Ω Αθηναίοι/ποιος από σας μπορεί/να αντικρίσει στα μάτια τον Κίμωνα/ και τα χρόνια που ακόνιζαν το μαχαίρι στα κόκαλά μας/ πέστε μας, επιτέλους πέστε μας/ πόσο κοντά πρέπει να'μαστε.
Οι στίχοι αυτού του παλιού τραγουδιού, που ακούγονταν τα χρόνια λίγο μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα που αφορά την Κύπρο και την Μητροπολιτική Ελλάδα. Μια εισβολή και κατοχή που έγινε χάρη στην ανεπάρκεια όλων των κυβερνήσεων. Για την μητροπολιτική Ελλάδα, η Κύπρος "κείται μακράν", όπως είπε ο Κ. Καραμανλής, οι αρχηγοί των όπλων της εποχής, που ήταν και οι κυρίως υπεύθυνοι για την στρατιωτική ήττα που δέχτηκε το Έθνος, δεν δικάστηκε ποτέ. Αντίθετα, προσκαλούνταν στο προεδρικό μέγαρο για την επέτειο της "αποκατάστασης της δημοκρατίας". Οι τιμημένοι μας νεκροί, που έπεσαν στον άνισο αγώνα, ποτέ δεν τιμήθηκαν όπως τους αξίζει, αλλά και οι συμμετέχοντες στην μάχη της Κύπρου, γνώρισαν από κοντά το σκληρό και μικρόψυχο πρόσωπο της μεταπολίτευσης. Ο φάκελος της Κύπρου, ποτέ δεν άνοιξε, και οι πρόσφατες ανακοινώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποκρισία, αφού τουλάχιστον 11 κρίσιμες μαρτυρίες "χάθηκαν", αλλά και τα όποια άλλα στοιχεία υπάρχουν, θα δημοσιοποιηθούν μόνο κατόπιν "συνεννοήσεως" των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου.
Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις "φροντίζουν" με επιμέλεια να συνεχίζουν τις τραγικές πολιτικές σε ότι αφορά το Κύπρο. Μην έχουμε αυταπάτες. Το Ελληνικό κράτος "ξέχασε", και το 1974, και την Κύπρο. Από το "Ελλάς-Κύπρος- Ένωσις" φτάσαμε στην διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, το σχέδιο Ανάν, και τις "συζητήσεις" με τον εισβολέα, κάτω από τα υποκριτικά μάτια του ΟΗΕ. Η λέξη ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ των κατεχομένων εδαφών, είναι "απαγορευμένη", η λέξη "ΕΝΩΣΗ" θεωρείται "δαιμονική". Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, βυθισμένη στα οικονομικά της αδιέξοδα, παρακολουθεί κουρασμένη και απαθής την συνεχή διολίσθηση προς μια ακόμη Εθνική ταπείνωση και ήττα. Οι νέες γενιές ποτέ δεν διδάχτηκαν την ιστορία της Κύπρου (όπως και γενικά δεν διδάσκονται ιστορία), και κάθε μέρα που περνά η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Οι εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ όμως συνεχίζουν τον αγώνα, και μιλούν για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ και ΕΝΩΣΗ, της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα, τιμούν τους πεσόντες, και κάνουν τα πάντα για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης του Έθνους μας. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ζήτησε από την πρώτη στιγμή της εισόδου της στην βουλή, το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου. Εξακολουθεί να επιμένει στην κοινοβουλευτική της απαίτησή της αυτή, και κάποια στιγμή, θέλει δεν θέλει το πολιτικό κατεστημένο, ο φάκελος της Κύπρου κάποια στιγμή θα ανοίξει. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συνεχίζει τον αγώνα για τα δίκαια του Ελληνισμού, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ την Κύπρο, και για εμάς, ο Κίμωνας είναι αυτός που μας δείχνει τον δρόμο.
