Ευλαβέστατον τέκνον Κυρίου και φίλτατε Δημήτριε, ελέω Θεού και ψήφω δημοτών Δήμαρχε,
Αν και είμαι ελεύθερος ύλης και χώρου, συμπάσχων θεία χάριτι μετά των φυλακισμένων αδελφών μας, εδέχθην εκουσίως να φυλακιστώ μετά του ναΐσκου μου εις τον αύλειον χώρον των Παλαιών Φυλακών Τρικάλων.
Ενώ όμως οι φυλακισμένοι αδελφοί μετεφέρθησαν και ο χώρος ηλευθερώθη από το καταθλιπτικόν βάρος του περιβάλλοντος «μανδρότοιχου», τα δε κτίσματα ηυτρεπίσθησαν με δαπάνην εκατομμυρίων ευρώ, ο φερώνυμος ναΐσκος μου εξηρέθη της ανακαινίσεως και περιεφρονήθη με ασύγγνωστον μικροπρέπειαν οιονεί ευτελέστατον κτίσμα από την προηγουμένην Δημοτικήν Αρχήν. Έθεσαν ένα εκκλησιαστικόν-δημόσιον κτίσμα , το οποίον υπάρχει χάριν πνευματικών αναγκών των δημοτών εις την λαιμητόμον των ιδεολογικών των πεποιθήσεων, ως μη ώφειλον. «Κύριος ελεήσαι και συγχωρήσαι αυτούς».
Τουλάχιστον θα ηδύνατο η προηγουμένη Δημοτική Αρχή να πράξη το αυτονόητον, ως απορρέον εκ της απολύτου αρμοδιότητος και υποχρεώσεώς της: Να ελευθερώση τον ναΐσκον μου από τον υψηλόν μέχρις στέγης λίαν ακαλαίσθητον «μανδρότοιχον». Ούτε τούτο έπραξεν, με αποτέλεσμα να παραμένει ο ναΐσκος μου φυλακισμένον θλιβερόν θέαμα, μυκτηρισμός ασεβών. Ουδέ αλλόθρησκοι θα έπραττον κατά τοιούτον τρόπον. «Δώη Κύριος αυτοίς οδόν μετανοίας».
Δια τας ως άνω απρεπείας εδημοσιεύθη από συμπολίτην Σας άρθρον εις τα τοπικά Μ.Μ.Ε. με τίτλον «Ναΐσκος και μικροπρέπεια Δημοτικής Αρχής». Και ω του θαύματος! Μόλις επληροφορήθητε περί της απρεπείας, ενεργοποιήθη, φίλτατε, η περί δημοσίου-θρηκευτικού χώρου καλαισθησία Σας αλλά και η πατρώα Σας ευλάβεια προς τους ιερούς χώρους της πίστεώς μας.
Δεχθείτε, παρακαλώ τας ειλικρινείς ευχαριστηρίους μας προσρήσεις αλλά και τας ταπεινάς εγκαρδίους ευχάς και δεήσεις μας προς Κύριον δια προσωπικήν και οικογενειακήν Σας πλουσιοπάροχον υγείαν και ευτυχίαν, διότι καθηρέθη με εντολήν Σας το ύψος του «μανδρότοιχου», με αποτέλεσμα ο ναΐσκος μου να αναπνεύσει και να είναι ορατός προς τέρψιν του Χριστεπωνύμου πληρώματος της τοπικής εκκλησίας και εν γένει απάντων των Δημοτών της πόλεως και όχι μόνον.
Ευχαριστώ ακόμη θερμώς και τους κεχαριτωμένους δημότας-ενορίτας του Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου, διότι κατά αντιδιαστολήν προς την μικροπρέπειαν της προηγουμένης Δημοτικής Αρχής φροντίζουν εκ του υστερήματός των δια τον ευτρεπισμόν του ναΐσκου μου.
Ακόμη, αξιότιμε Κύριε Δήμαρχε, αφού επιτελέσατε το μείζον, παρακαλώ να πράξετε και το έλαττον: α. Να φωτιστεί περιμετρικά ο ναΐσκος μου, όπως και τα άλλα κτίσματα. β. Να τοποθετηθεί ένθεν και ένθεν του ναΐσκου, δηλαδή στο σημείο που αρχίζει το εναπομείναν υψηλό τμήμα του «μανδρότοιχου» (σκοπιά) και στο νότιο τμήμα του ιερού κιγκλίδωμα, για να μην ασχημονούν εκεί περαστικοί, όπως ήδη συμβαίνει.
Εν κατακλείδι ευελπιστώ μετά βεβαιότητος εις την άοκνον φροντίδα Σας και δια την συνεχή επίβλεψιν της ευπρεπείας του χώρου πέριξ του ναΐσκου διατελών μετά της εν Χριστώ αγάπης και φιλαδελφίας διάπυρος ευχέτης προς Κύριον δια πολυχρόνιον την Δημαρχίαν Σας.
Ο Άγιος του Θεού Ελευθέριος
Και δια την καθ’ υπαγόρευσιν γραφήν της επιστολής
Ο ελάχιστος των γραμματικών
Αθανάσιος Νάστας
