Στη φωτογραφία βλέπουμε δύο άντρες, τον Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Δημήτρη Κουρέτα και τον Δήμαρχο Μετεώρων Λευτέρη Αβραμόπουλο, να προχωρούν αποφασισμένοι σαν να πηγαίνουν σε μονομαχία στο Far West, αφήνοντας πίσω τους την Αντιπεριφερειάρχη Τρικάλων, Χρύσα Ντιντή, που φαίνεται να τρέχει για να τους προλάβει, χωρίς όμως να παίρνει καμία σημασία από τους δύο «καβαλάρηδες».
Η σκηνή είναι σαν να βγήκε από ταινία, οι «πρωταγωνιστές» βαδίζουν με αυτοπεποίθηση προς το άγνωστο, απορροφημένοι από τη δική τους προβολή, αγνοώντας παντελώς ό,τι και όποιον δεν βρίσκεται στο κάδρο τους. Η Χρύσα Ντιντή προσπαθεί να μιλήσει, ίσως να συντονίσει κάποια δράση ή απλά να πει κάτι σημαντικό, αλλά μάλλον οι «κλειστοί κύκλοι» έχουν άλλες προτεραιότητες… σαν να μην υπάρχει άλλος κόσμος πέρα από τις κάμερες που απαθανατίζουν το στιγμιότυπο.
Κάποτε, ο σεβασμός, η συνεργασία και η ευγένεια ήταν αρετές που επιδεικνύονταν με κάθε ευκαιρία – ειδικά όταν επρόκειτο για δημόσια πρόσωπα που εκπροσωπούν θεσμούς. Τώρα, τι έχουμε εδώ; Μια μικρή «επίδειξη δύναμης», δύο τύποι στον κόσμο τους και μια γυναίκα που αγωνίζεται να διατηρήσει το βήμα τους.
Πού πήγε η ευγένεια; Την ξέχασαν κάπου στο δρόμο προς την εξουσία, ίσως μαζί με μερικές άλλες αξίες. Κι όμως, σε μια κοινωνία που απαιτεί περισσότερη ισότητα και αλληλοσεβασμό, τέτοιες εικόνες μοιάζουν να μας στέλνουν πίσω. Χιούμορ χρειαζόμαστε, αλλά και μια μικρή δόση σοβαρότητας, γιατί στο τέλος, δεν μετριόμαστε από τα έργα μόνο, αλλά και από τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας.
Άραγε, οι “καουμπόηδες” θα σταματήσουν ποτέ να κοιτάξουν πίσω; Ή θα συνεχίσουν να περπατούν στον δρόμο της προβολής, αφήνοντας πίσω τους ό,τι πραγματικά μετράει;
Σ.Γ.
