Ονομάζομαι Λαυρέντης Κουρελάς του Τριανταφύλλου και της Μαρίας Κράββαρη με καταγωγή από την Ζαγορά Πηλίου και ιδιότητα αγρότες.
Με την παρούσα επιστολή μου προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εκφράζω την αγανάκτησή μου γιατί εδώ και δύο εξάμηνα ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας των εστιών με εμποδίζει να πάρω το πτυχίο μου.
Είναι εξωφρενικό, αλλά με βάση τον κανονισμό, οι φοιτητές που δεν πληρώνουν το «χαράτσι» της φοιτητικής μέριμνας απαγορεύεται να ορκιστούν και να πάρουν το πτυχίο τους ακόμα και αν έχουν τελειώσει το πρόγραμμα σπουδών τους.
Με όλο τον σεβασμό, σας ρωτώ κύριε πρύτανη γιατί εσείς, που όπως ισχυρίζεστε είστε δίπλα στους φοιτητές ασκώντας «κοινωνική πολιτική», επιτρέπετε την ύπαρξη αυτού του απαράδεκτου όρου, που μάλιστα αποτελεί πανελλαδική αρνητική πρωτοτυπία.
Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, μήπως δεν γνωρίζετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που διαμένει στις απαρχαιωμένες εστίες του Π.Θ., διαμένει εκεί γιατί δεν έχει άλλη επιλογή λόγω χαμηλού έως και μηδενικού εισοδήματος.
Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, πως σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε στο μέλλον τις εκατοντάδες περιπτώσεις που θα προκύψουν σαν τη δική μου, ειδικά σε μια συνθήκη σαν την τωρινή που τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο για οικογένειες σαν τη δική μου.
Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, τι σκοπεύετε να κάνετε ακόμα πιο «ειδικές κατηγορίες – ευάλωτες ομάδες» φοιτητές που βρίσκονται ακόμα πιο δεινή θέση καθώς είτε αποτελούν προστάτες οικογένειες όπως εγώ, είτε τα άτομα του οικογενειακού τους κύκλου βρίσκονται σε ανήμπορη κατάσταση, όπως εγώ που είχα την ατυχία να πληρώσω και αυτές τις δύο δραματικές προϋποθέσεις καθώς και τον πατέρα μου έχωσα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου και η μητέρα μου νοσηλεύεται εδώ και μήνες σε πολύ δύσκολη κατάσταση με πιθανότητα αναπηρίας για το υπόλοιπο της ζωής της ύστερα από εργατική εργασία στον χώρο της.
Είμαι βέβαιος κύριε πρύτανη ότι το θεσμικό σας αξίωμα ως πρύτανης σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της χώρας αλλά και η κοινωνική σας πείρα δεν γνωρίζεται πολύ καλά ότι κανένας φοιτητής, κανένας γονιός δεν θα επέλεξε να μένει στις εστίες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Κανένας φοιτητής δεν θα επέλεγε να μην πληρώσει τα όποια χρωστούμενα αν μπορούσε να κάνει αλλιώς όμως δεν μπορούμε.
Γι’ αυτό και με συνέπεια αγωνίστηκα όλα τα χρόνια των σπουδών μου για να έχουμε δικαιώματα οι εστιακοί φοιτητές, μπήκα μπροστά σε αυτόν τον αγώνα μαζί με δεκάδες άλλους, μέσα από τις οργανωμένες δομές των εστιακών φοιτητών είτε ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου εστιακών φοιτητών είτε ως μέλος της διοίκησης του φοιτητικού συλλόγου, με κάθε μου ιδιότητα.
Και πρώτα απ’ όλα με την ιδιότητά μου ως άνθρωπος που παλεύει να ζει με αξιοπρέπεια, που παλεύει για τις σπουδές και τη ζωή του. Γιατί γνωρίζετε και γνωρίζω και εγώ καλά ότι ούτε εσείς θα ήσασταν πρύτανης ούτε εγώ φοιτητής αν αυτά τα ιδρύματα δεν είχαν χτιστεί μέσα από τη φορολογία των Ελλήνων πολιτών μεταξύ των γονέων μου και χιλιάδες άλλου λαού.
Γι’ αυτό και ζητώ η εξευτελιστική αυτή διάταξη για να καταργηθεί στην πράξη αποδεικνύοντας έμπρακτα εσείς ο ίδιος ότι πραγματικά η «κοινωνική σας πολιτική» όπως λέτε έχει στόχο και περιεχόμενο, δεν είναι δηλαδή άδειες φλυαρίες, που από αυτές έχουν χορτάσει. Η απόφασή μου να απευθυνθώ σε εσάς και το ενδεχόμενο να δημοσιοποιήσω στην κοινωνία της Λάρισας το πρόβλημα μου αφορά τα δικά μου άμεσα δικαιώματα στην αγορά εργασίας όπως και όλων των όσων ακολουθούν στις δικές ή σε παρόμοιες θέσεις. Περιμένω άμεση απάντηση σας.
με εκτίμηση,
Λαυρέντης Κουρελάς,
τελειόφοιτος φοιτητής του τμήματος
Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του πρώην ΤΕΙ Λάρισας,
εργαζόμενος ως βοηθός ηλεκτρολόγου και στέλεχος της ΚΝΕ.
