Φυλική Αταξία Φεμινιστική Ομάδα Τρικάλων: «Η 8 ΜΑΡΤΗ είναι τελικά μέρα γιορτής;»
Είναι η εμπορευματοποιημένη μέρα που δεχόμαστε λουλούδια και δώρα και γλεντάμε σε ταβέρνες και μπαρ;
Είναι η μέρα που κράτος και κυβέρνηση εκφωνούν δεκάρικους για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών, για όσα έκαναν και όσα προτίθενται να κάνουν;
Ας θυμηθούμε λοιπόν:
Στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες της υφαντουργίας και του ιματισμού ξεσηκώθηκαν και διαδήλωσαν για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους.
Η αστυνομία επιτέθηκε άγρια και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τους αγώνες για τη χειραφέτηση τους.
Στις 8 Μαρτίου του 1917 γυναίκες από βιομηχανίες κλωστοϋφαντουργίας του Πέτρογκραντ, της πρωτεύουσας της τσαρικής Ρωσίας, ξεκίνησαν μια απεργία που σύντομα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την πόλη. Ήταν η έναρξη της Επανάστασης του Φεβρουαρίου και η απαρχή της Ρωσικής Επανάστασης του 1917.
Και σήμερα στην Ελλάδα;
Η ανεργία στις γυναίκες μεγαλύτερη από ό,τι στον αντρικό πληθυσμό, η εργασία επισφαλής. Για να προσληφθείς σε ρωτούν αν έχεις παιδιά ή αν σκοπεύεις να αποκτήσεις.
Οι κοινωνικές παροχές ισχνές και οι γυναίκες που φεύγουν από κακοποιητική σχέση ή γάμο (και) οικονομικά αστήριχτες.
Τόσες γυναίκες, ντόπιες και μετανάστριες, που καθαρίζουν τα σπίτια μας, μεγαλώνουν τα παιδιά μας, φροντίζουν τους γονείς μας ζουν αόρατες, δουλεύοντας ανασφάλιστες.
Μόνον αυτά;
Η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος που τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η πατριαρχία που εκφράζεται με πάμπολλους τρόπους: Το σεξισμό, την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία, τις κακοποιητικές συμπεριφορές, το trafficking, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες. Η πατριαρχία που αγγίζει όλες μας- στο σχολείο, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι.
Αλλά ειδικά φέτος θέλουμε ο αγώνας μας να αφορά τις γυναίκες ενός πολύπαθου λαού, του λαού της Παλαιστίνης.
Τι σημαίνει σήμερα να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ;
Τι σημαίνει να ζεις στη μεγαλύτερη φυλακή των 2 εκατομμυρίων ψυχών; Αλλά όχι, οι φυλακές έχουν τροφή και πόσιμο νερό. Τι σημαίνει να ζεις στην πόλη που το κράτος του Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία; Τι σημαίνει να ζεις εκεί πού εξουσιάζει ο θάνατος; 25.000 νεκρές γυναίκες και παιδιά, σε τέσσερις μήνες. Καισαρικές χωρίς αναισθησία που γίνονται με το φακό του κινητού.
Κι όμως. Οι Παλαιστίνιες της Γάζας και της Δυτικής Όχθης έχουν γίνει σύμβολα αντοχής και γενναιότητας.
Και μεις; Οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυες στις γυναίκες της Γάζας στον αγώνα τους ενάντια στις φρικαλεότητες αυτού του πολέμου. Γιατί δεν είναι μόνο ένα γεωπολιτικό ζήτημα. Είναι μάχη ενάντια στην, εδώ και δεκαετίες, πιο βάρβαρη κατοχή, στην απανθρωποποίηση ενός ολόκληρου λαού, στο απόλυτο άδικο.
Οφείλουμε να καταγγείλουμε τη συνένοχη στάση του ελληνικού κράτους στο πλευρό του κράτους του Ισραήλ.
Οφείλουμε να σταθούμε δυναμικά απέναντι στην ελληνική στρατιωτική εμπλοκή στον πόλεμο.
Άμεση κατάπαυση του πυρός
Δεν υπάρχει ελεύθερη γη, χωρίς ελεύθερες γυναίκες
