“Η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος” (Μαξίμ Γκόρκι)
*Τα αισθητικά παρατράγουδα μιας Τελετής Έναρξης
**Γιατί η Μουσική είναι Αισθητική, Κοινωνική και Πολιτική Πράξη
Όταν οι Λέξεις κατασκευάζουν μία Πραγματικότητα και όχι το αντίθετο.
Αλήθεια γνωρίζουν οι διασκεδαστές-τραγουδιστές πως σε μία λέξη συνυπάρχουν το “σημαίνον” και το “σημαινόμενον”; Μπορεί να μην υπάρχουν χυδαίες λέξεις, αλλά σίγουρα υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι που εκφέρουν τέτοιες λέξεις σε δημόσιο χώρο, ως διασκέδαση δήθεν. Δήθεν…
“Μια λέξη και όλα σώζονται, μια λέξη και όλα χάνονται”(Μπρετόν)
Η γνώση της λέξης “Βωμολοχία” ίσως να απέτρεπε τον τραγουδιστή να χρησιμοποιήσει αυτές τις φράσεις που δεν ταίριαζαν ούτε με το χώρο, ούτε με το περιεχόμενο του Μύλου των Ξωτικών. Είναι αυτό που λέμε πως η Σοφία και η Παιδεία ενός ανθρώπου προϋποθέτει την γνώση του ριζικού συστήματος κάθε λέξης:
“Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις” (Αντισθένης)
Γιατί αν οι λέξεις αποδίδουν την πραγματικότητα, τότε ως Τρικαλινή κοινωνία θα πρέπει να ανησυχούμε μετά το “Θα κάνουμε μπου….το Μύλο των Ξωτικών”.
Ο αισθητικός ξεπεσμός δεν έχει όρια…
Η ειρωνεία είναι πως ό,τι ακούστηκε από τον “διασκεδαστή”(κατά την έκφραση του Δημάρχου μας) δένει αρνητικά με τη λέξη της χρονιάς (ακολουθεί το σχετικό κείμενο).(Brain rot = σήψη εγκεφάλου).
«Η φράση “Brain rot” ορίζεται ως φθορά της διανοητικής ή πνευματική κατάστασης ενός ατόμου, που συχνά αποδίδεται στην υπερκατανάλωση υλικού-σήμερα κυρίως διαδικτυακού ή προκλητικά απλό”
Αλλά η λεκτική βαρβαρότητα του τραγουδιστή ήρθε σε αντίθεση και με μία άλλη λέξη της χρονιάς, την “Demure”, που θα πει συγκρατημένη, διακριτική συμπεριφορά / ντροπαλότητα, σεμνότητα…
Αλήθεια, οι υπεύθυνοι του Μύλου των Ξωτικών ζήτησαν από τον υπερφίαλο τραγουδιστή τα διαφυγόντα κέρδη εξαιτίας των “άσεμνων” φράσεων που πρόσβαλαν την αισθητική (για την ηθική δεν μιλάμε. Εξέλιπε ως είδος) του Μύλου των Ξωτικών; Αν όχι είναι συμμέτοχοι στην “αισθητική Ύβριν”.
Αλήθεια, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού και οι υπεύθυνοι του περιεχομένου του Μύλου των Ξωτικών και της Τελετής έναρξης ενημέρωσαν τον τραγουδιστή για όλα αυτά που σχετίζονται με τέτοιες εκδηλώσεις του Δήμου που από τη φύση τους ενέχουν και διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα;
Αλήθεια ο τραγουδιστής γνώριζε τη μουσική παράδοση των Τρικάλων (Τσιτσάνης, Καλδάρας, Μητροπάνος, Μαργαρίτης, Βίρβος…)
Αλήθεια, διασκέδασε κάποιος με το “Μπου… τα Ξωτικά“. Αυτό κατάλαβε ο τραγουδιστής;
Αλήθεια ο τραγουδιστής παρασύρθηκε από το πλήθος των θαυμαστών του και αποκάλεσε τον Μύλο των Ξωτικών “Το μπουρ…των Ξωτικών” ή το αντίθετο; Αν συνέβησαν και τα δύο τότε μιλάμε για ένα sui generis Ηθικό και Γλωσσικό ξεπεσμό. Εξάλλου είναι γνωστό τοις πάσι πως έναν λαό τον διαπαιδαγωγείς και τον μορφώνεις και με τη Γλώσσα… Κι αυτό γιατί με τη βοήθειά της σκεπτόμαστε και με την γλώσσα ως εργαλείο εξωτερικεύουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Τελικά ισχύει το:
“Είμαστε οι Λέξεις που χρησιμοποιούμε και οι Σκέψεις που σχηματίζουμε με τη διακονία των Λέξεών μας”.
Εξάλλου ποιος μπορεί να αποδομήσει την ισχύ του: “Οι Λέξεις είναι το ένδυμα – όχημα της Σκέψης” .
Βέβαια το ότι η εμφάνιση του κ. Τσαλίκη και οι βωμολοχίες του θα ήταν η αφορμή να στοχαζόμαστε πάνω στην λειτουργία της Γλώσσας και στην αισθητική των Λέξεων μόνον μία σουρεαλιστική εκδοχή της πραγματικότητας θα μπορούσε να το πετύχει. Να τελικά, όμως, που:
“Ουδέν κακόν αμιγές καλού”
Πόσο δίκαιο είχε ο Όργουελ όταν έγραφε και πρότεινε τη “Διπλή Σκέψη” και την κατάργηση πολλών λέξεων με στόχο την χειραγώγηση του Λαού. Απώτατος στόχος αυτής της τεχνικής η θέσπιση του “Εγκλήματος της Σκέψης”.
Όσοι, λοιπόν, εξακολουθούν να νοιάζονται για τη Γλώσσα και τις Λέξεις σε λίγο θα φαντάζουν ως οι γραφικοί της κοινωνίας μας.
Σε ανύποπτο χρόνο έγραφα για την Γλωσσική Αγγλοκρατία στους δρόμους των Τρικάλων και για το επικίνδυνο της αγγλικής επιγραφής του “Forest Park” (σχετικά άρθρα μου στο blog μου “ΙΔΕΟπολις”). Το ότι, όμως, θα αποκτούσαμε και το “Μπου….το Ξωτικό”, Ε! αυτό με ξεπέρασε.
Κατά τα άλλα μιλάμε για την Πολιτική Ορθότητα και για τη Woke Culture, που έχουν και κάποια θετικά….
Περιμένουμε σχετική δήλωση από τη Δημοτική Αρχή.
Για λόγους δεοντολογίας παρατίθεται και η δικαιολογία του κ.Τσαλίκη για το άσμα-βωμολοχία:
Αν αυτό συνιστά μία δικαιολογία του καλλιτέχνη, τότε ας ξανα-ορίσουμε τις έννοιες Μουσική, Τραγούδι και Αισθητική…
ΠΗΓΗ: Blog, “ΙΔΕΟπολις”, Ηλία Γιαννακόπουλου
