Η επιμονή με την οποία επανέρχεται στο «φόβο» της αποχής στις επερχόμενες εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφορά κυρίως την υποκειμενική θεώρηση της Νέας Δημοκρατίας ότι η διαφαινόμενη επικράτηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενδεχομένως και να «απειλείται» από μια ενδεχόμενα μειωμένη προσέλευση στις κάλπες, κυρίως από νεοδημοκράτες ψηφοφόρους οι οποίοι αισθανόμενοι βεβαιότητα για την επικράτηση της Ν.Δ., μπορεί και να … υποκύψουν στη θερινή ραστώνη και να μην πάνε να ψηφίσουν. Δεν το θέλει αυτό ο Μητσοτάκης κι αυτό είναι λογική. Αυτοδυναμία θέλει γι αυτό και ξαναζήτησε, σήμερα, 26 Ιουνίου από τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν γιατί αλλιώς… θα έχουμε εκλογές με απλή αναλογική τον… 15Αύγουστο!
Τους ξανακάλεσε να πάνε να ψηφίσουν και να μην επιλέξουν αποχή. Όπως είπε το να μην υπάρξει ισχυρή εντολή μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου σημαίνει «εκλογές τον 15Αύγουστο με απλή αναλογική». Άρα, είπε, τότε θα έπρεπε να συνεργαστεί το πρώτο με το δεύτερο κόμμα. «Δεν νομίζω ότι οι πολίτες το θέλουν αυτό», εκτίμησε και πρόσθεσε πως δεν μπορεί η ΝΔ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έξω όμως από κομματικές θεωρήσεις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η – όχι και τόσο «ενσυνείδητη» , ούτε βάσει προσωπικών αρχών- αποχή από τις εκλογές πλήττει την αντικειμενικότητα του αποτελέσματος και – φυσικά- την ποιότητα της δημοκρατίας. Πολλοί από εμάς που σχολιάζουμε τακτικά την επικαιρότητα, έχουμε επανειλημμένα υπογραμμίσει την ανάγκη προσέλευσης των πολιτών στις κάλπες και ιδίως των νέων ψηφοφόρων που φέτος ψηφίζουν για πρώτη φορά και πρέπει να το τιμήσουν αυτό το δικαίωμα που κερδήθηκε με αγώνες πολλών ετών. Οι νέοι που τους δόθηκε το αυτονόητο δικαίωμα να αποφασίζουν για την τύχη τους μέσω της κυβέρνησής τους, έχουν σίγουρα υποχρέωση να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό, να πάρουν θέση και να διαμορφώσουν, τόσο και έτσι, όπως και όσο το διαμορφώσουν για να αισθάνονται πιο υπεύθυνοι. Ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις, εξαρτήσεις και σκοπιμότητες.
Αλλά και η – αρκετά ανεύθυνη- στάση του ότι «κάνει πολλή, ζέστη, πού να τρέχω τώρα, πονάει το χέρι μου, πονάει το κεφάλι μου, καλύτερα να πάω για καμιά βουτιά, τόσοι και τόσοι θα πάνε, πόσο θα αλλάζει τα πράγματα μία ψήφος» , μια στάση που δημιουργεί και μια τάση η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μισογεμάτες κάλπες, είναι – ας το παραδεχτούμε τέλος πάντων- αντιδημοκρατική.
Γεμάτες κάλπες; Περισσότερη δημοκρατία. Μισοάδειες κάλπες; Αδιαφορία για την επόμενη μέρα και προσωπικές ευθύνες για το όποιο αποτέλεσμα. Διαλέγετε και παίρνετε.
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
