Η Επιτροπή Πλημμυροπαθών Φαρκαδόνας χαιρετίζουμε τη σημερινή μαζική κινητοποίηση στην κεντρική πλατεία. Ήδη από τις 11 το πρωί πλήθος συντοπιτών συμμετείχε δηλώνοντας μ΄ αυτήν την οργή και την αγανάκτησή τους για τις αιτίες και τους αίτιους του εγκλήματος των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους.
Ξεκινώντας ο Βαγγέλης Κωταρέλας, πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Φαρκαδόνας ανέγνωσε τη δήλωση του Γιώργου Τσακλίδη πατέρα θύματος και μέλους του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών. Μεταξύ άλλων αναφέρεται: «…Από τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος, και από τη στάση της στην Εξεταστική, η κυβέρνηση επιχείρησε να αποδώσει την τραγωδία στο «ανθρώπινο λάθος», προσπαθώντας να αποδιώξει το βάρος της ευθύνης της. Συγχρόνως, η διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε από αδιαφάνεια και επικοινωνιακούς ελιγμούς… Ήταν εγκληματικές οι ελλείψεις στον σιδηρόδρομο, ακόμη και στον βασικό άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη: Δίκτυο στο οποίο δεν λειτουργούσαν ενιαία εδώ και 20 χρόνια η φωτοσήμανση (τα φανάρια), η τηλεδιοίκηση, το σύστημα ETCS, παρά τις 4 συμβάσεις με διετή διάρκεια που άρχισαν το 2006 αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονταν. Και παράλληλα, το ανεπαρκές ως προς τον αριθμό και ως προς την εκπαίδευση προσωπικό στον σιδηρόδρομο. Το πένθος των οικογενειών, των συγγενών των θυμάτων γίνεται πένθος όλης της χώρας. Οι πρωτοφανείς διαδηλώσεις μετά το δυστύχημα έχουν κεντρικό σύνθημα τη βασική αιτία του δυστυχήματος: «Τα κέρδη τους, οι ζωές μας». Οι ευθύνες για το δυστύχημα είναι πλέον φανερό ότι φτάνουν μέχρι τις εποπτεύουσες αρχές, εντός και εκτός Ελλάδος, τα υπουργεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Στην κεντρική ομιλία της συγκέντρωσης, η Ευαγγελία Στεργίου, μέλος της Επιτροπής Πλημμυροπαθών Φαρκαδόνας, δήλωσε τα εξής: «…Συνολικά οι πολιτικές που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η τωρινή, άφησαν νωρίς το αρνητικό τους αποτύπωμα στο λαό. Αύξηση των εισιτηρίων, μείωση των δρομολογίων, μείωση του κόστους συντήρησης και βελτίωσης των υποδομών και της ασφάλειας, αύξηση των ατυχημάτων, καταστροφική «αξιοποίηση» των υποδομών του δικτύου, μάχη των κατασκευαστικών ομίλων για τις εργολαβίες. Μείωσή του προσωπικού με μετατάξεις σε άσχετες υπηρεσίες ή απολύσεις και χειροτέρευση των όρων εργασίας όσων παρέμειναν. Παράλληλα ξεπουλήθηκαν στις πολυεθνικές κερδοφόρες υπηρεσίες και υποδομές, επιδοτήθηκαν με κρατικούς πόρους – δηλαδή δικά μας λεφτά – γραμμές που τις χαρακτήρισαν «άγονες», φορτώνοντας στις δικές μας πλάτες τεράστια χρέη. Τέλος να σημειωθεί ότι με την σφραγίδα της ΕΕ επιτρέπεται να κυκλοφορούν τρένα με διαφορετικές προδιαγραφές ασφαλείας, ανάλογα με το έτος κυκλοφορίας τους, όπως συνέβη στο έγκλημα των Τεμπών. Η ΕΕ είχε χορηγήσει πιστοποιητικό ασφαλείας στην Hellenic Train, παρότι τα τρένα της δεν πληρούσαν τις σύγχρονες προδιαγραφές πυρασφάλειας αλλά εκείνες τους έτους που κατασκευάστηκαν.
Γι’ αυτό ήδη από το βράδυ της τραγωδίας τα σωματεία, τα συνδικάτα, οι χιλιάδες εργαζομένων και νεολαίας που ξεχύθηκαν στους δρόμους βροντοφώναζαν: «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» στοχεύοντας έτσι στον πραγματικό αντίπαλο: τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των κομμάτων της. Η λαϊκή κατακραυγή δυνάμωνε συνεχώς απέναντι στην αποδειγμένα κατάπτυστη προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών και των ενόχων από την κυβέρνηση, την Hellenic Train, τον ΟΣΕ κι άλλους μηχανισμούς αλλά και κόμματα που εναλλάχτηκαν στις κυβερνήσεις, που όμως όλες τους συνέχισαν στις ράγες της ίδιας εγκληματικής πολιτικής. Άσχημα στριμωγμένη η κυβέρνηση προσπάθησε και προσπαθεί πολύ να επιβάλει τη σιωπή στο όνομα του πένθους, αφού ναυάγησε παταγωδώς το αφήγημα για το «ανθρώπινο λάθος», «τις παθογένειες του κράτους» και το «όλοι φταίμε» γιατί «όλοι γνωρίζαμε» και συνεχίζουν ξεδιάντροπα και λυσσαλέα το «μπάζωμα» της υπόθεσης.
Οι πολιτικές και πρακτικές που έχουν στον πυρήνα τους το κριτήριο του κόστους – κέρδους αφήνουν τη ζωή απροστάτευτη. Οι αποδείξεις είναι αδιάσειστες. Τέμπη παντού. Σ’ ολόκληρη τη Θεσσαλία. Επέλεξαν όλες οι κυβερνήσεις και η τωρινή να μην φτιάξουν ποτέ τις υποδομές και τα έργα που θα θωράκιζαν τις ζωές μας, τα χωριά μας, τα χωράφια μας, τα μαγαζιά μας από πλημμυρικά φαινόμενα. Και εμείς εδώ στη Φαρκαδόνα μετρήσαμε τεράστιες ζημιές σε σπίτια, καλλιεργήσιμη γη, κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, μικρομάγαζα, υποδομές. Οι πληγές από τον Daniel είναι ακόμα ανοιχτές, 30 συντοπίτες μας παραμένουν άστεγοι στη δομή του Κουτσόχερου, τα σχολεία ακόμα κλειστά και οι μαθητές μετακινούμενοι, η ουσιαστική αποκατάσταση είναι ζητούμενο, η κρατική αρωγή ανεπαρκέστατη ενώ από την άλλη προχωράνε ταχύτατα η ιδιωτικοποίηση του νερού, η ιδιωτική ασφάλιση για τις φυσικές καταστροφές!
… Αυτές οι πολιτικές μας πνίγουν, μας διαλύουν τη ζωή και το μέλλον. Πρέπει να πάρουμε ανάσες και οξυγόνο μας δίνουν αυτοί οι αγώνες, οι διεκδικήσεις των ανθρώπων του μόχθου. Μαζί οι αγρότες, οι εργάτες, οι συνταξιούχοι, οι γυναίκες, η νεολαία, να απαιτήσουμε δικαιοσύνη για τους ανθρώπους που χάθηκαν στα Τέμπη. Και δικαιοσύνη δεν είναι να καταδικαστούν μόνο ο «σταθμάρχης», ο τάδε ή ο δείνα «διεφθαρμένος» παράγοντας ή υπουργός αλλά η πολιτική που γεννά Τέμπη και θύματα, η πολιτική που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις «άφθαρτες» και «διεφθαρμένες», «ικανές» και «ανίκανες», όλος ο κρατικός μηχανισμός με και χωρίς «ρουσφέτια», όλοι οι διάφοροι «σταθμάρχες» της πολιτικής του κέρδους. Να μην δείξουμε καμία αναμονή, καμία ανοχή σ’ αυτές τις πολιτικές και στους διαχειριστές τους. Όταν η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της ανησυχούν από τις τεράστιες διαδηλώσεις, πρέπει να μετατρέψουμε την ανησυχία τους σε εφιάλτη. Η σημερινή κινητοποίηση να αποτελέσει βήμα χειραφέτησης, ετοιμότητας για επόμενες μάχες στα πολλά μέτωπα που είναι ήδη ανοιχτά. Να απαιτήσουμε την ζωή που αξίζει στις δυνατότητες και στις ανάγκες μας. Να συνεχίσουμε οργανωμένα, συντονισμένα και μαζικά, εμείς πρωταγωνιστές στη ζωή μας και όχι θύματα αυτών που την λυμαίνονται».
