Δραματικά και βίαια θα αλλάξει – κατά τα φαινόμενα – η ζωή χιλιάδων ανθρώπων στη Θεσσαλία μετά τις πρωτοφανείς και καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Σεπτεμβρίου που κόστισαν ανθρώπινες ζωές, κατέστρεψαν δισεκατομμύρια ευρώ περιουσιών και υποδομών και άλλαξαν για πάντα τα πράγματα γύρω μας όπως τα γνωρίζαμε.
Εκ των πραγμάτων η επόμενη ημέρα αποτελεί αχαρτογράφητο περιβάλλον, τουλάχιστον για την κοινωνία. Γιατί για τους ειδικούς τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και οι αναγκαίες τομές ξεκάθαρες, αλλά και οδυνηρές για τους κατοίκους της Θεσσαλίας.
Το πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων που ανέλαβαν να διερευνήσουν τις αιτίες της καταστροφής στη Θεσσαλία εξάλλου, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνειών.
Σταχυολογώντας το, κάποια από τα καίρια ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
1. Δεδομένου ότι βιομηχανίες και οικισμοί έχουν χτιστεί πάνω σε πλημμυρικές ζώνες χειμάρρων και ποταμών και πως η πρόταση είναι «να δοθεί χώρος στα ποτάμια» κάποιοι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και κάποιοι επιχειρηματίες τις επιχειρήσεις τους; Μπορεί το κράτος να «σηκώσει» ένα τέτοιο βάρος;
2. Οι Ολλανδοί συστήνουν επίσης την αποφυγή των μεγάλων φραγμάτων που όπως εξηγούν και κοστοβόρα είναι και επιδεινώνουν ενίοτε τον κίνδυνο πλημμύρας. Αυτό σημαίνει πως η Θεσσαλία θα πρέπει να εγκαταλείψει τις παραδοσιακές υδροβόρες καλλιέργειες οι οποίες όπως τονίζουν οι εμπειρογνώμονες οδηγούν είτε σε υπεράντληση των υπόγειων υδάτων είτε ακόμη και σε κατασκευή παράνομων φραγμάτων. Με απλά Ελληνικά ζητείται από τους χιλιάδες αγρότες να προχωρήσουν σε δραματική αναδιάρθρωση καλλιεργειών εγκαταλείποντας για παράδειγμα το βαμβάκι, το καλαμπόκι, τη βιομηχανική ντομάτα και άλλα προϊόντα που τροφοδοτούν την διατροφική αλυσίδα.
Πώς θα γίνει η αναδιάρθρωση αυτών των καλλιεργειών; Ποιος θα αναλάβει το τεράστιο κόστος στήριξης του πρωτογενούς τομέα; Της αποζημίωσης των μεγάλων επενδύσεων που έχουν γίνει σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό από τους αγρότες και από συνεταιριστικά σχήματα; Πώς θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα χιλιάδων νοικοκυριών που δεκαετίες τώρα έχουν βασίσει την επιβίωσή τους σε ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό μοντέλο;
3. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό: Τι θα συμβεί με τις πλημμυρισμένες εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων στον κάμπο; Ισχύει η πληροφορία πως οι ιδιοκτήτες τους αγρότες θα κληθούν να τα εγκαταλείψουν δια παντός, με μία ιδιότυπη διαδικασία απαλλοτρίωσης;
Η επόμενη ημέρα λοιπόν για τη Θεσσαλία διόλου εύκολη είναι και όσοι εστιάζουν εύλογα στις αποζημιώσεις των πληγέντων, θα πρέπει να δουν και λίγο πιο μακριά στον ορίζοντα. Διόλου τυχαίο εξάλλου το γεγονός πως όλες οι πλευρές, πολιτεία, αυτοδιοίκηση και φορείς μιλούν για ανάγκη «ευρειών συναινέσεων» για την παρούσα περίπτωση. Γιατί οι μεγάλες και επίπονες τομές, πάντοτε χρειάζονται συναινέσεις. Τα υπόλοιπα προσεχώς…
Απόστολος Ράιδος – onalarissa.gr
