Του Νίκου Ευθυμιάδη**
Συζητούμε όλοι μας αυτές τις ημέρες για την αγαπημένη μας Ιταλία και πώς συμβαίνει αυτό το δράμα στη γειτονική μας χώρα.
Στις τελευταίες μέρες, η πανδημία του κορωνοϊού έχει φέρει στο κέντρο των συζητήσεων και στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, το τι συμβαίνει με την Ιταλία.
Είναι γνωστό ότι η Ιταλία είναι μία από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου με ισχυρό Σύστημα Υγείας.
Ασφαλώς, πρώτα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι εμπορικές και τουριστικές σχέσεις Ιταλίας και Κίνας είναι πολύ μεγάλες. Η Ιταλία είναι ένας αγαπημένος εταίρος και συνεργάτης της Κίνας στην Ευρώπη με τεράστιες εμπορικές συναλλαγές. Η δε Λομβαρδία με πρωτεύουσα το Μιλάνο, είναι η πιο πλούσια Περιφέρεια του κόσμου με πολύ μεγάλη επισκεψιμότηταΚινέζων, όπως κι όλος ο πλούσιος Ιταλικός Βορράς.
Τα τελευταία δέκα (10) χρόνια περίπου 37 δισεκατομμύρια ευρώ, που είχαν δρομολογηθεί για δαπάνες στη Δημόσια Υγεία δεν επενδύθηκαν.
▶Το 2012 η κυβέρνηση Monti, αποφάσισε μείωση των δαπανών για την Υγεία για τα επόμενα τρία (3) χρόνια, ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ.
▶Από το 2015 έως το 2019, άλλα 12 δισεκατομμύρια ευρώ, που είχαν προβλεφθεί, για να αντισταθμίσουν τον πληθωρισμό, είτε για να προσαρμοστεί το Σύστημα στις νέες ανάγκες, δεν επενδύθηκαν.
Περιορισμοί μάλλον γενναίοι, έγιναν κυρίως στο προσωπικό. Ελάχιστες προσλήψεις νέων γιατρών έγιναν.
Το αποτέλεσμα είναι σήμερα σύμφωνα με τα Συνδικαλιστικά Όργανα των Ιταλών Γιατρών, στο Ιταλικό σύστημα Υγείας να υπάρχει έλλειμμα 46.000 εργαζομένων, εκ των οποίων 8.000 Γιατροί.
Τα τελευταία είκοσι (20) χρόνια, οι δαπάνες της Υγείας σε απόλυτους αριθμούς αυξήθηκαν σχεδόν σταθερά, περνώντας από 71,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2001 σε 114,5 δισεκατομμύρια το 2019.
Όμως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Για να αξιολογηθεί σωστά, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και ο πληθωρισμός.
Τη δεκαετία 2010-2019 η δημόσια δαπάνη για την Υγεία στην Ιταλία αυξήθηκε κατά 8,8 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξανόμενη κατά μέσο όρο 0,9% ετησίως. Ποσοστό χαμηλότερο από το ποσοστό του πληθωρισμού, που ήταν 1,07% ετησίως.
Ουσιαστικά, ο πληθωρισμός ήταν καθοριστικός παράγοντας που μείωσε τις δαπάνες για την Υγεία στην Ιταλία.
Συνεπώς, στα τελευταία είκοσι χρόνια και ειδικότερα στην περίοδο της κρίσης, σύμφωνα και με τις απόψεις των Ιατρικών Συλλόγων και των Συνδικαλιστικών φορέων του κλάδου της Υγείας, δεν δόθηκε η απαιτούμενη προτεραιότητα στις Δαπάνες Υγείας.
* Πρόκειται για το πρώτο άρθρο για τη Δημόσια Υγεία στην Ιταλία
**Ο Νίκος Ευθυμιάδης είναι Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ελληνοιταλικού Συλλόγου Φιλίας και Συνεργασίας Αποφοίτων Ιταλικών Πανεπιστημίων, Απόφοιτος της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Παβίας (Συγκοινωνιολόγος – Πολιτικός Μηχανικός), τ. Διοικητής του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Τρικάλων
