Όσο απομακρυνόμαστε από την άμεση απειλή του κορονοϊού, τόσο περισσότερο γίνεται πασιφανές ότι με το ανήμερο θηρίο που δυστυχώς έχουμε γείτονα δεν πρόκειται να ξεμπλέξουμε ούτε εύκολα, ούτε σύντομα.
Και το θηρίο αυτό μπορεί σ’ αυτήν την συγκυρία να προσωποποιείται με τον Ερντογάν, ο οποίος αύριο, μεθαύριο θα αποτελέσει κι’ αυτός παρελθόν με τον έναν ή άλλον τρόπο, η πραγματική όμως απειλή είναι η διαχρονική -επεκτατική και γενοκτονική- αντίληψη που διέπει όχι μόνο την άρχουσα τάξη της Τουρκίας, αλλά την μεγάλη πλειοψηφία του γειτονικού λαού. Να ενημερώσω εδώ ότι το κυριότερο αντιπολιτευτικό κόμμα στην Τουρκία “εγκαλεί” την κυβέρνηση Ερντογάν γιατί δεν έχει ήδη προσαρτήσει το μισό Αιγαίο… Η κυρίαρχη αυτή αντίληψη έχει ονοματεπώνυμο: Νεοοθωμανισμός.
Τα καθημερινά συμβάντα στον Έβρο, στο Αιγαίο, στις υπερπτήσεις, στην Κυπριακή ΑΟΖ, στην Συρία, ακόμη και το “Τουρκολιβυκό μνημόνιο” δείχνουν με κραυγαλέο τρόπο τις πραγματικές επεκτατικές προθέσεις των Τούρκων. Είναι αστεία (αν όχι μειοδοτική) πλέον η στάση τόσο της κυβέρνησης όσο και κάποιων αναλυτών που θεωρούν ότι πρόκειται για εξαγωγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το γειτονικό καθεστώς, καθώς και η κατευναστική πολιτική που ακολουθήθηκε εδώ και δεκαετίες.
Όσο η εξωτερική μας πολιτική και η αμυντική μας θωράκιση δεν αλλάζουν άρδην, αναγνωρίζοντας ότι νυχθημερόν πλέον τα επιτελεία της Τουρκίας απεργάζονται επιθετικά σχέδια κατά της πατρίδας μας, όσο δεν διέπονται από το δόγμα του “μολών λαβέ”, τόσο η αρπακτικότητα και η όρεξη των γειτόνων θα αυξάνει και θα φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο ενός θερμού ή πολεμικού επεισοδίου. Εξάλλου, η προηγούμενη ιστορικά κατευναστική πολιτική που ακολουθήθηκε απέναντι στον Χίτλερ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα…
Αντίθετα, όπως διαπιστώσαμε στον Έβρο, μια σθεναρή αποτρεπτική στάση, ένα “ως εδώ και μη παρέκει” που εξέπεμψε σύσσωμος ο Θρακιώτικος Ελληνισμός (και όχι μόνο) ήταν αυτή που ανάγκασε τον Ερντογάν να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια και χωρίς στην πραγματικότητα να ανοίξει… μύτη.
Φαιδρότητα επίσης προκαλεί και το… επιχείρημα να μην παραχωρήσουμε στον Ερντογάν την αποκλειστικότητα της “ανθρωπιστικής” διαχείρισης του προσφυγικού, ολοκληρώνοντας και θωρακίζοντας με τον φράχτη τα χερσαία σύνορά μας. Ο “ανθρωπισμός” του ισλαμοφασίστα δικτάτορα για τους πρόσφυγες (τους οποίους ειρήσθω εν παρόδω ο ίδιος έχει δημιουργήσει με τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Βόρειο Ιράκ, την Συρία και τώρα στην Λιβύη) μόνο με του Χίτλερ συγκρίνεται. Και ο Ναζί δικτάτορας “ανθρωπιστικούς” λόγους επικαλούνταν όταν από τις κατακτημένες χώρες της Ευρώπης συνελάμβανε τους Εβραίους οδηγώντας στους στην καταναγκαστική εργασία των στρατοπέδων συγκέντρωσης αρχικών και στα κρεματόρια τελικώς.
Υπάρχει νουνεχής πολίτης που δεν αντιλαμβάνεται το ζοφερό μέλλον των τριών περίπου εκατομμυρίων προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία όταν ο Ερντογάν παύσει να τους εργαλειοποιεί είτε ως αναλώσιμη ανθρώπινη αιχμή εισβολής στον Έβρο είτε ως αντιπαροχή στα ευρωπαϊκά δισεκατομμύρια για την… συμβολή του στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών;
Σωτήρης Κύρμπας
