Τα μάρμαρα μας μάραναν. Δεν εννοώ τα ένδοξα των αρχαίων ερειπίων. Αναφέρομαι εις τα άδοξα των σύγχρονων ερειπίων, για την ακρίβεια του ερειπωμένου κέντρου της πρωτεύουσας. Διότι το κλιμακοστάσιο της εισόδου του κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Ηπείρου 38 είναι μαρμάρινο. Λογικόν. Το κτίριο ανηγέρθη το 2005, στα ωραία εκείνα χρόνια που η πατρίδα, τυφλωμένη από τους προβολείς του 2004, μεθυσμένη από τον πλούτο που έρεε σαν καμπανίτης οίνος σε σκυλάδικο, κοινώς νοθευμένος και αδασμολόγητος, έχτιζε με μάρμαρο. Μάρμαρα έπρεπαν τότε στις σόλες των δημοτικών υπαλλήλων που εργάζονταν σε αυτό. Τα χρόνια πέρασαν, η υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων απεχώρησε και το κτίριο χρησιμοποιείται τώρα από υπηρεσίες των δύο διαμαντιών της νεοελληνικής μας κατάντιας, του ΕΦΚΑ και του ΕΟΠΠΥ. Οι εργαζόμενοι όμως, όπως καταγγέλλουν, δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν το μαρμάρινο κλιμακοστάσιο διότι, όταν προσέρχονται στην εργασία τους, αναγκάζονται να υπερπηδήσουν ασύμμετρα εμπόδια τα οποία φορούν κελεμπίες και άλλες τοπικές ενδυμασίες, χαρακτηριστικές της πολυπολιτισμικής πρωτεύουσας. Το κλιμακοστάσιο, καθώς και ο αύλειος χώρος του κτιρίου, έχει μεταβληθεί σε κοιτώνα μεταναστών. Εκεί οι φιλοξενούμενοι λύνουν τις διαφορές τους απαγγέλλοντας στεντορεία τη φωνή τον θυμό του ενός προς τον άλλον και αφήνουν τα συνυφασμένα με την ανθρώπινη φύση απορρίμματα. Αφοδεύουν, ουρούν και κάνουν ό,τι αηδία βάζει ο νους. Οι περίοικοι, διότι υπάρχουν και τοιούτοι εν Αθήναις, δεν δείχνουν να εκτιμούν τον πολυπολιτισμικό θόρυβο που παράγεται κατά τη διάρκεια της νύχτας. Προτιμούν, λένε, να κοιμηθούν αντί να στήσουν αυτί για να ακούσουν την Ιστορία που βαδίζει έξω από το σπίτι τους.
Ξάγρυπνοι φρουροί των Αθηνών, δήμος και αστυνομία κάνουν ό,τι μπορούν. Κοινώς τίποτε. Να υπενθυμίσω απλώς ότι η οδός Ηπείρου είναι δρόμος που οδηγεί στη συμβολή των οδών Πατησίων και Βασιλέως Ηρακλείου, όπου και βρίσκεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Τι αξία έχουν τα μάρμαρα, αρχαία και νέα, μπροστά στη ζωή; Και τι αξία έχει η ζωή των περιοίκων, που δεν μπορούν να κοιμηθούν από τη φασαρία και δεν αντέχουν τη βρώμα, μπροστά στην ύψιστη ιδέα της πολυπολιτισμικής Αθήνας;
Oταν έγραψα ότι η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική πόλη κατηγορήθηκα για υποκίνηση σε ρατσιστική βία από διάφορους επαγγελματίες της ευήθειας. Πολυπολιτισμική κοινωνία δεν είναι αυτή που συντάσσει κατά παράταξη διάφορες κοινότητες αδιαφορώντας αν η μία στρέφεται εναντίον της άλλης. Και όταν ασχημονούν μπροστά στο σπίτι σου στρέφονται εναντίον σου. Αυτή η κατάσταση λέγεται πολυπολιτισμική κουρελού.
