«Ζούμε στην Χώρα που έχουν εκφυλίσει την ανθρώπινη υπόσταση και έχουν εξαλείψει την κοινωνική υπόσταση… Μια διαρκής επίθεση στον άνθρωπο… Μια συνειδητή επίθεση στον πολίτη… Έως πότε;»
Τα παραπάνω τονίζει μεταξύ άλλων ο Τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κ. Βασίλης Κόκκαλης με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική.
Αναλυτικά η δήλωση του κ. Κόκκαλη: «Η Αττική καίγεται… και πάλι… Κάθε χρόνο η Ελλάδα και οι Έλληνες έρμαια των καταστροφών. Εσκεμμένα δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «φυσικών» καταστροφών, για ευνόητους λόγους…
Ο ανθρώπινος παράγοντας και εννοώ η Πολιτεία, οφείλει να αξιοποιεί κάθε μέσο και να δημιουργεί ένα αποτελεσματικό στην πράξη δίχτυ πρόληψης αλλά και αντιμετώπισης, ώστε να αποτρέπονται οι καταστροφές και να περιορίζεται η έκταση τους.
Πόσοι πυροσβέστες επιχειρούν στα μέτωπα; Γιατί ποτέ δεν αρκούν εφόσον ξέρουν όλοι ότι και το επόμενο καλοκαίρι δεν θα αρκούν; Πόσα εναέρια μέσα επιχειρούν και γιατί ούτε αυτά αρκούν;
Πόσες περιουσίες και χιλιάδες στρέμματα καίγονται και χάνονται όσο περιμένουμε ενίσχυση σε πυροσβέστες και εναέρια μέσα από το εξωτερικό; Διδαχθήκαμε ως κράτος τίποτε εδώ και πέντε χρόνια από την τραγωδία στο Μάτι;
Κοστίζει η προμήθεια εξοπλισμού… Κοστίζει η πρόσληψη πυροσβεστών… Κοστίζει η θωράκιση του περιβάλλοντος, της περιουσίας και των ανθρώπων…
Κοστίζει η Υγεία, Κοστίζει η Παιδεία, κοστίζει η προστασία της περιουσίας, κοστίζει το νερό, κοστίζει η ενέργεια…κοστίζει το φαγητό… Κοστίζει ο Άνθρωπος και τα δικαιώματα του…
Και έτσι βρήκαν την λύση των ιδιωτικών πανεπιστήμιων και νοσοκομείων, την λύση των «pass», την λύση των αποζημιώσεων…
Για ποια πολιτική προστασία μιλούμε; Για ποια προστασία του πολίτη μιλούμε; Ζούμε στην Χώρα του 112 (Όταν λειτουργεί σωστά).
Ζούμε στην Χώρα που το κυβερνητικό έργο αρχίζει και τελειώνει στην καταβολή των αποζημιώσεων από τις καταστροφές που ξέρουμε ότι θα συμβούν αλλά δεν είχαμε κονδύλια για να θωρακιστούμε.
Ζούμε στην Χώρα που η Κυβερνητική παροχολογία εξαντλείται στην υπόσχεση γρήγορων και δίκαιων αποζημιώσεων.
Ζούμε στην Χώρα και της ανεξέλεγκτης ακρίβειας… Ζούμε στην Χώρα που έχουν εκφυλίσει την ανθρώπινη υπόσταση και έχουν εξαλείψει την κοινωνική υπόσταση…
Μια διαρκής επίθεση στον άνθρωπο… Μια συνειδητή επίθεση στον πολίτη… Έως πότε;» καταλήγει.
