Ο διαπρεπής Βρετανός θεωρητικός Φυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 76 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του, σημειώνοντας πως ο καθηγητής έφυγε ήσυχα, στον ύπνο του.
«Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα. Ήταν σπουδαίος επιστήμονας και εξαιρετικός άνθρωπος, του οποίου το έργο και η παρακαταθήκη θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια. Είχε πει "δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα», ανέφεραν σε δήλωσή τους τα παιδιά του Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ.
Ο Χόκινγκ διαγνώστηκε σε ηλικία 21 ετών ότι έπασχε από την ανίατη νόσο του κινητικού νευρώνα, η οποία σταδιακά προκάλεσε την πλήρη παράλυση του σώματός του, τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και τον ανάγκασε να χρησιμοποιεί φωνή παραγόμενη από υπολογιστή για να επικοινωνεί. «Ποτέ δεν περίμενα πως θα έφτανα τα 75» είχε παραδεχθεί ο ίδιος το 2017.
Σε δηλώσεις του είχε πει ότι η σημαντικότερη ανακάλυψή του ήταν πως οι μαύρες τρύπες δεν είναι «εντελώς μαύρες», κάτι που ίσως βοηθήσει να «καταλάβουμε πώς μπορεί να λυθούν τα παράδοξα μεταξύ κβαντομηχανικής και γενικής σχετικότητας».
Ο Χόκινγκ απέκτησε ευρύτερη, παγκόσμια φήμη το 1998, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Σύντομο Χρονικό του Χρόνου» ('A Brief History of Time', στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο «Χρονικό του Χρόνου»), το οποίο πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα.
Γεννημένος την 8η Ιανουαρίου 1942, έλαβε υποτροφία για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1959, και τρία χρόνια αργότερα μεταπήδησε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για να κάνει έρευνα στο πεδίο της κοσμολογίας. Ο Χόκινγκ χαρακτηριζόταν από τους σημαντικότερους ειδικούς σε όλο τον κόσμο σε ό,τι αφορά τη βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες.
Ο καταξιωμένος αστροφυσικός είχε δηλώσει μεταξύ άλλων:
Για το «γιατί» της ύπαρξης του Σύμπαντος: «Εάν βρούμε την απάντηση, θα πρόκειται για τον ύστατο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής – εκείνη τη στιγμή θα γνωρίζουμε τη σκέψη του Θεού, θα γνωρίζουμε τον νου του Θεού» («Ένα συντομότερο χρονικό του Χρόνου», 1988).
Για την ασθένειά του: «Οι ελπίδες μου μειώθηκαν στο μηδέν στα 21 μου χρόνια. Έκτοτε όλα είναι μπόνους. Έζησα 5 δεκαετίες περισσότερο από αυτό που είχαν προβλέψει για μένα οι γιατροί. Προσπάθησα να κάνω καλή χρήση του χρόνου μου… Επειδή κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία μου, έχω την επιθυμία να αντλήσω το καλύτερο από κάθε λεπτό»
Για τον Θεό: «Δεν είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ανάψουμε την σπίθα και να βάλουμε σε δρόμο το Σύμπαν»
Για τη διασημότητα: «Το μειονέκτημα της διασημότητάς μου είναι ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς να με αναγνωρίσουν. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να φοράω γυαλιά ηλίου και περούκα. Η αναπηρική πολυθρόνα με προδίδει»
Για τους υπερόπτες διανοούμενους: «Οι άνθρωποι που κομπάζουν για τον Δείκτη Νοημοσύνης είναι losers»
Για την τελειότητα: «Χωρίς την ατέλεια, εσείς και εγώ δεν θα υπήρχαμε»
Για τους εξωγήινους: «Εάν κάποια μέρα μας επισκεφθούν οι εξωγήινοι, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος αποβιβάσθηκε στην Αμερική, ένα αποτέλεσμα όχι και πολύ θετικό για τους Ινδιάνους»
Για την τεχνητή νοημοσύνη: «Οι πρωτόγονες μορφές τεχνητής νοημοσύνης που έχουμε ήδη έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμες. Αλλά πιστεύω ότι η ανάπτυξη μίας πλήρους τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να βάλει τέλος στο ανθρώπινο είδος»
Για την ευθανασία: «Το θύμα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να βάλει τέλος στη ζωή του, εάν το θέλει. Αλλά νομίζω ότι θα ήταν μεγάλο σφάλμα. Όσο κακή και να φαίνεται η ζωή, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείς να κάνεις και να το πετύχεις. Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα»
Για τον θάνατο: «Ζω με την προοπτική ενός πρόωρου θανάτου εδώ και 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να κάνω πριν».
