Ανίερη Συμμαχία – Κουρέτας, Μητροπολίτες και Μαξίμου πάνω στα συντρίμμια της Θεσσαλίας
Η συνέντευξη του Δημήτρη Παπαθανασίου δεν είναι απλώς μια εσωτερική ρήξη στην «Πρωτοβουλία». Είναι το καμπανάκι που επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί ψιθυρίζουν στα καφενεία της Θεσσαλίας, ότι ο Δημήτρης Κουρέτας δεν πολιτεύεται πια – επικοινωνεί. Ότι δεν διοικεί – φωτογραφίζεται. Ότι δεν απευθύνεται στην κοινωνία – συμμαχεί με τους μηχανισμούς της εξουσίας, είτε αυτοί βρίσκονται στο Μέγαρο Μαξίμου είτε πίσω από το ιερό βήμα.
Ο Παπαθανασίου, με λόγο δηλητηριώδη αλλά σαφή, περιέγραψε τον Κουρέτα ως πολιτικό που «μπαινοβγαίνει στα μοναστήρια» και αποξενώνεται από τον λαό. Κι αν κάποιοι βιάστηκαν να το δουν ως προσωπική διαφωνία, τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν καθημερινά.
Ο Κουρέτας ως μοντέλο – όχι ως Περιφερειάρχης
Όποιος διαβάζει δελτία Τύπου της Περιφέρειας Θεσσαλίας το τελευταίο διάστημα, νομίζει πως παρακολουθεί portfolio φωτογράφου, όχι ενημέρωση για έργα και δράσεις.
Σε κάθε ανακοίνωση, 8 στις 10 φωτογραφίες είναι πορτρέτα του Περιφερειάρχη – μόνος του, καδραρισμένος, καμαρωτός. Η Περιφέρεια δεν δείχνει έργο. Δείχνει μόνο Κουρέτα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανατέθηκαν 18.000 ευρώ σε site των Τρικάλων για «μελέτη θρησκευτικού τουρισμού» – μια απόφαση χωρίς αιτιολόγηση, χωρίς μετρήσιμο αποτέλεσμα, αλλά με ξεκάθαρη πολιτική γεύση.
Δείτε εδώ το σχετικό ρεπορτάζ
Γεύση αναθέσεων και πελατειακών σχέσεων. Γεύση ενός συστήματος που δεν ενδιαφέρεται για τη Θεσσαλία, αλλά μόνο για το πώς θα επιβιώσει.
Η Εκκλησία στο πλάι του Περιφερειάρχη – όχι στο πλάι του κόσμου
Και σαν να έχει στηθεί ένα καλοκουρδισμένο σκηνικό, η Εκκλησία δεν στέκεται απέναντι στην εξουσία, αλλά δίπλα της.
Το είδαμε ακόμη και στον Επιτάφιο στα Τρίκαλα, ο Μητροπολίτης μνημόνευσε δημόσια τον Περιφερειάρχη, επισημαίνοντας με υπερβολικό στόμφο ότι επέλεξε να είναι στα Τρίκαλα αντί για τη Λάρισα. Κάτι σαν δημόσια έπαινος, κάτι σαν «πλακέτα» εν ώρα θείου δράματος.
Κι όλα αυτά, ενώ ο λόγος του ήταν τόσο ξύλινος και ακατανόητος, που πολλοί αναρωτήθηκαν αν κατάλαβε κανείς, ακόμα και πάνω στην κεντρική γέφυρα των Τρικάλων, τι ακριβώς ειπώθηκε.
Όσο ο λαός πεινά, αυτοί ενώνονται
Ο κόσμος περιμένει ακόμα αποζημιώσεις από τον Daniel, οι επιχειρήσεις έχουν γονατίσει, οι συντάξεις καθυστερούν, κι όμως – ποτέ δεν ήταν πιο σφιχτές οι σχέσεις ανάμεσα σε Εκκλησία, Περιφέρεια και Κυβέρνηση. Όσο χειρότερη γίνεται η καθημερινότητα, τόσο ισχυρότερη γίνεται η μεταξύ τους αλληλεγγύη.
Μια ανίερη συμμαχία που δεν παρηγορεί, δεν προστατεύει, δεν συγκινεί. Μόνο επικυρώνει την απόσταση ανάμεσα στον λαό και αυτούς που υποτίθεται πως τον υπηρετούν.
Κ.Μ.
Το παρόν άρθρο αποτελεί κείμενο γνώμης. Οι απόψεις που εκφράζονται ανήκουν στον συντάκτη και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις θέσεις του συνόλου της συντακτικής ομάδας του trikalanews.gr.
Author: Μιρήνη Κάρια
