σπιτιού μας, ας τους σκεφτούμε».
