Ο Δήμος Τρικκαίων τάχθηκε υπέρ της επένδυσης, την ώρα που οι κάτοικοι βλέπουν τη γη τους να μετατρέπεται σε βιομηχανική ζώνη, χωρίς κανείς να τους προστατεύσει
Οι κάτοικοι ήρθαν να υπερασπιστούν τον τόπο τους. Κι έφυγαν μόνοι.
Το φωτοβολταϊκό-μαμούθ στο Ελληνόκαστρο δεν είναι μια απλή επένδυση. Είναι μια απόφαση που αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων, το τοπίο, το μικροκλίμα, τον τρόπο που κάποιος μπορεί να ζήσει, να καλλιεργήσει, να μείνει στον τόπο του.
Και όμως, ο Δήμος είπε “ναι”.
Με λόγια προσεκτικά, αλλά καθαρά: αν πληρούνται οι όροι, η επένδυση μπορεί να προχωρήσει.
Δεν υπήρξε ούτε ένα ψήφισμα. Ούτε μια έστω συμβολική ψηφοφορία. Κι όταν η αντιπολίτευση τη ζήτησε, απορρίφθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ίσως γιατί οι ίδιοι οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας διαφωνούν μεταξύ τους — με έναν εξ αυτών να τάσσεται ξεκάθαρα στο πλευρό των πολιτών.
Η ζωή κάτω από τα πάνελ
Το έργο προχωρά σε 5.932 στρέμματα, με 208 μέτρα απόσταση από τα πρώτα σπίτια και 121 χλμ περίφραξης.
Μέσα σε περιοχές Natura. Μέσα σε κοινότητες που δεν ρωτήθηκαν ποτέ.
Οι κάτοικοι κατέθεσαν έγγραφα, φώναξαν, παρακάλεσαν.
Ζήτησαν απλώς να μείνουν στον τόπο τους.
Κι αντ’ αυτού, τους απάντησαν με “δεν είμαστε αρμόδιοι”.
Όχι αξιοποίηση – απομάκρυνση
Αντί να μιλάμε για αξιοποίηση του φυσικού πλούτου, για πρωτογενή παραγωγή, για ενίσχυση των νέων που θέλουν να επιστρέψουν στα βουνά…
μιλάμε για μετατροπή της υπαίθρου σε βιομηχανική έρημο.
Όχι ανάπτυξη, αλλά εκτόπιση. Όχι βιωσιμότητα, αλλά εγκατάλειψη.
Και στο ερώτημα «ποιος πήρε αυτή την απόφαση;» η απάντηση είναι απλή:
Καμία αρμόδια αρχή δεν την πήρε — αλλά το έργο προχωρά.
Ο Δήμος δεν είχε αρμοδιότητα, αλλά πήρε θέση. Και δεν ήταν με τους πολίτες του.
Σ.Γ.
