Οι άνθρωποι μοιάζουμε αρκετά. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικές εμπειρίες μα όλοι μας έχουμε κάποια κοινά συναισθήματα. Άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά. Αυτό που θέλω να σχολιάσω όμως είναι το συναίσθημα του άγχους. Τόσο κοινό σε όλους μας. Πόσο σπάνιο δυστυχώς ένα άτομο να μην έρχεται αντιμέτωπο με αυτόν τον «αδηφάγο» της ψυχικής μας ηρεμίας.
Όλοι μας αντιμετωπίζουμε το άγχος. Όλοι μας του επιτρέπουμε να τρέφεται από τις αρνητικές μας σκέψεις. Σκέψεις που ξεκινούν από τον επαγγελματικό μας χώρο. Πίεση, ευθύνες, υποχρεώσεις και απογοήτευση κάποιες φορές. Οικονομικά προβλήματα που ίσως αντιμετωπίζουμε και μας κάνουν να νιώθουμε πως πνιγόμαστε. Παράλληλα, προβλήματα επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας. Άγχος να καταφέρουμε να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή. Και προσπαθούμε να αποφύγουμε όλο αυτό το άγχος. Λες και είναι εχθρός μας που πρέπει να αγνοήσουμε. Το άγχος δεν θα έλεγα πως είναι ο εχθρός, ο εχθρός είναι η έλλειψη της ικανότητας να μάθουμε να το ελέγχουμε. Πως θα ήταν η ζωή μας αν το βάρος του άγχους το χρησιμοποιούσαμε για να καλυτερέψουμε τις ζωές μας; Φαντάζομαι πρώτα απ’όλα χρειάζεται να κατανοήσουμε πως πολλές φορές το βάρος που πρέπει να χάσουμε δεν βρίσκεται στα σώματα μας, αλλά στο μυαλό μας!
Όταν δεν γνωρίζουμε πώς να κατευνάσουμε το άγχος μας, ξεκινάει μία σειρά από λάθος επιλογές. Αρχικά, ξεσπάμε όλη μας την πίεση στους ανθρώπους που αγαπάμε. Ακόμα, παίρνουμε αποφάσεις μόνιμες για την ζωή μας, με βάση συναισθήματα που είναι προσωρινά. Πόσο λάθος! Κατόπιν, αναζητούμε ανακούφιση σε λάθος συνήθειες. Άλλοι τείνουμε να ξεσπάμε στο ποτό, άλλοι στο φαγητό, άλλοι στο τσιγάρο, άλλοι στους καφέδες.
Και στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ τον αγαπημένο μου κανόνα. Τον κανόνα 5χ5! «Αν κάτι δεν θα επηρεάζει την ζωή μας σε πέντε χρόνια από τώρα, δεν πρέπει να αφιερώσουμε παραπάνω από πέντε λεπτά, ανησυχώντας γι΄αυτό». Βάζοντας αυτόν τον κανόνα στην ζωή μας, ξεκινάμε να αναγνωρίζουμε τα πράγματα που έχουν πραγματική σημασία. Πολλές φορές δίνουμε αξία και επιτρέπουμε να χαλάνε την ψυχική μας ηρεμία καταστάσεις, που οι ίδιοι τις μεγαλοποιούμε. Καταστάσεις που όχι σε πέντε χρόνια, αλλά σε λίγες μέρες δεν θα έχουν καν χώρο στην ζωή μας.
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πάντα είναι πως την ευθύνη για την ψυχική μας αλλά και την σωματική μας υγεία την έχουμε μονάχα εμείς. Γιατί ας μην ξεχνάμε την ψυχοσωματική δύναμη που έχει το άγχος. Πόσο θα άλλαζε η ζωή μας αν επιλέγαμε το άγχος για σύμμαχο και όχι εχθρό; Αν αντικαθιστούσαμε τις κακές συνήθειες με μία βόλτα στην φύση; Δέκα μονάχα λεπτά να αδειάζαμε τις σκέψεις μας, παρατηρώντας τα φράκταλ της φύσης. Πόσο θα άλλαζε η ζωή μας αν αποφασίζαμε να έχουμε τον έλεγχο των σκέψεων μας;
Γράφει η Χρύσα Σάρρα – Παιδαγωγός
