Ειναι γνωστό ότι οι «ελίτ» αυτής της Χώρας, στην προσπάθειά τους να βάλουν την σφραγίδα τους και να ξαναγράψουν την ιστορία με βάση τα εθνομηδενιστικά και κοσμοπολίτικα δεδομένα τους, δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Ακόμη και στην πλήρη αποδόμηση της πιο ένδοξης και λαμπρής σύγχρονης ιστορικής διαδρομής της Ελλάδας, δηλαδή της Εθνεγερσίας του 1821. Σε συμβολικό επίπεδο, η επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου ως προέδρου της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» δείχνει και την ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση που θέλουν να δοθεί.
Η αντιαισθητική «κορδέλα» επέβαλε ένα λογότυπο κομμένο και ραμμένο στην κοσμοθεωρία και την αισθητική του σύγχρονου αεθνικού περιβάλλοντος. Όλα τα δεδομένα ταυτοτικά στοιχεία της Εθνικής Υπόστασης αφαιρούνται, με μια νέα «εικαστική» παρέμβαση να συμβολοποιεί τον φαντασμαγορικό εθνοαρνητισμό των μεγαλοαστών της σημιτικής «εκσυγχρονιστικής» ολικής υποτέλειας. Με το πρόσχημα της «ανανέωσης» και της «σοβαρότητας» ακυρώνεται, επί της ουσίας, η υπεράσπιση των ιστορικών συλλογικών κεκτημένων του Έθνους των Ελλήνων. Όλοι οι «εκσυγχρονιστές», με τις «μοντέρνες ιδέες» και την νεοτερικότητα, απεχθάνονται τους λειτουργικούς-τελετουργικούς τύπους της Παράδοσης, ακριβώς επειδή απορρίπτουν κάθε σταθερή σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν, που ενοποιεί αρμονικά τον ιστορικό χρόνο και εγγυείται το Εθνικό Μέλλον. Η προσπάθεια αποσύνδεσης από την Ιστορική Αλήθεια και τα πρόσωπα εκείνα που την πραγματώνουν είναι ένα κρίσιμο κομβικό σημείο για την σύγχρονη ιστορική αποπλάνηση και χειραγώγηση.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου (γνωστή και ως «Lady G» στους κοσμικούς κύκλους της), μια εμβληματική περσόνα της κεφαλαιοκρατίας, ευρισκόμενη από καιρό στην πρώτη γραμμή μάχης του συσπειρωμένου εθνομηδενισμού, είναι το προσωπείο (έστω και… πλαστικό) της «συγχρονικότητας» που πλασάρεται στην σημερινή αγορά της παγκοσμιοποιητικής κουλτούρας. Το «μήνυμα» που περνάει το «καλλιτέχνημα» της «κορδέλας» δεν έχει ούτε ως ελάχιστο ίχνος μυρωδιάς τίποτα από το άρωμα της Αληθινής Ελλάδας. Γι’ αυτό και ως επίκεντρο μιας «διαφημιστικής καμπάνιας» ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο την ήδη εντατική προσπάθεια ιστορικής αναθεώρησης-αναδόμησης της Εθνικής Ταυτότητας και Συνείδησης. Απώτερος σκοπός όλης αυτής της υποχθόνιας διαδικασίας είναι η σταδιακή παρακμιακή μετατροπή τόσο του Ελληνικού Έθνους όσο και της κρατικής του υπόστασης. Η Ελλάδα πρέπει να «μικρύνει» κι άλλο, από «δορυφόρος» να γίνει προτεκτοράτο και μετά μια σύγχρονη αποικία πολλαπλών πειραματισμών με οργανικά χαρακτηριστικά. Από Χώρα να μετατραπεί σε χώρο αξιοποίησης γεωπολιτικών, στρατηγικών, επενδυτικών συμφερόντων άλλων κρατών. Και αυτή η «προοδευτική εξέλιξη» προαπαιτεί, στην ολοκλήρωσή της ως σχήμα, την συνεχή αφαιρετική δομή της Ελλάδας, την συρρικνωτική έκπτωσή της σε «event». Πίσω από τα ψεύτικα πλαστικοποιημένα χαμόγελα, που μιλούν για «μοντέρνα σχήματα» μιας νέας αισθητικής που «ξεφεύγει από τις αράχνες της τυποποιημένης παράδοσης», κρύβεται η συστημική στρατηγική της αποελληνοποίησης.
Η μοίρα και οι τύχες του Έθνους μας καθορίζονται, εδώ και πολλά χρόνια, από μια ελεεινά ανθελληνική εγχώρια «ελίτ» η οποία είναι πλήρως ενταγμένη στο κεντρικό πλαίσιο της παγκοσμοιοποιητικής ομοιοπαγίδας. Η «ισχυρή Γιάννα των Olympic Games του 2004» (οι οποίοι στην πραγματικότητα επιτάχυναν καθοριστικά την τοξική έλευση των εθνοκτόνων μνημονίων και οδήγησαν στον σχηματισμό μιας παρασιτικής «αστικής ελίτ» υποκοσμικού χαρακτήρα) είναι το πρόσωπο εκείνο που δίνει στο νέο εθνομηδενιστικό εγχείρημα το «μεγαλείο» μιας «μεταμοντέρνας», «υπερταξικής» και (εννοείται) αεθνικής «γκλαμουριάς». Αυτή η «ελίτ» των σύγχρονων γενίτσαρων ασκεί άμεση και έμμεση πολιτική, πολιτιστική και οικονομική εξουσία, σε μια ψευδεπίγραφη και εικονική δημοκρατία μιας κατ’ ουσίαν κατεχόμενης Χώρας. Η «κορδέλα» των «εορτασμών» για τα 200 χρόνια από το 1821 δεν είναι απλώς μία «χαριτωμένη επικοινωνιακή πατέντα», αλλά η «νέα σημαία» του «νέου έθνους» που διαχωρίζεται πλήρως και οριστικώς από το παρελθόν του.
Τα διεθνή κέντρα εξουσίας επέλεξαν τον εντολοδόχο Μητσοτάκη ως τον καταλληλότερο φυσικό διάδοχο του επίσης εντολοδόχου τους Τσίπρα. Και ο αχυράνθρωπος της Siemens φροντίζει να δικαιώνει (κι αυτή) την επιλογή τους σε κάθε τομέα που τους ενδιαφέρει. Ακόλουθος κι αυτός της θλιβερής παρέας του «εκσυγχρονιστικού» σημιτισμού συναινεί στο να πωλούνται εμπορικά «φύκια» για μεταξωτές «κορδέλες»… Η ολοένα και πιο προωθούμενη ιδέα της νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας διευκολύνεται ακόμη περισσότερο στην επεκτατική διάθεσή της από μια γενική και αόριστη «ελληνικότητα», δηλαδή από έναν μεταεθνικό αρχοντοχωριατισμό πολυπολιτισμικής αφασίας. Αναμφίβολα, είμαστε στο πιο κρίσιμο χρονικό σημείο των κάθε λογής επιβολών που επιχειρούν να δολοφονήσουν προμελετημένα τον Εθνικό μας Εαυτό. Αν δεν αντισταθούμε σθεναρά ΤΩΡΑ, με βάθος στρατηγικής σκέψης, ανεπηρέαστους ορίζοντες αντίληψης και προγραμματική τόλμη αποφάσεων, τότε η επόμενη «κορδέλα» θα είναι και η τελευταία και μάλιστα σε μωβ χρώμα, σε ένα οικτρό και πένθιμο «στεφάνι» της εθνικής κηδείας μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΣΙΑΚΑΣ
