Ο Σωτήρης Χατζηγάκης αποχαιρετά τον Θανάση Λιούλιο
Ο Θανάσης ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Μια πολύπλευρη και πολυσχιδής προσωπικότητα. Η αποδημία του αφήνει στην πόλη μας ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Διότι ο Θανάσης ήταν ένας πραγματικός πολίτης με Π κεφάλαιο. Ένας πολίτης που κοσμούσε την πόλη μας.
Ως άνθρωπος ήταν σεμνός και ταπεινός. Σοβαρός, μετρημένος και βαθύνους. Είχε πάντοτε την αίσθηση του μέτρου και των ορίων. Στον επαγγελματικό τομέα ξεχώρισε. Διαπρεπής χημικός και οινολόγος, άφησε την σφραγίδα του στα Τρίκαλα και όχι μόνο.
Προσωπικά γνώρισα τον αποδημήσαντα όταν φοιτούσα στην τελευταία τάξη του εξαταξίου τότε λυκείου. Ακολουθούσα θεωρητική κατεύθυνση.Έτσι, δεν έδινα μεγάλη σημασία στα μαθήματα πρακτικού ενδιαφέροντος. Η χημεία, συνεπώς, για μένα ήταν ένα μάθημα που με άφηνε σχεδόν αδιάφορο. Μέχρι την στιγμή που ήρθε να μας διδάξει το μάθημα αυτό ένας νεαρός καθηγητής. Από την πρώτη στιγμή της διδασκαλίας του κρεμάστηκα στην κυριολεξία από τα χείλη του. Αυτόματα αγάπησα την χημεία, που ως μάθημα ήταν ξένο προς τα ενδιαφέροντα μου. Ο καθηγητής εκείνος που μάς μάγευε ήταν ο Θανάσης Λιούλιος. Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία μου με τον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο – επιστήμονα.
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο μύλο του χρόνου. Οι ασχολίες μου με την χρονοβόρα πολιτική δεν μού έδιναν την ευκαιρία να αντλήσω το νέκταρ της πνευματικής του σοφίας. Ωστόσο, ο Θεός με αντάμειψε. Διότι όταν αποχώρησα από την πολιτική, οι συναντήσεις μας ήταν πολύ συχνές.
Κάθε φορά που ερχόμουν στα Τρίκαλα έσπευδα να τον συναντήσω στην συντροφιά του Αχιλλείου. Εκεί πάντοτε πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε η προσωπικότητα του. Ο άνθρωπος αυτός εξέπληττε συνεχώς με την διαύγεια του πνεύματος του. Απήγγειλε απ’ έξω ολόκληρα ποιήματα του Καβάφη, του Παλαμά, του Σολωμού και άλλων. Ο Θανάσης λάτρευε την ποίηση και τα γράμματα γενικότερα.
Αποτελούσε μια ισχυρή προσωπικότητα όπου συνυπήρχαν η επιστημοσύνη (ήταν έγκριτος χημικός), η τέχνη (ήταν σπουδαίος ζωγράφος), η πνευματικότητα (είχε βαθιά γνώση και άποψη για όλα τα μεγάλα γεγονότα που διαδραματιζόταν στον κόσμο) και η πολιτική του παιδεία. Ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος και φιλοσοφημένος άνθρωπος. Είχε άποψη, την οποία προέβαλε ευθαρσώς, χωρίς φανατισμό και μικρότητα. Ήταν μια προσωπικότητα υπεράνω. Χαρακτηριστικά του ήταν η ηθική του συγκρότηση και ο ακέραιος χαρακτήρας του. Τον ενδιέφερε η χρηστή λειτουργία της κοινωνίας μας χωρίς ποτέ να αποσκοπεί σε οποιαδήποτε προσωπικό όφελος.
Ήταν ένας άνθρωπος που τον χαρακτήριζε η λέξη αρμονία. Είχε αρμονία με την οικογένεια του, με την γυναίκα του Ντίνα, που λάτρευε αλλά που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Η ψυχή του, ωστόσο, και η φροντίδα του επικεντρώθηκαν πλέον ολοκληρωτικά στα δύο άξια παιδιά του, τον Δημήτρη και την Μαρίνα, που πρέπει να είναι υπερήφανα για την κληρονομιά που τούς αφήνει ο σπουδαίος πατέρας τους. Είχε επίσης αρμονία στις σχέσεις του με όλους του συνανθρώπους και τους συμπολίτες μας.
Φίλε Θανάση,
Μέσα στην θλίψη που αισθάνομαι για την αποδημία σου από τον μάταιο αυτό κόσμο, νιώθω συγχρόνως και μια βαθιά ικανοποίηση. Διότι υπήρξα φίλος σου και αντλούσα σοφία και γνώση από τις αρχές και τις αξίες σου.
Θα μας λείψεις. Θα λείψεις σε όλους όσους σε γνώριζαν και σε συναναστράφηκαν. Θα λείψεις ιδιαίτερα στους φίλους σου που σε έζησαν από κοντά και εκτίμησαν την προσωπικότητά σου. Και, βέβαια, θα λείψεις στα αγαπημένα σου παιδιά που σε λάτρευαν και σε εκτιμούσαν μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου.
Καλό ταξίδι αγαπητέ Θανάση.
Και να είσαι βέβαιος ότι δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
