Ο ψυχίατρος και πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ Χρίστος Λιάπης περνάει δύσκολες στιγμές, καθώς ένα αγαπημένο του πρόσωπο από την οικογένειά του δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Ο Χρίστος Λιάπης έχασε τη θεία του Παρασκευή Ζιώγα, στην οποία και έτρεφε τεράστια αδυναμία.
Ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ θέλησε να μοιραστεί το δυσάρεστο νέο με τους διαδικτυακούς του φίλους, μέσα από μια ανάρτηση στο λογαριασμό του στα social media, όπου ανέβασε μία φωτογραφία της θείας του στο facebook και έγραψε χαρακτηριστικά:
«Σήμερα, έφυγε από κοντά μας, σε ηλικία 84 ετών, η αγαπημένη μου θεία, Ζιώγα Παρασκευή, συν/χος, Δημόσιος Υπάλληλος του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, κόρη του Ήρωα Υπολοχαγού της Αλβανίας, Δημητρίου Ζιώγα. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο, Κυριακή 15 Μαρτίου 2020, στις 14:00, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Βησσσαρίωνος στην Καλαμπάκα, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων Θεοκλήτου. Υπήρξε ένας άνθρωπος που προσωποποιούσε την αξιοπρέπεια, τη συνέπεια, τον δυναμισμό και την αυτάρκεια. Στοιχεία που θα μας λείψουν ως μονάδες. Στοιχεία που χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ η κοινωνία μας, μπροστά στη δύσκολη συγκυρία που ενέσκηψε. Μια συγκυρία που μετέτρεψε τις πόλεις και τα χωριά μας σε εικόνες από την «έρημη χώρα» του T.S. Eliot, λες και συμμετέχουν σήμερα, πανδήμως, στο βαρύ προσωπικό και οικογενειακό μας πένθος…Τώρα κατάλαβα το νόημα του ποιήματος του Καβάφη, «Αι ειδοί του Μαρτίου» που μού το δίδασκε η αδελφή της, η μητέρα μου η Φρειδερίκη…. «Ήλθον αι ειδοί του Μαρτίου», είπε στον μάντη που τον είχε προειδοποιήσει να φοβάται τις ειδούς του Μαρτίου, χαμογελώντας ειρωνικά. «Ήλθον, αλλά δεν παρήλθον», του απάντησε εκείνος. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Καίσαρας έπεφτε δολοφονημένος από 23 μαχαιριές….
«Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια/
Έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
Τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμο έξω,
Εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
Αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
Κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
Και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
Είναι μεγάλα πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν»,
Μη λείψεις να σταθείς/ μη λείψεις ν’ αναβάλεις
Κάθε ομιλίαν ή δουλειά/ μη λείψεις τους διαφόρους
Που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)/ ας περιμένει ακόμη
Κ’ η Σύγκλητος αυτή, κ’ ευθύς να τα γνωρίσεις
Τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου».
Υπήρξε για εμένα δεύτερη μητέρα. Συχνά περισσότερο και από την πρώτη….Στάθηκε για εμένα πολύ καλύτερη ως μητέρα, από ότι εγώ ως ανηψιός….Για οικογένειά της είχε τη δική μας. Και την πλάτυνε, με τη δύναμη, τη γενναιοδωρία και την καλαισθησία της.
Ευδόκησε να με δει πριν φύγει, να λαμβάνω «σχήμα
περιωνύμου ανθρώπου», όμως δεν πρόσεξα, σαν «βγήκα στον δρόμο έξω,
Εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία», να λείψω «τους διαφόρους
Που χαιρετούν και προσκυνούν» να τους παραμερίσω.»
Έπρεπε, θεία, να τα άφηνα όλα. Και να στεκόμουνα, ακόμη, πιο δίπλα σου. Μέχρι το τέλος. Τους άλλους,
«(τους έβλεπα πιο αργά)/ ας περίμενε ακόμη
Κ’ η Σύγκλητος αυτή.»….»
