Σε ανακοίνωση της Ένωσης Στρατιωτικών Θεσσαλίας αναφέρονται τα εξής:
Στην Ε.Σ.ΠΕ.Θ θεωρούμε ότι (με δεδομένο ότι, οι συντάξεις στην χώρα μας δεν αποτελούν προνοιακό επίδομα, αλλά έχουν κατά βάση ανταποδοτικό και εν μέρει ανακεφαλαιωτικό χαρακτήρα, καθόσον για την λήψη αυτής ο/η αποβιώσας κατέβαλλε εισφορές με απώλεια οικογενειακού εισοδήματος, καθ’ όλο το διάστημα που υπήρξε έγγαμος/η):
Α. Οι συγκεκριμένες βελτιωτικές ρυθμίσεις – μεταβολές που επέρχονται στη σύνταξη λόγω θανάτου, είναι εν μέρει βελτιωτικές στο να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, προσβάλλοντας τη μνήμη των νεκρών και
Β. Καταφανώς αντίθετες, τόσο στη συνταγματική αρχή της Αναλογικότητας, όσο και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Η αποστέρηση της σύνταξης που ακολουθεί την/τον σύζυγο θανόντος στρατιωτικού, μέχρι σχεδόν το πέρας του βίου της/του (67 έτη και άνω), θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωσή της/του, στερώντας το βασικό μέσο βιοπορισμού, σε μια ηλικία που η δυνατότητα αναπλήρωσης του εισοδήματος είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη έως αδύνατη, έχοντας ως αποτέλεσμα την ευθεία προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (Αξίας του Ανθρώπου), η οποία προστατεύεται από το άρθρο 2 του Συντάγματος.
Δηλώνουμε ευθαρσώς για μια ακόμη φορά πως η πορεία της Χώρας προς την ανάπτυξη δεν "προέρχεται" μέσω των περικοπών των συντάξεων χηρείας, καθόσον τα συγκεκριμένα ποσά είναι αμελητέα και δεν επιβαρύνουν καθόλου τον Κρατικό Προυπολογισμό.
Η Πολιτεία για την αποκατάσταση της περί δικαίου έννοιας των ανωτέρω οφείλει, ως ελάχιστη ηθική υποχρέωση, να μεριμνήσει πρωτίστως για την κατάργηση ή αντικατάσταση της συγκεκριμένης διάταξης (Άρθρο 12), θεσπίζοντας ως βασικό κριτήριο απονομής της σύνταξης, ένα εύλογο ελάχιστο χρονικό όριο έγγαμου βίου (πχ 10 ετών), καταργώντας έτσι τα μονοδιάστατα ηλικιακά κριτήρια, δια των οποίων πλήττονται βάναυσα πολλές ορφανεμένες οικογένειες, οι οποίες έρχονται αναπάντεχα αντιμέτωπες με συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης.
"Πεδίον δόξης λαμπρόν" για τους Κυβερνώντες να επιδείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο, προβαίνοντας σε κατάργηση του άρθρου 12 Ν.4387/2016.
