ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Είναι πρωί. Μόλις η ομιχλώδη ανοιξιάτικη εικόνα αρχίζει να καθαρίζει στον ορίζοντα και η λάμψη του ήλιου αρχίζει σιγά – σιγά να παίρνει τη θέση της. Περνάμε την αντίπερα όχθη του Τιταρήσιου ποταμού, παραπόταμου του Πηνειού, κοντά στο χωριό Δαμάσι του γειτονικού μας Νομού της Λάρισας, και αρχίζουμε αργά και σταθερά πεζοί να ανεβαίνουμε τα υψώματα από την βόρεια όχθη του ποταμού. Υψώματα και λόφοι πετρώδεις με χαμηλή βλάστηση, με έντονο χρώμα το κιτρινοπράσινο, το πολύ έως 500 μέτρα όπως τα περισσότερα που βρίσκονται στον Θεσσαλικό κάμπο. Όσο ανεβαίνουμε η εικόνα διευρύνεται μπροστά μας ατενίζοντας από την μία τον τεράστιο κάμπο, τα χωριά και τους οικισμούς που τον αποτελούν, και από την άλλη τα χιονοσκέπαστα βουνά του Ολύμπου βόρεια και του Κισσάβου νοτιότερα, και πίσω μας την κάτασπρη ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Εικόνα μαγική καθώς το βλέμμα χάνεται στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το βαθύ γαιώδες του κάμπου μέχρι εκεί που αντικρίζεις τον ορίζοντα.
Από ύψωμα σε ύψωμα , ακολουθώντας την κορυφογραμμή, ανακαλύπτουμε εγκαταλειμμένα ,μισογκρεμισμένα , ταλαιπωρημένα από τον ήλιο την βροχή το χιόνι, κτήρια . Κάποια από αυτά στέκουν επιβλητικά στη φθορά του χρόνου, δείγματα ακμής και δόξας σαν να θέλουν κάτι να μας πούνε. Είναι κτίσματα που ανήκουν στην πρόσφατη ιστορία μας αλλά και στο ένδοξο παρελθόν μας. Φυλάκια, Συνοριακοί σταθμοί, Τελωνεία, Ελληνικά και Οθωμανικά, που πριν από ένα αιώνα καταργήθηκαν και εγκαταλήφθηκαν μιας και τα σύνορα της χώρας μας μεγάλωσαν, υλοποιώντας την Μεγάλη Ιδέα με τον Α’ και Β’ Βαλκανικό πόλεμο. Κάποια από αυτά χωρητικότητας 10 -15 ανδρών, άλλα μεγαλύτερα να χωρούν έναν ολόκληρο Λόχο. Το δέος μεγάλο και η φαντασία αρχίζει να οργιάζει: εικόνες φουστανελοφόρων , καβαλλαρέων ,σαλπιγκτών , τυφεκιοφόρων , βρακοφόρων, τελώνων και χωροφυλάκων, περνούν σαν φαντάσματα από μπροστά μας. Ήταν χώροι στους οποίους διαβιούσαν πρόγονοι μας υπερασπιστές των συνόρων μας. Ξεχασμένα σύνορα στην καρδιά της Ελλάδας, και εμείς εδώ βαδίζαμε χωρίς να γνωρίζουμε, ακριβώς πάνω στην Ελληνική μεθόριο του 1881.
Τα συναισθήματα ανάμικτα ,κομμάτια της ιστορίας μας, κληρονομιά μας, πράγματα για μας άγνωστα, τουλάχιστον στην ομάδα μας, σε ότι αφορά την ύπαρξη τους, που παραπέμπουν στη φθορά του χρόνου, οφείλουμε να τα διασώσουμε και να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές .
Η μοίρα τελικά παίζει περίεργα και ανεξήγητα παιγνίδια. Δύο μέρες πριν είχαμε την επέτειο συμπλήρωσης 201 ετών από την εθνική μας παλιγγενεσία, το ξεκίνημα του νέου Ελληνικού κράτους στις 25 Μαρτίου 1821. Σαν αύριο συμπληρώνονται 141 χρόνια από την συμφωνία της Κωνσταντινουπόλεως στις 28 Μαρτίου 1881, που όρισε αυτά τα σύνορα που εντελώς συμπτωματικά βαδίζουμε σήμερα, ως σύνορα της απελευθερωμένης Θεσσαλίας και την ένταξη της στο Βασίλειο της Ελλάδος. Μια συνοριακή γραμμή που ξεκινούσε από τον Αμβρακικό και την Άρτα στην Ήπειρο μέχρι το Παπαπούλι λίγο πριν τον Πλαταμώνα. Τα λόγια περιττά να περιγράψεις την εικόνα, κράμα συναισθημάτων και έντονου συλλογισμού. Συγκίνηση , ευγνωμοσύνη, περηφάνια για τηνδημιουργία και λύπη και απογοήτευση για την εγκατάλειψη.
Ας είμαστε ρεαλιστές και ας επιστρέψουμε στο παρόν. Ήταν ένα οδοιπορικό που συνδύασε την επαφή μας με την φύση, την ιστορία και την γεωγραφία. Φθάνοντας στο τέλος της διαδρομής στον Τύρναβο, ήρθε η ώρα για αποσυμπίεση και περισυλλογή απολαμβάνοντας την καλή παρέα και ντόπιο τσιπουράκι.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας -Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
