Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών επικυρώνει τη νέα πολιτική περίοδο όπου μπήκαμε μετά την πανδημία. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις μιλούν ανοιχτά για εκλογές που θα αναδείξουν αντιπολίτευση κι όχι κυβέρνηση. Καθίσταται πλέον επιτακτικό το ερώτημα με ποια εργατική ανατρεπτική αντιπολίτευση.
Απέναντι στην επιθετική πολιτική του κεφαλαίου, απέναντι στον πιο άγριο γύρο επίθεσης της νέας κυβέρνησης που θα ακολουθήσει σύντομα, οι προεκλογικές υποσχέσεις μικροβελτιώσεων και επιμέρους «λύσεων» με αποδοχή του ασφυκτικού πλαισίου της αστικής πολιτικής, δεν πείθουν.
Η μαζική κοινωνική δυσαρέσκεια κατά της κυβερνητικής πολιτικής που αναμφισβήτητα υπήρξε το προηγούμενο διάστημα κι εκφράστηκε με πολύμορφες δράσεις, δεν είδε ανατρεπτική έκφραση στις κάλπες γιατί δεν υπήρχαν οι πολιτικές προϋποθέσεις. Η μετατροπή της δυσαρέσκειας σε ανατρεπτικό πολιτικό ρεύμα, απαιτεί πολιτικοποίηση και ανατρεπτική λογική στην ανάπτυξη των αγώνων και παράλληλα προβολή συνολικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής.
Η ΝΔ επικράτησε έχοντας την υποστήριξη κέντρων του κεφαλαίου και των καθεστωτικών ΜΜΕ, προωθώντας οικονομικοκοινωνικές συμμαχίες με τη χρήση του κρατικού μηχανισμού και εκφράζοντας μια γραμμή σταθερής κυβερνητικής υλοποίησης της πολιτικής κεφαλαίου, ΕΕ και ΝΑΤΟ. Δεν αμφισβητήθηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.α. κι έμεινε για χρόνια στο απυρόβλητο με τη λογική «θα λογαριαστούμε μετά».
Ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται συντριπτική ήττα παρά την τετραετή αντιδραστική διακυβέρνηση της ΝΔ. Ο εγκλωβισμός εντός του κυρίαρχου πλαισίου του κεφαλαίου και της ΕΕ, τελικά ενίσχυσε την κυβέρνηση της ΝΔ που υλοποιεί αυτή την πολιτική.
Η ενισχυμένη εκλογική παρουσία του ΚΚΕ καταγράφει μια τάση αριστερής αντιπολίτευσης εργαζομένων και νεολαίας. Ωστόσο, η περισσότερο από ποτέ εμφανής απουσία πολιτικών ανατρεπτικών στόχων φανερώνει πως το ΚΚΕ μπορεί να εμφανίζεται ως «ασφαλής επιλογή» μιας «υπαρκτής αριστεράς» στις εκλογές, όχι όμως και ως δύναμη που μπορεί να συμβάλει στην προγραμματική ανασυγκρότηση της κομμουνιστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Το αποτέλεσμα αποτελεί ήττα και για το ΜεΡΑ25 που προσπάθησε στις εκλογές να επαναλάβει την πολιτική στρατηγική ήττας του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, που ονόμασε «ρεαλιστική ανυπακοή», με προτάσεις που ορκίζονταν ότι μπορούν να βρεθούν λύσεις μέσα στην ευρωζώνη.
Εξαιρετικά ανησυχητική είναι η άνοδος ακροδεξιών, θρησκόληπτων και εθνικιστικών σχηματισμών. Η αντιμετώπισή τους δεν έρχεται μέσα από την συμπαράταξη με το αστικό δημοκρατικό τόξο και νομικές παρεμβάσεις, αλλά με την πολιτικοποίηση των αγώνων, την παρέμβαση και τους δεσμούς με την εργατική τάξη και τη συνολική αντιπαράθεση με τον εθνικισμό, τη θρησκοληψία, τον ανορθολογισμό.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε τη μάχη των εκλογών από θέσεις υπεράσπισης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης και του αναγκαίου μετώπου της επαναστατικής αριστεράς και, παρά τα πολλαπλά εμπόδια (αντιδημοκρατικός κόφτης του 3%, θεωρίες «χαμένης ψήφου», λογοκρισία και αποκλεισμοί από τα ΜΜΕ, οικονομικά εμπόδια), το εκλογικό της αποτέλεσμα, με μια σχετική άνοδο (0,54% και 31.700 ψήφοι), αποτυπώνει τη στήριξή της από αγωνίστριες κι αγωνιστές της αριστερής πτέρυγας του εργατικού-λαϊκού κινήματος και της ριζοσπαστικής νεολαίας.
Όπως και την 21η Μάη έτσι και στις επόμενες εκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προβάλει την επείγουσα ανάγκη της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς.
Μιας αριστεράς που:
- Στοχεύει στο σύστημα που γεννά κι εκτρέφει τις αντιδραστικές πολιτικές, τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανεργία, την καταστολή, τον ρατσισμό, τον φασισμό, τον ανορθολογισμό, την πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση.
- Αμφισβητεί και πολεμά τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού δηλαδή, τους νόμους της αγοράς, τον ανταγωνισμό και την εκμετάλλευση.
- Ορίζει αυτή το πεδίο της μάχης συνολικά και στο σήμερα δίχως να σέρνεται σε μεταρρυθμιστικές αυταπάτες και σε επικλήσεις στην Δευτέρα Παρουσία αναμένοντας αιώνια την «ωρίμανση των συνθηκών».
- Οραματίζεται και αγωνίζεται για την ανατροπή αυτού του απάνθρωπου συστήματος, σήμερα και μιλά για την αναγκαιότητα μιας άλλης απελευθερωτικής κοινωνίας, απαλλαγμένης από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει στη μάχη με αυτοπεποίθηση και με διπλό στόχο:
– Τη διαμόρφωση εργατικής ανατρεπτικής αντιπολίτευσης και
– Την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τρικάλων
