Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Ο κόσμος που είναι κλεισμένος στο σπίτι και αναγκαστικά περνά περισσότερες ώρες μπρος στην τηλεόραση, άρχισε να αγανακτεί και να αντιδρά, από τον τρόπο με τον οποίο προβάλουν τα μέσα ενημέρωσης τον αριθμό των θυμάτων από τον κορωνοϊό.
Δεν αντέχουν, όπως λένε στην πλειοψηφία τους οι τηλεθεατές, να βλέπουν από τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές, διασωληνωμένους στις μονάδες εντατικής θεραπείας να μην μπορούν να ανασάνουν και στη συνέχεια να καταλήγουν. Δεν θέλουν να μετρούν άλλα φέρετρα στις οθόνες τους. Δεν αντέχουν τις εκφωνήσεις των δημοσιογράφων που γίνονται υπό τη μορφή πολεμικού ανακοινωθέντος, συνοδευόμενες από επιβλητικούς μουσικούς ήχους, που προκαλούν τρόμο και ανατριχίλα.
Φτάνει, λένε, αυτό το καθημερινό θρίλερ. Δεν πουλάει άλλο. Το μόνο που καταφέρνει, είναι να διώχνει τον κόσμο από την τηλεόραση, επειδή δεν αντέχει άλλο αυτή τη φρίκη που εμφανίζεται στις οθόνες σε υπερθετικό βαθμό.
Σταματήστε, λένε οι τηλεθεατές, να εμπορεύεστε το θάνατο του κόσμου. Είναι απάνθρωπο. Έτσι που το πάνε, θα οδηγήσουν το τηλεοπτικό κοινό στους ψυχιάτρους. Δεν φτάνει το στρες που νιώθουν από τον εγκλεισμό στο σπίτι, έρχεται να προστεθεί και η ολοήμερη προβολή της φρίκης, του ολέθρου και του θανατικού, που προβάλουν κατά κόρον.
Εδώ να σκεφτείτε τα μεγάλα sites, έχουν φτιάξει ειδική στήλη για την καταμέτρηση των νεκρών παγκοσμίως και των νέων κρουσμάτων. Κάτι σαν εκείνο το περίφημο «ρολόι του χρέους» που μετράει κάθε δευτερόλεπτο, πόσο χρωστάμε στους δανειστές μας, για να μη ξεχνιόμαστε και χαλαρώνουμε.
Η κατάσταση με τα ΜΜΕ βρίσκεται εκτός ελέγχου, με τον τρόπο που γίνεται η ενημέρωση στις μέρες μας. Κάτι πρέπει να αλλάξει, αλλιώς είναι σίγουρο πως ο κόσμος θα κλείσει εντελώς τα τοξικά μέσα ενημέρωσης που του στερούν το δικαίωμα στην ελπίδα, με τον τρόπο που επικοινωνούν όλο αυτό το κακό που βρήκε την ανθρωπότητα.
Τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά με τα λεγόμενα ψυχαγωγικά προγράμματα. Αυτά έχουν καταντήσει ψυχοβγαλτικά. Παίρνουν τη σκυτάλη από τα δελτία ειδήσεων θρίλερ και συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο όπου προβάλλονται ταινίες τρόμου, στις οποίες κυριαρχεί ο θάνατος και η απελπισία. Λες κι έχουν βαλθεί να διαλύσουν ψυχικά τους τηλεθεατές και να τους καταστήσουν ανίατους ασθενείς, πάσχοντες από βαριές ψυχικές νόσους.
Ο κόσμος, τώρα που βρίσκεται σπίτι του και έχουν περιοριστεί όλα αυτά που θα μπορούσε να κάνει, έχει ανάγκη από χαλάρωση. Χρειάζεται μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας για το αύριο. Έχει ανάγκη από κάτι ευχάριστο να δει και να ακούσει, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει να ελπίζει πως θα επανέλθει η κανονικότητα στη ζωή του. Να ξαναβρεί το χαμένο του χαμόγελο.
Επί δέκα χρόνια ζήσαμε τον τρόμο της φτώχειας, του αποκλεισμού, της χρεωκοπίας, της απώλεια του σπιτιού μας και της επαπειλούμενης οικονομικής καταστροφής.
Σήμερα, ζούμε τον τρόμο του θανάτου. Δεν πάει άλλο! Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους, όλοι αυτοί που τρομοκρατούν την κοινωνία, πριν να είναι αργά. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι, αυτή η κοινωνία, κάποια στιγμή θα αντιδράσει….και τότε θα είναι αργά για μετάνοιες και δάκρυα.
