Σε όλη την νεώτερη ιστορία μας -και στην μεταπολίτευση αλλά και πολύ νωρίτερα εν σπέρματι-, έχουν τεθεί τρία ιστορικά αφετηριακά λέγαμε αιτήματα που είναι μονίμως ανεκπλήρωτα και γι αυτό είναι και τα μόνα που παράγουν κάποια σοβαρή πολιτική κίνηση διαχρονικά! Αυτά είναι:
1. Το αίτημα της Λαϊκής κυριαρχίας: Προβάλει ως εκδημοκρατισμός της κοινωνίας έναντι κάθε αυθεντίας, δεσποτείας, βαρονίας, ολιγαρχίας, βασιλείας, πολιτικών τζακιών, διαπλεκόμενων, αναξιοκρατίας, απέναντι στους προύχοντες τους κοτζαμπάσηδες μιας άλλη εποχής. Αναζητά την αποκέντρωση και διάχυση κάθε εξουσίας με στόχο την αυτοδιοίκηση και είναι απέναντι σε κάθε μορφής συγκέντρωσης εξουσίας που είναι ταυτόχρονα και συγκέντρωση κεφαλαίου. Στις αστικές κοινωνίες και την δημοκρατία απλώς η συγκέντρωση κεφαλαίου κάποιες φορές προηγείται και δημιουργεί την συγκέντρωση της εξουσίας!
2. Το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας που είναι ουσιαστικά μια πορεία μακριά από επιτροπείες, προστάτιδες δυνάμεις, μεγάλες δυνάμεις, κηδεμόνες, μνημόνια, ιμπεριαλισμούς ,ξένους σχεδιασμούς, ΕΕ, ευρωζώνη, Γερμάνια ΝΑΤΟ,Ρωσία κλπ!
3. Και το αίτημα της κοινωνικής χειραφέτησης που στην ιδεαλιστική μορφή του η ίδια η τάξη μας και βάση της κοινωνίας χειραφετημένη και δραστήρια, θέτει οικονομικά αιτήματα για να επιτύχει την βελτίωση της θέσης της και θέτει αιτήματα που στόχο έχουν την πολιτική βελτίωση της θέση της και όλων των καταπιεζόμενων κοινωνικών ομάδων!
Συνολικά η στάση του ελληνικού λαού σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της σύγχρονης και νεώτερης ιστορίας ,αλλά και όλα τα επιμέρους αιτήματα του θα δούμε ότι πηγάζουν από αυτές τις τρεις αφετηρίες.
Η επανάσταση του 1821, η προσπάθεια αποτίναξης της δεσποτείας και της ξένης κηδεμονίας, η απελευθέρωση και η ενσωμάτωση των ελλήνων έκτος συνόρων μέχρι το 1922, η θέση της Ελλάδας στον Β Παγκόσμιο πόλεμο, το ΕΑΜ και η εθνική αντίσταση, ο εμφύλιος, οι διωγμοί και οι εξορίες των δημοκρατικών και των κομουνιστών που ακλούθησαν, ο αντιδικτατορικός αγώνας και η μεταπολίτευση, ο αντιμνημονιακος αγώνας και η αντίδραση στην ΕΕ που σοβεί.
Όλα γίνονται για να εκπληρωθούν αυτά τα τρία αφετηριακά αιτήματα και οι δρώντες παράγοντες και πρόσωπα έχουν απλά άλλη θέαση, ανάλυση, απάντηση γύρω από αυτά. Εκ της διαφορετικής ανάλυσης προκύπτει η σύγκρουση και η πολιτική.
Συνολικά η δυνατότητα αναπαραγωγής και βιωσιμότητας του πολιτισμικού μας προτύπου εξαρτάται αποκλειστικά από την εκπλήρωση των τριών αυτών αφετηριακών αιτημάτων, ενώ η αποτυχία εκπλήρωσης αυτών η οκνηρία στην προσπάθεια εκπλήρωσης οδηγεί σε εθνική και πολιτισμική αποδόμηση και αφανισμό.
Τα κόμματα
Κάθε πολιτικός φορέας που δεν είναι συμπίλημα τυχοδιωκτών θεωρητικά οφείλει να θέλει να προσθέσει ένα λιθαράκι στην πορεία της χώρας προς την εκπλήρωση των τριών αφετηριακών αιτημάτων της. Οφείλει να μπορεί να καλύψει και να εξειδικεύσει αυτά τα αιτήματα. Οφείλει καθημερινά να χαράσσει την πολιτική του πορεία και την δράση του βάση αυτών.
Όλες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν, σε όλα τα θέματα που μας αφορούν, τοσο της καθημερινότητας όσο και της διαχρονίας πηγάζουν από την θέαση κάθε κόμματος προς αυτά τα τρία αφετηριακά αιτήματα.
Απαντήσεις για το ευρώ και για την οικονομία, για τις διεθνείς συμμαχίες, για την δημοκρατία, την πολιτική, τους θεσμούς, την αυτοδιοίκηση, το κεφάλαιο και την συγκέντρωση εξουσίας, τις εκμεταλλευόμενες τάξεις και τα λαϊκά στρώματα, το δημόσιο, τον ιδιωτικό τομέα, την ανάπτυξη, τις τράπεζες, την ενέργεια, τις ΑΠΕ, τον παραγόμενο πλούτο, τις δημόσιες επιχειρήσεις την στρατηγική της χώρας, τους νέους, την ασφάλεια, το μεταναστευτικό, τα δικαιώματα, την γλώσσα , τον πολιτισμό την ταυτότητα μας και το μέλλον.
Με κάθε απάντηση που δίνει ένα κομμα στα παραπάνω αιτήματα ουσιαστικά καλεί το πολιτικό υποκείμενο «Λαός» να γίνει συμμέτοχο σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο το οποίο ο λαός καταλαβαίνει και συμμετέχει.
Διότι οι απαντήσεις στα αφετηριακά αιτήματα μας δίνουν πάντα ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο .
Όσο κι αν να αλλάξουμε τις αναλογίες και την δοσολογία των απαντήσεων επι των τριών αφετηριακών αιτημάτων, εφόσον απαντάμε και στα τρία έχουμε πάντα έτοιμο σχέδιο. Εξυπακούεται ότι μόνο αν απαντάς σε αυτά παράγεις πολιτική και όχι εντυπώσεις!
Ίσως να μπορεί να υπάρξει πολιτικός φορέας που εκπληρώνει μόνο το ένα αφετηριακό αίτημα και μέρος των άλλων.
Δεν μπορεί όμως να υπάρξει βιώσιμος πολιτικός φορέας με κοινωνική γείωση αν δεν απαντά σε κανένα αφετηριακό αίτημα της ελληνικής κοινωνίας.
Ίσως μόνο ένα κόμμα διαμαρτυρίας ή ένα θνησιγενές μεσοπρόθεσμα προσωποπαγές συμπίλημα που κάνει μια εκλογική κατεβασιά με χαμηλές προσδοκίες και διασκορπίζεται λίγο πριν το τέλος.
Απέναντι σε όλα αυτά είναι οι δυνάμεις την συντήρησης. Σε αυτές μπορεί κάλλιστα να υπάρξει κάποιος πολιτικός φορέας και σχεδόν πάντα υπάρχει.
Σε αυτόν θα συναντήσουμε διαχρονικά τους προύχοντες, τους κοτζαμπάσηδες συνεργάτες των Οθωμανών, τους ανθρώπους της Βαυαροκρατίας, της επιτροπείας, τους ανθρώπους αλλά και τα κόμματα των προστάτιδων και μεγάλων δυνάμεων!
Θα βρούμε τους δοσίλογους του Β Παγκοσμίου πολέμου και λοιπούς κατσιαπλιάδες, τους φιλοαμερικανους, τους Φιλορώσσους, τους Αγγλόφιλους, τους γαλλόφιλους, τους Γερμανόφιλους και τα διαχρονικά κόμματα τους, θα δούμε τους κοσμοπολίτες, τους μνημονιακούς και τελικά τους ευρωπαϊστές τους κομισάριους, τους συνεργάτες της ΕΚΤ και την Τρόικα τους ευρωεκσυγχρονιστές και πολλους τυχοδιώκτες!
Όλοι τους θα δρουν σε βάρος του Λαού και Τόπου για ίδιον όφελος! Αυτό είναι το βασικό τους χαρακτηριστικό και από αυτό αναγνωρίζονται εύκολα!
Άρθρο γνώμης του Γιάννη Παπαϊωάννου
