Άρθρο του Αλέξανδρου Γιατζίδη, ιατρού – χειρούργου, διευθυντή σύνταξης στο medlabnews.gr iatrikanea.
Μια πανδημία ή μια επιδημία μπορεί να τελειώσει με περισσότερους από ένα τρόπους, όπως δείχνει η ιστορία, και το ερώτημα -που αφορά και την τωρινή Covid-19- είναι ποιος αποφασίζει το τέλος της κρίσης και κατά πόσο όλοι συμφωνούν σε αυτό. Οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι συνήθως σε μια πανδημία υπάρχει είτε ένα ιατρικό είτε ένα κοινωνικό τέλος και αυτά τα δύο κατ’ ανάγκη δεν συμβαδίζουν. Η συνέπεια είναι ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένταση ανάμεσα στους επιστήμονες και σε ένα μέρος των πολιτών.
Το τέλος της Covid-19
Το κοινωνικό τέλος της πανδημίας Covid-19 το ζούμε το τελευταίο διάστημα όταν πολίτες όλων των ηλικιών κουρασμένοι από την προηγούμενη κατάσταση με τα lockdown βγαίνουν, διασκεδάζουν κυκλοφορούν αψηφώντας τα μέτρα προστασίας που έχουν επιβληθεί. Η πολιτεία βλέποντας ότι δεν έχει ακόμα έρθει το ιατρικό τέλος της πανδημίας και υπάρχουν ακόμα κρούσματα κοροναϊού και διασωληνωμένοι, φοβούμενη για τα χειρότερα, θεσπίζει αυστηρότερα μέτρα προκειμένου να ωθήσει τους πολίτες να εμβολιαστούν αλλά και να προσέχουν.
Στην φάση αυτή ενσκήπτει ένα νέο στέλεχος του ιού, που όπως έχει βρεθεί είναι πολύ μεταδοτικό αλλά κατά δέκα φορές λιγότερο θανατηφόρο.
Αυτό σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι πολίτες θα κολλήσουν κοροναϊό, αλλά θα είναι ασυμπτωματικοί, η πλειοψηφία αυτών και πολύ λιγότεροι από πριν θα νοσήσουν. Κάποιοι από αυτούς θα χρειαστεί να πάνε στο νοσοκομείο. Όμως και αυτοί δεν θα φτάσουν να κινδυνεύσουν γιατί πλέον οι γιατροί είναι εκπαιδευμένοι και έχουν μάθει πώς να αντιμετωπίζουν την Covid-19 με τον καλύτερο τρόπο. Άλλωστε τώρα πια υπάρχουν και φάρμακα που αντιμετωπίζουν την ασθένεια με εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Πόσοι θα φτάσουν μέχρι την πόρτα των ΜΕΘ; Ελάχιστοι. Μπορεί και κανείς. Ίσως κάποιοι που είναι με πολλά υποκείμενα νοσήματα. Όμως και αυτοί επειδή γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν περισσότερο από τους άλλους, έχουν πάρει τα μέτρα τους αλλά και οι γιατροί τους γνωρίζουν πώς θα τους βοηθήσουν για να μην φτάσουν να κινδυνεύσουν από τον κοροναϊό.
Οδηγηθήκαμε λοιπόν στην φυσική ανοσία;
Έχοντας ένα ποσοστό 40% εμβολιασμένων (με βάση τα δεδομένα που έχουμε) και ένα ποσοστό που έχουν κολλήσει κοροναϊό 30% (όπως εκτιμούν οι ειδικοί) πλησιάζουμε το 70%. Απλά η μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ εφόσον είναι πιο μεταδοτική θα βοηθήσει το 30% να γίνει πολύ γρήγορα 40 ή και παραπάνω. Άρα ένα 70 με 80% του πληθυσμού θα έχει αντισώματα. Αυτό σημαίνει ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ και φυσικά το τέλος της πανδημίας.
Το ευτύχημα είναι ότι η μετάλλαξη Δέλτα ήρθε σε μία εποχή που έτσι και αλλιώς δεν ευνοείται η έξαρση της πανδημίας, που είναι οι καλοκαιρινοί μήνες αλλά και δεν βοηθά στην εμφάνιση βαριά νοσούντων. Απεναντίας λόγω καλοκαιριού όλο και περισσότεροι άνθρωποι έξω από την φούσκα του καθενός έρχονται σε επαφή. Άρα διασπείρεται ο ιός σε πολύ περισσότερους.
Η μεγάλη μείωση άρχισε στα μέσα Μαΐου και φαίνεται ένα μήνα μετά να μην συνεχίζεται με την ίδια ένταση. Πιθανότατα αποδίδεται στη μείωση του αριθμού των εμβολιασμών στις ευαίσθητες ηλικίες».
Στο Ισραήλ, παρόλο που αυξάνουν τα κρούσματα ΔΕΛΤΑ δεν υπάρχουν θάνατοι. Μπορεί ακόμα να πει κανείς ότι θα πρέπει να περιμένουμε 15 με 20 ημέρες μέχρι δούμε πώς εξελίσσεται η κατάσταση με την εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα. Τα ίδια βλέπουμε στην Βρετανία και στην Ισπανία. Χιλιάδες κρούσματα ελάχιστοι θάνατοι (από τους παλαιότερα διασωληνωμένους).
Στις 3 Ιουλίου διαπιστώνουμε ότι τα κρούσματα πέφτουν και οι θάνατοι παραμένουν 0 στο Ισραήλ και 18 στην Μ.Βρετανία.
Συμπέρασμα. Ο εμβολιασμός είναι χρήσιμος και καλό είναι να συνεχιστεί για να φτάσει το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων σε ένα επίπεδο 30 με 40%. Η προσοχή σε μέτρα προφύλαξης από όλους σε εσωτερικούς χώρους και σε χώρους έντονου συνωστισμού είναι ακόμα πολύ χρήσιμα. Νέα φάρμακα ακόμα πιο αποτελεσματικά πρέπει να εισαχθούν στην φαρέτρα των γιατρών, για καλύτερα και πιο αποτελεσματικά όπλα στην αντιμετώπιση της νόσου.
Όλα αυτά μέχρι να διαπιστώσουμε και εμπράκτως δούμε το φθινόπωρο ότι τα κρούσματα παραμένουν λίγα και οι θάνατοι είναι ανύπαρκτοι ή απειροελάχιστοι.
