Ο γράφων ξεκαθαρίζει εξαρχής ότι ήταν πάντα ψηφοφόρος και θαυμαστής του εκλιπόντος πολιτικού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Πιστεύω ότι η βάσκανος μοίρα της Ελλάδος και κυρίως η αιώνια πολιτική ανωριμότητα του λαού της εμπόδιζαν πάντα την ολοκλήρωση του έργου πολιτικών όπως ο Κ. Μητσοτάκης, οι οποίοι ως πρώτο μέλημά των είχαν ή έχουν μόνο το συμφέρον της χώρας, έστω και αν αυτή δεν αποδεχόταν την προσφορά τους.
Από τα χαρακτηριστικά του εκλιπόντος ξεχωρίζω δύο. Το πρώτο ήταν η ιδεολογική του συνέπεια. ''Φεύγω από την πολιτική όπως ξεκίνησα. Φιλελεύθερος''. Το δεύτερο ήταν η συνεχής φροντίδα του να είναι όχι αρεστός, αλλά χρήσιμος, πράγμα που αποδεικνύει τον βαθύ πατριωτισμό του ανδρός. Δύο ιδιότητες για τις οποίες ελάχιστοι πολιτικοί παλαιοί ή σύγχρονοι μπορούν να υπερηφανευθούν.
Ο πατριωτισμός του αποδείχθηκε με την πολεμική και αντιστασιακή του δράση εναντίον των εισβολέων και κατακτητών κατά τον πόλεμο και ιδιαίτερα με την επιτυχή προσπάθειά του να μην επεκταθεί ο εμφύλιος στην Κρήτη το 1945. Αιώνιο αίσχος ας συνοδεύει τους ανδρεοπαπανδρεϊκούς αυριανιστές της δεκαετίας 1980, οι οποίοι προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ως… συνεργάτη των Γερμανών.
Ο Κ. Μητσοτάκης όπως και άλλοι πολιτικοί του Κέντρου ευρέθη σε πολύ δύσκολη θέση το 1965. Στο διασπασμένο κόμμα ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ριζοσπαστικοποιηθεί προκαλώντας ανησυχία στον αστικό κόσμο, στους συμμάχους και στους τότε πυλώνες της εξουσίας. Ο πατέρας του, αφού μάταια προσπάθησε να τον συγκρατήσει, κατόπιν προσπαθούσε να τον προστατεύσει από τις βάσιμες κατηγορίες περί εμπλοκής του στην συνωμοτική οργάνωση «Ασπίδα» εντός του Στρατού. Οι φωνές των νουνεχών και συνετών της Ένωσης Κέντρου περί καταλλαγής και συνεννόησης κατέπεσαν στο κενό εφόσον οι Παπανδρέου ήθελαν ρήξη, ίνα φανεί ποιοι ευθύνονται πραγματικά για την δικτατορία του 1967 και πόσο κακό έκανε στην Ελλάδα η δυναστεία των Παπανδρέου. Κατόπιν αυτού τι να έκανε ο Μητσοτάκης; Έκανε αυτό που κάθε συνετός πολιτικός θα έκανε στην θέση του. Παραμέρισαν τους μισαλλόδοξους, πάντα διχαστικούς και έξαλλους Παπανδρέου και έκαναν Κυβέρνηση η οποία θα προσπαθούσε να ομαλοποιήσει την πολιτική ζωή. Ήταν όμως αργά, διότι οι δυνάμεις της ανωμαλίας είχαν επίσης ριζοσπαστικοποιηθεί και κινητοποιηθεί. Αυτές οι δυνάμεις τον φυλάκισαν και κατόπιν τον εξόρισαν μέχρι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Ως πρωθυπουργός αντιμετώπισε δύο καίριας σημασίας προκλήσεις. Η πρώτη ήταν η αντιμετώπιση της κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Ο Ανδ. Παπανδρέου το 1990 άφησε τα ταμεία άδεια και το κράτος διαλυμένο με τα συνδικάτα ανεξέλεγκτα. Τότε από τον Κ. Μητσοτάκη ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι όροι «οικονομικός φιλελευθερισμός», «μικρό και επιτελικό κράτος» και «ελεύθερη αγορά». Και τι έγινε; Πέσανε όλοι επάνω του να τον φάνε με εξαίρεση μερικούς στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι αργότερα εξοβελίστηκαν από το άθλιο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το δηλητήριο με το οποίο πότισε το μυαλό των Ελλήνων ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Αριστερά ήταν τόσο ισχυρό που ελάχιστοι Έλληνες τότε δέχθηκαν αυτό το μήνυμα. Εάν το εδέχοντο άλλη θα ήταν τώρα η τύχη της χώρας, ίνα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά το υπό του Χριστού λεχθέν «ουδείς προφήτης εν τη εαυτού πατρίδι».
Η δεύτερη πρόκληση ήταν το λεγόμενο «μακεδονικό». Ο Μητσοτάκης τα είχε κανονίσει με τον Γκλιγκόροφ για Σλαβομακεδονία. Πλην όμως ο Παπανδρέου και Σαμαράς δεν εδέχοντο τον όρο «Μακεδονία» επ 'ουδενί στο όνομα του νέου κράτους και η πρόταση απερρίφθη. Και ποιο είναι τώρα το αποτέλεσμα; Άπαντες επί γης αποκαλούν το κράτος αυτό «Μακεδονία», ίνα αποδειχθεί μια φορά εισέτι πόσο κακό κάνει στους λαούς ο εθνικολαϊκισμός (ξέρετε, κάτι σαν αυτό που μας κυβερνάει και τώρα).
Η επελθούσα χρεωκοπία μας απέδειξε πόσο δίκαιο είχε τότε ο Μητσοτάκης. Ο άνθρωπος είδε να τον προδίδουν άνθρωποι από το ίδιο του το κόμμα, άνθρωποι που αυτός ανέδειξε, ίνα αποδειχθεί πόσο δίκαιο είχε ο Πλάτων που θεωρούσε εχθρό του ευεργετήσαντος τον ευεργετηθέντα. Και γιατί; Για να μην πουληθεί ο ΟΤΕ, όπως παραδέχτηκε ο προδότης Σαμαράς, ναι, αυτός που οι νεοδημοκράτες επέλεξαν ως αρχηγό τους, ίνα αποδειχθεί πόσο υποβαθμισμένες είναι και η πολιτική σκέψη και οι ηθικές αξίες σε αυτόν τον τόπο (σ.σ. ο ΟΤΕ πουλήθηκε ευτυχώς πρώτος και έχουμε επιτέλους έστω επικοινωνίες στην Ελλάδα. Όσο για τον προδότη Σαμαρά είχε την τύχη που του αξίζει).
Ο γράφων σταματά εδώ την αναφορά στον εκλιπόντα Κ. Μητσοτάκη, χαιρετά τον άνδρα, το ήθος και προ πάντων το θάρρος του. Μακάρι η Ελλάς να είχε μόνο τέτοιους πολιτικούς, θα ήταν αλλιώς και η χώρα και ο λαός της. Δυστυχώς όμως αυτή η χώρα δεν αντέχει Μητσοτάκηδες και δικαίως υφίσταται όσα υφίσταται.
Εύχομαι μετά από όλα όσα προηγήθηκαν ο γιος του Κυριάκος να εύρει «ευήκοα ώτα» στους Έλληνες και να έχει καλύτερη τύχη από τον πατέρα του, διότι αν οι Έλληνες δεν ακούσουν και αυτόν τον Μητσοτάκη, αυτή την φορά η καταστροφή τους θα είναι τελεία και πλήρης.
Αυτά και εύχομαι στον μεγάλο άνδρα καλό κατευόδιο.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.
Ταξίαρχος ε.α.
