Μέχρι πριν από μερικά χρόνια η αμφισβήτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και (κυρίως) του ευρώ είχε σαφή μειοψηφική διάσταση στον Ελληνικό Λαό. Σήμερα, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες υιοθετούν μια ξεκάθαρα αρνητική στάση απέναντί τους. Αυτό συμβαίνει επειδή το ζωτικό κέντρο αυτού του είδους της ευρωπαϊκής συνεργασίας δεν αποτελεί η ευημερία και η πρόοδος των Εθνών και των Λαών της Ευρώπης, αλλά η ίδια η ύπαρξη του ευρώ. Η έναρξη της κρίσης, με την είσοδο της Ελλάδας στην ζώνη των αλλεπάλληλων και ανεξάντλητων Μνημονίων, οδήγησε τον Ελληνικό Λαό αρχικά στην έκπληξη, μετά στην αμφιβολία και στο τέλος στην βεβαιότητα ότι το ευρώ έχει και «εναλλακτική» διαδρομή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ζημίες, οικονομική ασφυξία, ανεργία, φτωχοποίηση και χρεοκοπία. Οι λαοί της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας και άλλωνευρωπαϊκών Χωρών, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η ΕΕ είχε να υπερασπίσει κάτι ολότελα δικό της σε βάρος των δικών τους συμφερόντων: το νόμισμα του ευρώ. Έτσι, λοιπόν, αντιστράφηκε εντελώς η μέχρι τότε διευρυμένη αντίληψη ότι το ευρώ αποτελεί μια σχέση προστιθέμενης αξίας για όλους, καθώς αντί να αποτελεί το όχημα για να βγουν οι Χώρες αυτές από την κρίση, τους ζητήθηκε να υποστούν εκείνες ζημίες, προκειμένου να μην υποστεί κρίση το ευρώ! Αντί να λέγεται, όπως παλιά, «τι καλό» θα κάνει η Ευρώπη για την ευημερία των χωρών αυτών, τώρα οι όροι αντιστράφηκαν και πλέον λέγεται τι πρέπει οι χώρες να κάνουν για την ευημερία της Ευρώπης…
Η κοινωνική και πολιτική αντίδραση των Λαών σ’ όλο το ευρωπαϊκό φάσμα ξεκινά από την αντίληψη της πραγματικότητας ότι η συμμετοχή στην ΕΕ σημαίνει γι’ αυτούς και τις Πατρίδες τους όχι κέρδη, αλλά (πολλές και μεγάλες) ζημιές. Ειδικά για την Ελλάδα, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας αντιλαμβάνονται ότι το ευρώ και η πρωταρχική σημασία στην «ενότητα» της ΕΕ δεν προσφέρει τίποτα άλλο στο έθνος μας, εκτός από μείωση – έως εξαφάνιση- της Εθνικής Κυριαρχίας, πλήρη απομύζηση της δημόσιας περιουσίας, περεταίρω φτωχοποίηση των Ελλήνων. Εκτός, όμως, από την όποια κοινωνική και οικονομική διάσταση του ζητήματος, η ΕΕ είναι εντελώς ανίκανη να συνδράμει θετικά την Χώρα μας τόσο στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και την Θράκη όσο και στο γεγονός ότι oΕρντογάν δεν κρατάει κανένα απολύτως πρόσχημα στην, σε σχεδόν καθημερινή βάση, πρακτική του να γεμίζει την Ελλάδα με λαθρομετανάστες.
Η επί πολλά χρόνια «φετιχοποίηση» τόσο της ΕΕ όσο και του ευρώ είναι κάτι παραπάνω από ολοφάνερο ότι έχει ξεφτίσει για τα καλά. Γι’ αυτό, παρά την συνεχιζόμενη προπαγάνδα υπέρ των δύο προαναφερθέντων διακρατικών και οικονομικών διαστάσεων και την επιχείρηση διαμόρφωσης ενός κλίματος, στο οποίο οποιαδήποτε σκέψη απόρριψης της ΕΕ και (κυρίως, επαναλαμβάνουμε) του ευρώ θεωρείται από τους γνωστούς «yesmen» περίπου ως «εθνική προδοσία»(!), η κατάσταση είναι πλέον μη ελεγχόμενη.
Το Έθνος των Ελλήνων έζησε πολύ πριν την ΕΕ και το ευρώ, θα μπορέσει να ζήσει πολύ περισσότερο και μετά από αυτά!
Γιώργος Μισιάκας
