Μαρία Κάλλας. Ελληνίδα υψίφωνος. Η μεγαλύτερη υψίφωνος του κόσμου. Η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου ακόμη και σήμερα, 41 χρόνια μετά τον θάνατό της, καθώς καμία άλλη δεν την έχει ξεπεράσει. Άφησε την τελευταία της πνοή, από ανακοπή καρδιάς, στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, στο Παρίσι, σε ηλικία 54 ετών. Χάρις το μοναδικό φωνητικό και υποκριτικό της ταλέντο, κατόρθωσε να χωρίσει την όπερα στα δυο. Στην πριν και μετά Κάλλας εποχή.
Η Ελλάδα, οι συνάδελφοί της και η Λυρική Σκηνή, την έδιωξαν.
Εκείνη έφυγε στο εξωτερικό και έγινε οικουμενική. Έγινε η Μαρία Κάλλας.
«Από την Ελλάδα έφυγα πικραμένη. Οι υπεύθυνοι δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν το ταλέντο μου, όσο πραγματικά άξιζε. Ξενυχτούσα για να μελετώ, αλλά έμενα στο περιθώριο».
«Στις φλέβες μου κυλά αίμα ελληνικό», είπε σε συνεντεύξεις της.
Επιθυμία της ήταν η σωρός της να αποτεφρωθεί και η τέφρα να σκορπιστεί στο Αιγαίο πέλαγος.
Την άνοιξη του 1979 η τεφροδόχος έφτασε στην Ελλάδα. Την στιγμή που ο τότε υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας, σκόρπιζε την τέφρα της στο Αιγαίο, μια πνοή ανέμου την πήρε και την έριξε στα μάτια των επισήμων.
«Είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά το θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες», είχε πει η Μαρία Κάλλας στην τελευταία της συνέντευξη.
