«Ξύπνησαν πάλι σκουριασμένες ορδές, λυσσασμένες θρησκείες, πατρίδες, οικογένειες σκούζουν και σφάζονται για ένα καλύτερο χθες μα οι σημαίες τους ανεμίζουν βρομερές και νικημένες».
Πολιτική εκδήλωση – συζήτηση για το «Μακεδονικό» διοργανώνεται στο Rossonero την ερχόμενη Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ.
Ομιλητές θα είναι ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών», ιστορικός Τάσος Κωστόπουλος και το μέλος της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης Νίκος Νικήσιανης.
– Οι γειτονικοί λαοί δεν είναι εχθροί μας
1. Το όλο ζήτημα που προέκυψε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 σχετικά με το όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας οφειλόταν στην κατηγορηματική άρνηση του ελληνικού κράτους να περιλαμβάνεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο ο όρος «Μακεδονία» στην ονομασία της γειτονικής χώρας.
Επρόκειτο για μια εξωφρενική απαίτηση, τόσο από ιστορική όσο και από πολιτική άποψη, την οποία στήριξαν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πλην του ΚΚΕ, προπαγάνδισαν με φανατισμό όλα τα συστημικά ΜΜΕ, αγκάλιασε με το ρατσιστικό μίσος που τη διακρίνει απέναντι στον «πλησίον» όταν δεν είναι «δικός μας» η Εκκλησία και υιοθέτησε η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
2. Ο επιθετικός ελληνικός εθνικισμός που αναπτύχθηκε εκείνη την εποχή αποτέλεσε τον αρνητικότερο παράγοντα όχι μόνο για τις σχέσεις με τη γειτονική χώρα, αλλά και για το εσωτερικό της δικής μας χώρας.
3. Στη Δημοκρατία της Μακεδονίας υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει εθνικισμός. Ο εθνικισμός που είναι σύμφυτος με το έθνος-κράτος. Αναμφίβολα, ωστόσο, ο εθνικισμός στη Δημοκρατία της Μακεδονίας εντάθηκε ως αντανάκλαση στον ελληνικό εθνικισμό.
4. Αρκετοί αρνητές της ονομασίας της γειτονικής χώρας με το συνταγματικό όνομά της, αλλά ακόμα και με σύνθετο, ισχυρίζονται ότι αυτό το κάνουν για να μην εγερθεί από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας ζήτημα ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Στην ελληνική Μακεδονία, ιδιαίτερα στη δυτική, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που στην καθημερινότητά τους επικοινωνούν στη μακεδονική γλώσσα και αισθάνονται εθνικά Μακεδόνες.
Αντί, λοιπόν για στρουθοκαμηλισμούς και απαγορεύσεις, η Ελλάδα οφείλει να σεβαστεί όλα τα δικαιώματα των εθνικά Μακεδόνων ελλήνων πολιτών που ζουν στο έδαφός της, όπως ακριβώς συμβαίνει με την ελληνική μειονότητα που ζει στη Νότια Αλβανία.
5. Αυτή την περίοδο, η κυβέρνηση Ζάεφ, υπό τα σκληρά αντιπολιτευτικά πυρά του VMRO, αποφάσισε να συμμετάσχει σε συνομιλίες με την Ελλάδα, υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, με στόχο το συμβιβασμό σε μια κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία της γειτονικής χώρας.
Όσοι επικαλούνται ανθελληνικές σκοπιμότητες και «ιμπεριαλιστικούς δάκτυλους» στο συμβιβασμό για το όνομα, «ξεχνούν» ότι η Ελλάδα δυστυχώς αποτελεί τον ισχυρότερο και πιστότερο εταίρο του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
6. Απαιτούμε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλες τις εθνικιστικές κραυγές του εταίρου της, να μην εγκαταλείψει τις συνομιλίες, υπό την πίεση των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και της τηλεοπτικής φαιάς προπαγάνδας, και κυρίως να μην υπονομεύσει, ακυρώνοντάς τες τελικά, θέτοντας ανέφικτους και απαράδεκτους όρους στην άλλη πλευρά (π.χ, αλλαγή του Συντάγματος) ή ζητώντας δηλώσεις πολιτικής υποταγής και εξάρτησης.
7. Από τις απαρχές της κυριαρχίας του καπιταλισμού, ο εθνικισμός αποτέλεσε την πιο αποτελεσματική ιδεολογία μέσω της οποίας η κάθε αστική τάξη εξασφάλιζε την ηγεμονία της. Έτσι και σήμερα, η προοπτική να ξεχάσουν οι εργαζόμενοι την κρίση, τις ταξικές αιτίες και τις συνέπειές της μετέχοντας σε «πατριωτικές» κινητοποιήσεις είναι βούτυρο στο ψωμί των ελληνικών ελίτ.
Το γεγονός αυτό, μαζί με την προοπτική να κολυμπούν σαν ψάρια στο νερό της περιρρέουσας ατμόσφαιρας τα ναζιστικά καθάρματα, μας είναι και από μόνο του αρκετό για να δηλώνουμε με τον πιο κατηγορηματικό τόνο:
