Γράφει ο Νίκος Γκόγκος* 5/2/2025
Πέρασαν δυόμισι χρόνια από τις καταστροφές που προκάλεσε ο Ντανιέλ. Τα γκρεμισμένα σπίτια και οι λάσπες είναι ακόμα μέσα στις αυλές. Οι άστεγες οικογένειες μένουν, χωρίς αποζημίωση στο νοίκι και πολλοί, μακριά από το χωριό τους. Αρκετοί δεν τακτοποιούν ούτε το εσωτερικό των σπιτιών τους από φόβο μήπως ξαναέρθει άλλος Ντανιέλ. Στη δική μας περίπτωση (Παραπόταμος, Φωτάδα , Βαλομάνδρι) δεν άρχισε ούτε ξέρουμε αν θα γίνει κάποιο έργο στο ποτάμι ή στη γέφυρα.
Ακούμε τα δελτία καιρού και τρομάζουμε όταν ακούμε για βροχές. Περιμένουμε να ενισχυθούν τα αναχώματα, να γίνει εκβάθυνση και ευθυγράμμιση της κοίτης του ποταμού στη Φωτάδα και νοτίως της γέφυρας προς το Βαλομάνδρι. Βέβαια τα ίδια έργα έγιναν μετά την πλυμμύρα του 2016. Φάνηκαν όμως ανεπαρκή και επιδερμικά. Ήρθε ο Ντανιέλ και τα σάρωσε όλα. Έσπασε και το δρόμο/εμπόδιο δυτικά της γέφυρας προς τα Ρόγγια Η τότε αντιπεριφέρεια μπάζωσε στα γρήγορα το άνοιγμα και επανέφερε το εμπόδιο στην αρχική του κατάσταση. Δεν φρόντισε να τοποθετήσει εκεί ένα ή δύο μεγάλα κιούγκια. Θα περιορίζονταν λίγο ο κίνδυνος.
Πέρασαν 50 χρόνια από τότε που έγινε η μελέτη για το χτίσιμο της γέφυρας. Η μελέτη δεν εφαρμόστηκε στο σύνολό της σωστά. Μετά τη γέφυρα και μέχρι το ανάχωμα προς Βαλομάνδρι έγινε δρόμος /ανάχωμα, σοβαρό εμπόδιο στη φυσική ροή του νερού σε περίπτωση υπερχείλισης. Για τη λύση του προβλήματος και πριν γίνουν τα νέα έργα και επαναληφθεί το ίδιο λάθος, παρακαλούμε να γίνει τουλάχιστον μια συμπληρωματική μελέτη. Είναι έργο μικρής δαπάνης και στις αρμοδιότητες/ δυνατότητες της Αντιπεριφέρειας.
Η υλοποίηση της μελέτης των Ολανδών για μεταφορά των χωριών μας σε άλλο μέρος είναι ανεφάρμοστος. Απαιτούνται τεράστια έξοδα. Αυτά τα ολίγα για τα αντιπλημμυρικά έργα.
Ιστορικά οι σημαντικότεροι σταθμοί στα χωριά μας, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) και την προσάρτησή της στην Πατρίδα Ελλάδα, ο υπουργός εσωτερικών Χαρίλαος Τρικούπης το 1883 σχημάτισε το νομό Τρικάλων με τρεις Επαρχίες: Την επαρχία Τρικάλων με 7 Δήμους, την επαρχία Καλαμπάκας με 7 Δήμους και την Επαρχία Καρδίτσας με 13 Δήμους. Ένας από τους 7 Δήμους της επαρχίας Τρικάλων ήταν ο Δήμος Πιαλίων με 5334 κατοίκους. Έδρα του Δήμου ορίστηκε η Καρβουνολεπενίτσα (Πιαλεία με 502 κατοίκους). Τα άλλα χωριά του Δήμου ήταν: Στεφανουσαίοι (Δροσερό 110 κάτοικοι), Πολιάνα Μεγάλη (Πηγή 448), Πολιάνα Μικρή (Μουριά 194), Γορζί (Λυγαριά 170), Ραψίστα (Γόμφοι 401), Μπελέτσι (Παλαιομανάστηρο 470), Λεσιανά (Φιλύρα 127), Παπαράντζα (Δενδροχώρι 257), Ξυλοπάρικο 91, βακούφ Τουρχάν ( Ελευθεροχώρι 169), Βαρυμπόπι (Φήκη 214), Τσαγκαλί (Παραπόταμος 201), Βαλομάνδρι 55, Βαλτσινό 215, Μαγούλα Τσιάρα (Φωτάδα 195), Νικλίτσι (Καλονέρι 44), Μεγάρχη 492, Διάλεσι (Διαλεχτό 371), Γενέσι 120, Τόσκεσι (Πρίνος 130), Γοργογύρι 205, Πρόδρομος 153. Αργότερα προσαρτήθηκαν Ασπρόβαλτος, Βενέτι (Ευαγγελία-Λιλή), Κωσταραλέϊκα, Μεσιακά, Μέλιγος, Παπέικα.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το βασικό κύτταρο τοπικής διοίκησης ήταν η κοινότητα, για να συγκεντρώνει τους φόρους. Μια κοινότητα περιλάμβανε έναν ή περισσότερους οικισμούς.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1912 δημοσιεύτηκε ο νόμος που επανέφερε τον κοινοτικό θεσμό. Για την επαρχία Τρικάλων δημιουργήθηκαν 101 κοινότητες. Μεταξύ αυτών οι κοινότητες Τσαγκαλίου (Παραποτάμου) και Βαλτσινού. Οι οικισμοί Τσιάρα και Βαλομάνδριον προσαρτήθηκαν στις 31/8/1912 στην κοινότητα Βαλτσινού. Η κοινότητα Τσαγκαλίου συστήθηκε στις 31/8/1912 και στις 16/5/1927 μετονομάστηκε σε κοινότητα Παραποτάμου. Στις 16/5/1928 αναγνωρίστηκε ο οικισμός Λιλή και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Παραποτάμου. Ο οικισμός Βαλομάνδριον αποσπάται από την κοινότητα Βαλτινού και προσαρτάται στις 17/11/1934 στην κοινότητα Παραποτάμου. Στις 14/5/1928 ο οικισμός Τσιάρα μετονομάζεται σε Φωτάδα και στις 4/8/1950 γίνεται κοινότητα και αποσπάται από την κοινότητα Βαλτινού.
Στην εξέλιξη των πραγμάτων υπήρξαν διάφορες μεταβολές για να καταλήξουμε τελικά στο 1991, που ο νομός Τρικάλων έχει 4 Δήμους και 142 κοινότητες.
*Ο Νίκος Γκόγκος Είναι Υποναύαρχος ΠΝ εα.
Author: Trikalanews
