του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Σε μια ομιλία του ο μακαριστός Επίσκοπος Σιατίστης Παύλος έλεγε για έναν νέο και μια νέα που ήταν γνωστοί του και κουβέντιαζαν για γάμο. Είχαν συμφωνήσει να πουν ο ένας στον άλλο με ειλικρίνεια ότι εμπειρίες είχαν στην ζωή τους. Έτσι η νέα του είπε ότι είχε δεσμό με κάποιον στο παρελθόν. Ο νέος μόλις το άκουσε σταμάτησε την σχέση μαζί της.
Οπότε τον έπιασε ο μακαριστός Επίσκοπος, ο οποίος γνωρίζαμε την τόλμη που είχε, και τον κατσάδιασε : «Βρε, δεν συμφωνήσατε να τα πείτε όλα με ειλικρίνεια ; Θα προτιμούσες να σου πει ψέματα και να στο κρύψει ; Δεν είσαι άντρας εσύ, είσαι αντράκι». Οπότε μπαίνει το ερώτημα και σε μας, είμαστε άντρες ή αντράκια ;
Λέει συχνά στις ομιλίες του ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι όπως η Παναγία η οποία ελάχιστες φορές άνοιξε το στόμα της να μιλήσει. Πραγματικά είναι μετρημένες στα δάκτυλα οι φορές που μιλάει η Παναγία στα Ευαγγέλια. Και το κουμάντο στην οικογένεια πρέπει να το κάμνει ο άντρας, όχι η γυναίκα. Νομίζω είναι προφανές αυτό που λέει ο Γέροντας, αφού ο άντρας είναι η κεφαλή και η γυναίκα είναι το σώμα. Πολύ όμορφα όλα αυτά, μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Πολύ συχνά οι άντρες δεν είμαστε άντρες, αλλά είμαστε αντράκια.
Είσαι άντρας όταν δεν δέχεσαι να μένεις στο ίδιο σπίτι μαζί με την κοπέλα σου πριν τον γάμο, ακόμα και να το επιθυμεί αυτή, για να μην δεσμευτεί η ελευθερία και των δυο σας ως προς την επιλογή. Λέει ο μέγας Χρυσόστομος: «Αν συναναστρέφεσαι συνέχεια με την γυναίκα, και άσχημη να είναι στο σώμα (και στον χαρακτήρα) δεν θα το καταλάβεις, επειδή καίγεσαι από το καμίνι της έλξης. Αν φεύγεις όμως για λίγο μακριά της, πιο καθαρά θα κρίνεις, αν πραγματικά σου ταιριάζει να ζήσεις μαζί της μια ζωή».
Είσαι άντρας όταν μπορείς να κουμαντάρεις την επιθυμία σου για σεξ κι έτσι δεν ξεφτιλίζεσαι μπροστά στην γυναίκα σου. Ο Τωβίτ στην Παλαιά διαθήκη μετά τον γάμο του για 3 βράδια παρακινούσε την γυναίκα του να προσευχηθούν «σήκω γυναίκα μου να κάνουμε προσευχή» της έλεγε, και μετά ήλθαν σε σαρκική ένωση. Παρόμοια συμβούλευε και ο άγιος Πορφύριος :«μην έρχεστε σε επαφή αμέσως μετά τον γάμο, περιμένετε λίγες μέρες, πιο καλά στο γαμήλιο ταξίδι». Να πως γίνεται η καλή αρχή και πως θα πετύχουμε να μας σέβεται η γυναίκα μας.
Είσαι άντρας όταν εφαρμόζεις την προτροπή του Αποστόλου που άκουσες στο μυστήριο του γάμου σου : «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος· πόρνους δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός» (Εβρ.13,4). Όταν ακούω από παντρεμένους σόκιν ανέκδοτα γελάω από μέσα μου και σκέφτομαι «πέστε, πέστε, όταν οι γυναίκες που τις θεωρείτε σεξουαλικά αντικείμενα θα σας χορεύουν στο ταψί να δω πόσο χαρούμενοι θα είστε».
Είσαι άντρας όταν γνωρίζεις 2 χαρακτηριστικά των γυναικών και γι αυτό προλαβαίνεις τις ζημιές : 1ο : Οι γυναίκες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα και 2ο : Οι γυναίκες δεν εννοούν αυτά που λένε. Να μην πω για πόσο ασήμαντα πράγματα τι φασαρία μου έχει κάνει η γυναίκα μου και πως μετά από πολύ σκληρά λόγια που είπε, συμπεριφέρεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Είναι λοιπόν ν’ αφήνουμε το τιμόνι του σπιτιού μας στην γυναίκα μας ; Ναι αλλά, αν εμείς είμαστε ακατάλληλοι να έχουμε το τιμόνι αφού είμαστε αντράκια, τι θα γίνει ; Αναγκαστικά θα το πάρει αυτή.
Ας μην πω άλλα παραδείγματα. Ο καθένας μας από την εμπειρία του στον γάμο του μπορεί να καταλάβει πότε φάνηκε άντρας και πότε αντράκι. Θα ήθελα να κλείσω με ένα ζευγάρι, νομίζω Άγγλων, που ήταν προσκεκλημένοι πριν χρόνια σε εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.
Η γυναίκα δεν είχε καθόλου πόδια, για να μετακινηθεί μπουσουλούσε ή την μετέφερε αγκαλιά ο άντρας της. Είχαν και 2 μικρά αγοράκια. Διηγείτο αστειευόμενος ο άντρας την έκπληξη των γονέων του, όταν τους πήγε την γυναίκα του να την γνωρίσουν. Με πήρε, λέει, κρυφά η μητέρα μου και μου είπε τρομαγμένη : «Παιδί μου, αυτή η γυναίκα δεν έχει πόδια !». Και της απάντησε : «Μητέρα μου, σ’ ευχαριστώ που μου το είπες. Δεν το είχα προσέξει !».
Αυτός ήταν άντρας για 3 λόγους. 1ο : Αποδέχτηκε να παντρευτεί μια γυναίκα με σοβαρή αναπηρία γνωρίζοντας πόσο θα δυσκόλευε αυτό την ζωή στην οικογένειά τους. Εδώ άλλοι άντρες, εννοώ αντράκια, μόλις η γυναίκα τους αρρώστησε με σοβαρό πρόβλημα υγείας την παράτησαν μαζί με τα παιδιά και εξαφανίστηκαν.
2ο : Σαν ώριμος άντρας αποφάσισε μόνος του για την ζωή του χωρίς να τον ενδιαφέρει η συμφωνία ή η διαφωνία των γονέων του. Θυμάμαι πόσο γέλασα μ’ εκείνο που είπε «Μητέρα μου, σ’ ευχαριστώ που μου το είπες. Δεν το είχα προσέξει !». Οι γονείς μπορεί να λένε την γνώμη τους. Ο καθένας όμως (πρέπει να) αποφασίζει για την ζωή του.
Το 3ο και κυριότερο : Τα όμορφα πόδια της γυναίκας είναι πηγή ηδονής, ευχαρίστησης, απόλαυσης για τον άντρα. Κι αυτός ενσυνείδητα αποφασίζοντας να παντρευτεί μια γυναίκα που δεν είχε πόδια, στερούσε από τον εαυτό του αυτή την ηδονή !
Όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους, αυθόρμητα συγκρίνεται ο εαυτός μου μ’ αυτούς και με κυριεύει μια απορία. Πως γίνεται εγώ να είμαι τόσο μικρός, τόσο ασήμαντος, τόσο ψεύτικος, τόσο τιποτένιος, τόσο αντράκι, όταν υπάρχουν τόσο σπουδαίοι Άντρες ;
