Η Γιοχάνα Καλαφούτη, πρώην αεροσυνοδός της Ολυμπιακής και του ιστορικού Boeing 747, με το οποίο ταξίδευε τότε ο μεγιστάνας και ιδρυτής της, διηγείται στιγμές από την εμπειρία της την χρυσή εκείνη εποχή, που η Ολυμπιακή κυριαρχούσε στους αιθέρες.
Η πρώην αεροσυνοδός παραχώρησε συνέντευξη στο Happy Day, περιγράφοντας τα πλούσια κι εκλεκτά εδέσματα που προσφέρονταν στους επιβάτες της πρώτης θέσης, αλλά και την πολυτέλεια που τα συνόδευε. Η ίδια, εμφανίστηκε φορώντας τη στολή που φορούσε τότε, αρχές δεκαετίας του ’70 όταν ξεκίνησε να εργάζεται, με την υπογραφή του περίφημου Γιάννη Τσεκλένη.
Όπως λέει: «Ήταν η χρυσή εποχή των αερομεταφορών στην Ελλάδα γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε ως ιδρυτή της Ολυμπιακής τον μεγάλο Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος ήταν ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Άνοιξε την Ολυμπιακή το 1957, εγώ προσλήφθηκα τη δεκαετία του ’70, στην αρχή, φορώντας αυτή την ωραία στολή του Τσεκλένη.
Ο Ωνάσης ήθελε μια άριστη πρώτη θέση, είχαμε χρυσά μαχαιροπίρουνα, κρύσταλλα, πορσελάνες… Είχαμε και ειδικά μενού, έβγαινε το πρώτο πιάτο, τον καλωσορίζαμε με σαμπάνια, είχαμε τα ορεκτικά που ήταν αστακός, αυγοτάραχο. Λέγαμε στον Αριστοτέλη Ωνάση «τι να σας φέρουμε;» και έλεγε «ασχοληθείτε με τους άλλους επιβάτες, αν θέλω κάτι θα σας πω». Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι πάντα πάρα πολύ απλοί. Η Τζάκι Κένεντι από την ώρα που έμπαινε στο αεροπλάνο μέχρι να βγει, δεν έτρωγε, δεν έπινε, έπινε ένα καφέ, έβαζε τη μάσκα της και κοιμόταν», είπε μεταξύ άλλων η Γιοχάνα Καλαφούτη.
Κάποιοι ακόμα που πρόλαβαν εκείνη την αξέχαστη εποχή, έχουν πει για τα «καλούδια» που προσφέρονταν ή υπήρχαν σε αφθονία στο αεροπλάνο για τους επιβάτες (ανεξαρτήτου θέσης), ότι υπήρχαν πολλά (κι ακριβά) αρώματα στις τουαλέτες των αεροσκαφών, που μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει, πανάκριβα σαπούνια, πετσέτες επώνυμες, και διάφορες ακόμα «μικρο-εκπλήξεις» (π.χ. συλλεκτικοί αναπτήρες και όχι μόνο) που συνόδευαν τις πτήσεις των επιβατών. Όσο για τις στολές των αεροσυνοδών; Πριν τον Γιάννη Τσεκλένη, υπήρξε ο Ελληνο-Γάλλος Ντεσού, ενώ μετά ακουλούθησε η υψηλή ραπτική των παριζιάνικων οίκων Πιερ Καρντέν και Κοκό Σανέλ. Μετά από όλα αυτά, ακούγεται απόλυτα φυσικό, πολλά από τα νεαρά κορίτσια της εποχής να ονειρεύονταν μια καριέρα στην Ολυμπιακή Αεροπορία με τον κοσμοπολίτικο αέρα και τη γαλλική φινέτσα.
Αργότερα, ο Ωνάσης θα δωρίσει την Ολυμπιακή στο κράτος. Κι από τότε, τίποτα πια δεν θύμιζε την εταιρεία στο απόγειο της δόξας της.
